مباحث متفرقه °•° عصرانه به صرف یک قاچ کتاب °•°

[Niloo.j]

شگفتا که همگونی یا ناهمگونیِ ذهن و طبع میان آدمیان، به محضِ آغاز گفتگو چه آسان و چه زود آشکار می‌شود؛ هر امرِ جزئی آن را ملموس می‌کند.

هنگامی که دو انسان با طبایع ناهمگون با یکدیگر گفتگو می‌کنند، تقریباً هر جمله‌ی یکی از آن دو، در نظرِ دیگری ناپسند می‌آید یا موجبِ ناراحتیِ وی می‌گردد، حتی اگر گفتگو درباره‌ی مطلبی بسیار دور از ذهن باشد یا هیچ یک از دو طرف نفعی در آن نداشته باشد.

نویسنده: آرتور_شوپنهاور
کتاب: در باب حكمت زندگی​

 

[Niloo.j]

ادبیات مثل نورِ کبریتی است که در میان تاریکی روشن می‌شود. درست است که این نور روشنایی زیادی به محیط نمی‌دهد، امّا ما را متوجه تاریکی اطراف آن می‌سازد.

کتاب: کتابدار آشویتس
نویسنده: آنتونیو_ایتوربه​

 

[Niloo.j]

آدم همیشه دنبال قطعه‌ای گم شده است، هیچ آدمی را نمی‌توان یافت كه قطعه خود را جستجو نكند؛ فقط نوع قطعه‌هاست كه فرق می‌كند،
یكی به دنبال دوستی است،
دیگری در پی عشق؛
یكی مراد می‌جوید و یكی مرید!
یكی همراه می‌خواهد و دیگری شریك زندگی،
یكی هم قطعه‌ای اسباب بازی!
به هر حال آدم هرگز بدون قطعه خود یا دستِ‌كم بدون آرزوی یافتن آن نمی‌تواند زندگی كند.
گستره این آرزو به اندازه زندگی آدم است و آرزوهای آدم هرگز نابود نمی‌شوند، بلكه تغییر موضوع میدهند.
حتی آن‌كه نمی‌خواهد آرزویی داشته باشد، آن‌كه آرزویش را از كف داده است، آن‌كه ایمان خود را به آرزویش از دست داده است،
اندیشه‌اش گرفتار «آرزو»ست...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Niloo.j]

حالا می‌فهمم هیچ‌چیز همان‌دم غم‌انگیز نیست، بلکه یاد و خاطره‌اش غم‌انگیز است.

کتاب: بروکلینی دیگر
نویسنده: ژاکلین_وودسن ​

 

[Niloo.j]

آن‌کس که بصیرت دارد امّا در میان شیفتگانی فریب‌خورده قرار گرفته‌است، به‌ کسی می‌ماند که ساعتش درست کار می‌کند و در شهری زندگی می‌کند که ساعت همهٔ برج‌ها غلط تنظیم شده‌اند. فقط اوست که وقت درست را می‌داند امّا چه سود؟ دیگران همه خود را با ساعت‌های شهر که وقت غلط را نشان میدهند وفق میدهند.

نویسنده: آرتور_شوپنهاور
کتاب: در باب حكمت زندگی​

 

[Niloo.j]

هیچ کس نمی‌تواند فراتر از آنچه را که خود هست، ببیند. منظورم این است که هر کس در دیگری بیش از آنچه خود دارد نمی‌تواند ببیند، زیرا او را فقط به‌ قدرِ هوشمندیِ خود می‌تواند ادراک کند و بفهمد.

پس اگر اندیشه‌اش نارسا باشد، هیچ استعدادِ ذهنی فردی دیگر، حتی بزرگترین استعداد هم بر او تاثیری نخواهد گذاشت و از صاحب آن جز پَست‌ترین خصوصیاتِ فردی، یعنی همه‌ی کمبودهای مزاجی و شخصیتی، چیزی درک نخواهد کرد.

توانایی‌های برترِ ذهنِ مخاطب به همان اندازه برایش واقعیتِ وجودی دارند که رنگ برای نابینایان.
...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Niloo.j]

وقتی می‌خواهید انگیزه ی فردی را کور کنید، بهترین راه این است که او را از هر نوع نوازش محروم کنید.
امروزه بی‌نوازشی را شکنجه‌ ی سفید می‌نامند، یعنی بدون اینکه فرد را مورد آزار و اذیت قرار بدهند، او را با بی‌نوازشی آشفته و عصبی می‌سازند.

نویسنده: علی_شمیسا
کتاب: فوت و فن‌های نوازش​

 

[Niloo.j]

در مقابل برخی چیزها، مخصوصاً در مقابل گناه، آدمی مردد می‌ماند و از خودش می‌پرسد: "آیا باید به زور متوسل شد یا به عاطفه و گذشت؟"

_تو به خودت همواره بگو: "من گذشت خواهم کرد." هرگاه یکبار در این خصوص تصمیم قطعی بگیری بر دنیا تسلط حاصل خواهی کرد.

دوستیِ تواضع‌آمیز نیروی شگرفی است، که از لحاظ قدرت، هیچ نیرویی با آن قابل قیاس نتواند بود.

کتاب: برادران کارامازوف
نویسنده: فئودور_داستایفسکی​

 

[Niloo.j]

دوست‌داشتن برای یک دم از عمر هم بس خواهد بود. امّا آگاهی زودگذر بودنش آتش آن را تیزتر خواهد کرد، آتشی که حالا در میان رؤیاهای عشق جاودانی آنسوی گور پخش و پلا شده است.

کتاب: برادران کارامازوف
نویسنده: فئودور_داستایفسکی​

 

[Niloo.j]

در همهٔ عالم یقیناً چیزی نیست که آدم‌ها را به دوست داشتنِ همنوعان‌شان وادارد؛ و هیچ قانونی در طبیعت نیست که فرد را ملزم به نوع‌دوستی بکند، و اگر اکنون بر زمین عشقی هست یا تاکنون بوده این عشق نه از قانونِ طبیعت بلکه صرفاً از ایمانِ مردم به جاودانگی‌شان سرچشمه گرفته است.

این اساس همهٔ قوانینِ طبیعت است، به‌گونه‌ای که اگر ایمان بشر به جاودانگی از بین برود نه فقط عشق بلکه هرگونه نیروی زنده در دنیا برای ادامه‌ی حیات یک‌باره می‌خُشکد.

تازه فقط به همین‌جا ختم نمی‌شود بلکه بعد دیگر هیچ‌چیز غیراخلاقی نخواهد بود، همه‌چیز، حتّی آدم‌خواری...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.