در حال تایپ رمان آخرین قطره امید | مریم.ا. کاربر انجمن یک رمان

[Altinay*]

نام رمان :

آخرین قطره امید

نام نویسنده:

مریم.ا

ژانر رمان:

#فانتزی #عاشقانه

کد: 4357
ناظر: بهار؛
خلاصه:
تلاش پانزده قلمرو برای زنده ماندن و زندگی کردن. سرزمین‌هایی که هرچیزی در آن جان دارد و جان می‌بخشد! زندگی دارد و زندگی می‌بخشد.
تاریکی، سایه، مرگ... . عواملی که این سرزمین‌ها را تهدید می‌کنند و چه می‌شود اگر تاریخ بعد از هزاران سال دوباره تکرار و شود و بخواهد زندگی و جان را از آن پانزده قلمرو بستاند!
هشت قلمرو که در تکاپوی نابود سازی این پانزده
سرزمین‌اند و چه‌کسی و یا شاید بهتر است بگویم چه‌کسانی قرار است قهرمانان و مبارزان این نبرد باشند؟

​

 

[Rahel.]

{به نام داعیه سرمتن‌ها}


نویسنده‌ی عزیز، ضمن خوش‌آمدگویی و سپاس از انتخاب انجمن یک رمان برای منتشر کردن رمان خود؛
خواهشمندیم قبل از تایپ رمان خود قوانین زیر را به دقت مطالعه فرمایید!
" قوانین جامع تایپ رمان "

آموزش قرار دادن رمان را در تاپیک زیر دنبال کنید.
" چگونه رمان خود را در انجمن قرار دهیم؟ "

و...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Altinay*]

مقدمه:
نفس نفس زنان خود را به پشت درخت کشید و روی زمین نشست. پاهایش را در شکمش جمع کرد و نوزاد را محکم‌تر در آغوش کشید. عرق و خون‌های حاصل از آتش‌سوزی و دویدنش با یک‌دیگر قاطی شد بودند در چشمانش می‌رفتند و دیدش را تار و سخت کرده بودند. باید می‌رفت اما نمی‌توانست نوزاد را همین‌جا رها کند او امانت بود! امانت دوستی که حال دیگر نبود و اما فرزندش چرا... .
نگاهی به صورت خندان و چشمان بلورینش انداخت و اشک در چشمانش جمع شد. این چشم‌ها، این چشم‌هایی که حال همه به دنبال آن و کور کردن آن‌ها بودند، زیبا بود. زیبا و دل‌فریب، زیبا و معصوم!
با صدای فریادی به پشت سرش نگاه کرد.
- برید اون سمت و بگردید، جای دوری نمی‌تونه رفته باشه!
نگاه ترسان و لرزانش را به کودک دوخت. با بغض و اشک...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Altinay*]

دوماه قبل از وقوع حادثه:
ساعدبندهای پارچه‌ای و تیره رنگش را دور دستانش محکم‌تر کرد که مبادا در حین مبارزه باز شوند و آستین‌هایش مزاحم کارش بشوند. موهای بلند و سیاه‌رنگش را بالای‌سر محکم و به دور خودشان پیچانید. کمربند پارچه‌ای و کهنه‌ی خود را به دور کمر و لباس‌های بلندش پیچاند؛ و در آخر با برداشتن روبند حریر و شمشیر چوبی خود از اتاق خارج شد. صدای کفش‌هایش بر روی چوب کف خانه مادرش را از آشپزخانه به بیرون کشاند.
- صبح بخیر. کجا به این زودی؟
از آنجایی که هنوز به‌خاطر کار دیروزش از دست او ناراحت و دلگیر بود تنها درجواب سری تکان داد و آرام لب زد.
- بیرون کار دارم.
- بیرون یعنی کجا؟ بازم تو مبارزه‌ها؟ بازم وسط میدون شهر؟ بازم مسابقه؟!
چشمانش را کلافه در حلقه چرخاند و به...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.