شاعرغیرپارسی اشعار اوکتاویو_پاز

[_harly_]

باد آوازخوانان می‌گذرد از پیچ و خم‌های خویش
آب نجواکنان می‌رود به پیش
سنگ گران آرام نشسته به جای خویش.​

 

[_harly_]

نه رهایی می‌بخشد نور نه دربند می‌کشد
نه دادگر است نه بیدادگر.
با دست‌های نرم خویش
ساختمان‌های قرینه می‌سازد نور​

 

[_harly_]

در کنار من بودی
تو را چون برف به چشم دیدم
که میان جمع خفته بودی.

زمان
بی‌آن که از ما یاری طلب کند
بازمی‌آفریند خانه‌ها را
خیابان‌ها را
درختان را
و زنان خفته را.​

 

[_harly_]

زمانی که چشمانت را بازگشودی

میان لحظه‌ها و آفریده‌هایش

دیگر بار

گام از گام برخواهیم گرفت.

و در جمع حاضران نیز

زمان را گواه خواهیم بود و هر آن‌چه را که به هم درآمیخته است.

درهای روز را ــ شاید ــ بازگشاییم

و آنگاه

به قلمرو ناشناخته‌ها

راه یابیم.​