متوسط مجموعه اشعار نگران | الهام سواری کاربرانجمن یک رمان

[الهام.س]

خزان شد و خزیده دربرم غصه‌ها
خزر از چشمم می‌آید چو خزش تا لب‌ها
زهر آگین شده کامم زِهرحرف دروغ
زهره‌ام ترکید و زهری به جگرم پاشید
تشنه‌ی عشقت بودم و تشویقم نکردی
مرا تشبیه به بیماری کردی
که فانوس به دست از دنیای فانی می‌روم
تو فالم را بگیر ببین چه فالیست!

 

[الهام.س]

این آدم‌ها چقدر دیوانه‌اند
از عقل خود دورشده و راهی می‌خانه‌اند
دیوانگان از دیوانگی خود می‌رنجند
ما خود دیوانه‌ایم به حال خودمی‌خندیم
گاه می‌گریم و دیوانه وار می‌خندم
دل می‌کنم و زودهم دل می‌بندم
نگرانم که نگردد به دنبال دلم
نگرانم که نگرید به احوال دلم
دیوانگان را غمی جز می‌نخواهد بود
عاقلان هم فکری جز گول زدن ماندارند
راز را از رازیانه‌ها بپرسید
رازی شوید به این بازی
دیوان‌ام و دیوانه پسندم
من جز دیوانگی یار نپسندم

 

[الهام.س]

نگرانم کرده این عشق که درگیرشدم
روزگارم به دروغ گذشته و پیرشدم
به چهره جوان مانده‌ام ولی
به دل خیلی وقت است پیرشدم
نه دگر شوق عاشقی دارم
نه که در راهش قدم نمی‌زارم.

 

[الهام.س]

شعرهایم همه خز شده‌اند
حال و روزم چون خزان زرد شده‌اند
شیری بودم و زندگیم بود شیرین
شیرین چو شهد گل‌های رنگین
حال آن دوره‌ی خوب بگذشت
دیگر آن صلح و صفا به دل بازنگشت.

 

[الهام.س]

همچون گوشواره‌ای آویزانت بودم
دل‌های زیادی کنارت ربودم
دلم را شکسته دور انداختی
مرا با غم‌ها، غمگین و شکسته ساختی.