نقد نقد سریال نوبت لیلی

[سـایهـ سـار؛]

سریال نوبت لیلی، یکی دیگر از محصولات پلتفرم نماوا به نویسندگی مهدی شیرزاد، سروش چیت ساز، روح الله حجازی و به کارگردانی روح الله حجازی است.

قسمت اول سریال نوبت لیلی با مدت زمان پخش طولانی اش توانست مخاطبان زیادی را مجذوب ایده ی جذاب، جهان مرموز، طراحی صحنه و دکور، طراحی لباس زیبا، موسیقی هماهنگ با روایت و بازیگران نام آشنایش کند. اما در کمال تعجب و درست از قسمت بعدی سریال واجد تمام شرایط لازم برای ریزش این مخاطبان شد.

 

[سـایهـ سـار؛]

نوبت لیلی مخاطب خود را فراموش می کند!
تیم نویسندگی و کارگردانی تلاش فراوانی برای ادغام المان های آشنای ژانر علمی تخیلی با داستان های اصیل ایرانی کرده اند و این را می توان اصلی ترین نقطه قوت سریال دانست، و تا همین جای کار این تلاش را بسیار زیبا و ستودنی برشمرد. اما به هر حال مدیوم تصویر، مدیوم بی رحمی است و حاصل کار از هر نیتی مهم تر. اصولا هر فیلم و سریالی که مخاطب خود را فراموش کند و غرق تعریف کردن روایتی شود که احتمالا خودش نیز از آن سر درنمی آورد، محکوم به طرد شدن است.

اینکه خروار خروار سوال بر سر مخاطب بی‌نوا بریزی و هیچ تلاشی برای پاسخ دادن به هیچ یک از این سوالات نکنی، حاصلی جز کلافگی و خستگی برای مخاطب به همراه نخواهد داشت. ریتم کند کار، ابهام و عدم خلق موقعیت های دراماتیک و...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[سـایهـ سـار؛]

وابستگی بیش از حد دوربین به بازیگر نقش اول، پردیس احمدیه، آن هم با این بازی ضعیف، نریشن های طولانی مدت او، دقایق کش دار تاب بازی کردن یا قدم زدنش، تمرکز بر ادا و اطوارهای دختر و پدری او با حمید فرخ نژاد، تأکید چندین و چندباره بر خاص و ویژه بودن این کاراکتر در بین خواهرانش، همه و همه هجو است و زائد. فراری است رو به جلو برای طفره رفتن از تعریف روایت اصلی. اینکه چرا حجازی به جای به تصویر کشیدن روایت جذابی که دست برآن گذاشته، در حال بررسی موشکافانه ی نقش اول سریالش است، بسیار جای تعجب دارد. اینکه مدت زیادی از هر قسمت مجبور به تماشای پریشان گویی های لیلی باشیم، به جای اینکه مسحور رازهای گلبادی ها، گنج پنهانشان، روایت بهرام گور و همسرش شویم، همان دلیل دلسرد کننده ای است که از قسمت سوم به بعد...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[سـایهـ سـار؛]

بازی بیشتر بازیگران پایین تر از سطح انتظار است. بازی حمید فرخ نژاد به شدت تکراری است. بازی مریلا زارعی به طرز عجیبی اگزجره است و پردیس احمدیه با آن لحن اعصاب خورد کنی که برای ایفای این نقش انتخاب کرده، سه نقطه ضعف جدی تیم بازیگران را تشکیل می دهند. درست برخلاف لادن مستوفی که به خوبی نقش را شناخته و با متانت و ابهت ویژه ای در نقش همسر بهرام گور ظاهر شده است. مستوفی از بازیگران گزیده کار سینمای ایران است که به شخصه هیچ بازی ضعیف یا حتی متوسطی از او به یاد ندارم. در نوبت لیلی نیز تقریبا تمام سکانس هایی که او در قاب حجازی است، از بهترین بخش های سریال به شمار می روند.

همچنین مهدخت مولایی، افسانه کمالی و راضیه منصوری که نقش خواهران لیلی را بازی می کنند بازی های روان و قابل قبولی ارائه می...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[سـایهـ سـار؛]

کلام آخر
کلام آخر آن که با توجه به پخش نه قسمت از سریال و درجا زدن در موقعیت اولیه، حل نشدن بسیاری از معماهای اولیه ی داستان، و موکول کردن این اتفاق به قسمت های بعدی، می توان به این نتیجه رسید که سناریوی نوبت لیلی در بخش ایده پردازی، طرح مسأله و فضاسازی به همان اندازه موفق بوده که در پیش برد کشمکش ها و گره گشایی های در طول مسیر و ایجاد سوالات و موقعیت های دراماتیک جدید که به ویژه لازمه ی این ژانر است بسیار ضعیف عمل کرده است.

منبع: موی مگ