در حال تایپ رمان جانی لوییز | مارال کاربر انجمن یک رمان

maraly0_0r · 25/9/22

کد: 5151
ناظر: Maryam Abbasi
نام رمان: جانی لوییز
نام نویسنده: مارال
ژانر: #معمایی #جنایی #پلیسی
خلاصه:
کاراگاهی خصوصی که کارش معلوم هست مانند همه کاراگاهان بزرگ از جمله شرلوک هلمز؛ ولی متفاوت بودن او در اتفاقی است که برایش می‌افتد.

ZARY MOSLEH · 27/9/22

نویسنده‌ی عزیز، ضمن خوش‌آمد گویی، سپاس از انتخاب این انجمن برای منتشر کردن رمان خود،
خواهشمندیم قبل از تایپ رمان خود قوانین زیر را به دقت مطالعه فرمایید!

**قوانین جامع تایپ رمان**

** نحوه قرار دادن رمان در انجمن برای مطالعه کاربران **

آموزش قرار دادن رمان را در تاپیک زیر دنبال کنید....

maraly0_0r · 29/9/22

مقدمه
«خفه شین! همه خفه شین! حرکت نکنین، حرف نزنین و نفس نکشین! من دارم فکر می‌کنم!»

شرلوک هلمز
***
به روی صندلی راحتی روی‌به‌روی پنجره نشسته بود و در دستانش مجله اتفاقات روز بود. کاملاً در آن غرق شده بود، در دنیای خبر او پیگیر بود. در همان لحظات پر جنب‌ و جوش خواندن خبر، پیرزنی در را باز کرد و با قدم‌هایی محکم به سمت او آمد؛ ولی متوجه نشد برای همین یک سرفه مصلحتی کرد که سر از مجله بیرون آورد و آن را روی میز کنارش گذاشت و از سر جایش بلند شد و به سمت او چرخید و گفت:
- چیزی شده خانم اِسمیت؟!
پیرزن لبخندی زد و گفت:
- مهمان دارین آقای لوییز!
و بعد از اتاق بیرون رفت. آقای لوییز یک مرد بسیار پر جذبه، مغرور و متفکر بود با چهره‌ای به صافی آینه و به درخشندگی الماس، با چشمانی عسلی و بینی کشیده...

maraly0_0r · 30/9/22

آقای مَوسِین: نه چیزی بیشتر از این نیست!
جانی: من این فکر رو نمی‌کنم و بیشتر از ایناست.
مرد مسن‌تر از آقای مَوسِین خواست که به بیرون برود. بعد به میز جانی نزدیک‌تر شد و گفت:
- همسرشون هم دزدیده شده!
جانی به روی صندلی‌اش لم داد و گفت:
- از کجا می‌دونید دزدیده شده؟ شاید دزد خودشه!
مرد مسن حرفی نزد مثل اینکه آنها این فکر را نمی‌کردند. فقط به جانی دستی برای رفتن داد و آنجا رفت. جانی در فکر خود غرق بود. چطور است سری به آنجا بزند. به خانم اِسمیت هم بگوید هر مهمانی آمد را در اتاق انتظار نگاه دارد که کسی هم نمی‌آمد چون همه او را دیوانه خطاب می‌کردند. آمدن آنها هم باعث تعجب بود. جانی به اتاقش رفت و لباسش را عوض کرد؛ که شامل پیراهن دکمه دار مردانه سفید که در شلوار مشکی فرو رفته بود و با جلیقه‌ای...

maraly0_0r · 6/10/22

- به بازار رسوندمش!
جانی که دید او نَم‌ پس نمی‌دهد از تاکسی‌اش پیاده شد. وقتی داشت از آنجا دور می‌شد پلاک ماشین را بخاطر سپرد، به سمت خانه مَوسِین رفت و در بزرگ قهوه‌ای را به صدا در آورد. نما از بیرون به رنگ قهوه‌ای و زرد بود و کاملاً جار می‌زد که آنجا اشراف زندگی می‌کنند. در باز شد و یکی از خدمتکارهای خانه بود. جانی را به داخل دعوت کرد و رفت تا آقای خانه را صدا بزند.
جانی که به سمت جایی که خدمتکار گفته بود می‌رفت همه‌جا را زیر نظر گرفته بود. آنجا پر بود از تابلو‌های نقاشی‌های قدیمی، جدید و مدرن تمامی خانه از رنگ سفید آراسته شده بود و کم و بیش از رنگ‌های بیرونی خانه در آن به کار رفته بود. جانی از سالنی همچون اقیانوس رد شده بود. از دری چوبی رد شد و با سالنی دیگر مواجه شد. آنجا هم بزرگ...

maraly0_0r · 7/11/22

آقای مَوسِین به روی میزی که جلویش بود زد و گفت:
- آقای لوییز من یکی از با ارزش‌ترین چیزام گم شده و فکر نمی‌کنم وقت به رخ کشیدن خودتون باشه.
جانی نگاهی به او انداخت و با لبخندی جواب داد:
- می‌خواستم به جاهای جالبش برسم مثل اینکه شما مشتاق به شنیدنش نیستین.
نفس عمیقی کشید:
- نه من برام جالب نیست. هم همسرم هم اون نقاشی با ارزش گم شده.
جانی به سمت میزی که پشتش نشسته بود نزدیک شد و گفت:
- از کجا مطمئن هستین که همسرتون دزد نباشه؟!
دندان‌هایش را به هم کشید و صدای قرچ قروچی داد:
- از نامه.
جانی با تعجب:
- نامه؟ چه نامه‌ای؟
آقای مَوسِین از کشوی میزش نامه‌ای را بیرون آورد و به جانی داد و او هم به سرعت آن را گرفت و قبل از باز شدن نامه به رنگ زرد کاغذ نگاهی کرد. تعجب تمام سلول‌هایش را فرا گرفته بود...

maraly0_0r · 2/12/22

تنها چیزی که بعد از گذشت یک ساعت پیدا کرد دست نوشته‌ای دیگر بود که رو آن نوشته شده بود
"من چیم؟! یا اصلاً من کیم؟! آشنام من رو می‌شناسی. پس نااُمید نشو. پ.ن: سرنخ بعدیت من جایی هستم که گشنم! نون.واو."
***
به روی صندلی‌ راک‌ش که رنگ سفیدش در آن باغ بزرگ در حیاطِ پشتی خانه به خوبی خود را نشان می‌داد نشسته بود و داشت به پرونده جدیدش فکر می‌کرد. به رسم عادتی که داشت چشمانش را بسته بود و درش پشت سیاهی چشمانش به دنبال سرنخ‌های داشته و نداشته می‌گشت که خانم اِسمیت از همان در حیاط داد زد:
- جانی برات یه بسته اومده!
و آنجا را ترک کرد. جانی که تمرکزش بهم‌ ریخته بود از جای بلند شد و به سمت خانه رفت. بلند داد زد:
- بسته رو کجا گذاشتین؟!
خانم اسمیت که روی مبل راحتی جلوی تلوزیون نشتسته بود گفت:
- روی...

maraly0_0r · 2/12/22

با عجله به سمت میز رفت و جعبه را روی میز گذاشت. رئیس پلیس ملیسا کِلوش جعبه را برداشت و باز کرد و درونش را که دید، با دیدن ناخن‌ها جعبه را رها کرد روی میز و با ترس به جانی نگاه کرد که گفت:
- مربوط به پرونده آقای موسِین هست!
جپرسون که تازه به خود آمده بود گفت:
- مطمئنی مال زن اونه؟!
- از چیزی که الان دیدم مطمئن‌تر هستم.
جپرسون که معنی کلی حرف جانی را فهمیده بود. فقط گفت:
- می‌فرستمشون آزمایشگاه!
بعد بسته را برداشت و به بیرون رفت.
ملیسا: ببین، جانی هرچی دیدی... .
جانی به میان حرفش آمد و گفت:
- ببین ملیسا هرچیزی بین ما بوده، همون جا دفن شده.
بعد تموم شدن حرف جانی کسی در را زد و بعد وارد اتاق شد. آقای موسِین با صورتی ترسیده نزدیک رفت و گفت:
- چیزی شده؟! خانم اسمیت باهام تماس گرفته بود.
ملیسا...

maraly0_0r · 9/1/23

*** این متن مخفی شده است برای مشاهده ان باید از ان تشکر کنید ! ***

در حال تایپ رمان جانی لوییز | مارال کاربر انجمن یک رمان

maraly0_0r

ZARY MOSLEH

maraly0_0r

maraly0_0r

maraly0_0r

maraly0_0r

maraly0_0r

maraly0_0r

maraly0_0r

کاربران بازدید کننده از موضوع (تعداد: 17)

کاربران در حال مشاهده موضوع (تعداد: 1, کاربر: 0, مهمان: 1)