اون ها واقع بین هستن و برای تعامل با اطرافیان و خندوندنشون شروع به قصه گویی می کنن. ESTP ها به راحتی زبان بدن و طرز رفتار اطرافیان خودشون رو یاد میگیرن.
توی تصمیم گیری ها اون ها دیدگاه تحلیلی عینی دارن، به این صورت که بلند فکر نمیکنن و بعد از بررسی، نتیجه رو بیان میکنن. ESTP ها از به اشتراک گذاشتن تجربیات خوششون میاد، بیشتر اهل عمل هستن تا حرف زدن ولی اگه سر صحبت باز بشه داستان هایی از ماجراجویی ها، فرار ها و تجربیات زندگیشون تعریف میکنن.
៕ #Dialog
―――———
- آیندم مثل اینه که آدم بیخودی تو اتاقِ انتظار بشینه. یا تو یه ایستگاهِ بزرگِ قطار که پُرِ تابلو و صندلیه. یه عالمه آدم تُندوتُند از کنارم رد میشن، ولی انگاری من رو نمیبینن. همهشون هم عجله دارن که زودی سوارِ قطار بشن. لابد یه جایی دارن که میخوان برن، یا یه کسی رو دارن که میخوان ببیننش، ولی من چی؟ اونجا منتظر نشستم؛
+ منتظر چی، ادل؟
- منتظرم اتفاقی چیزی برام بیفته.
៕ #Text
―――——
those teenagers who sit in their room and cry themselves to sleep at night, were once kids with light in their eyes and hope in their heart.
اون دسته از نوجوونایی که تو اتاقشون میشینن و شبا برای خودشون گریه می کنن، یه زمانی بچه هایی بودن که چشمشون پر نور و قلبشون پر امید بوده.
اگه ناامیدی و استرس مزمن باشه ممکن ESTP ها در وضعیت "نابودی و تاریکی" قرار بگیرن. اون ها ممکنه آینده رو تاریک ببینن و خوش بینی و تدبیر همیشگیشون رو از دست بدن. توی این مرحله ESTP ها همه چیز رو تاریک و ناامیدانه میبینن.
ایاستیپی ها توی مکالمه دوستانه و سرزنده هستن همچنین از حرکات فیریکی و عبارات جذاب استفاده میکنن. اون ها لحنی لطیف و خوش رو دارن که به دیگران سرایت میکنه. شوخ طبعی زیادی دارن و میتونن سریع بحث رو سمت شوخی بکشونن. ESTP ها سرزنده و جذاب به نظر میرسن.