قانون مدنی

[ꜱᴀʜᴇʟ]

ماده 210 -

متعاملین باید برای معامله اهلیت داشته باشند.​

 

[ꜱᴀʜᴇʟ]

ماده 211 -

برای اینکه متعاملین اهل محسوب شوند باید بالغ و عاقل و رشید باشند.​

 

[ꜱᴀʜᴇʟ]

ماده 212 -

معامله با اشخاصی که بالغ یا عاقل یا رشید نیستند به واسطه عدم اهلیت باطل است.​

 

[ꜱᴀʜᴇʟ]

ماده 213 -

معامله محجورین نافذ نیست.​

 

[ꜱᴀʜᴇʟ]

ماده 214 -

مورد معامله باید مال یا عملی باشد که هر یک از متعاملین تعهد تسلیم یا ایفاء آن را میکنند.​

 

[ꜱᴀʜᴇʟ]

ماده 215 -

مورد معامله باید مالیت داشته و متضمن منفعت عقلائی مشروع باشد.​

 

[ꜱᴀʜᴇʟ]

ماده 216 -

مورد معامله باید مبهم نباشد مگر در موارد خاصه که علم اجمالی به آن کافی است.​

 

[ꜱᴀʜᴇʟ]

ماده 217 -

در معامله لازم نیست که جهت آن تصریح شود ولی اگر تصریح شده باشد باید مشروع باشد والا معامله باطل است.​

 

[ꜱᴀʜᴇʟ]

ماده 218 - هر گاه معلوم شود که معامله با قصد فرار از دین به طور صوری انجام شده آن معامله باطل است.
ماده 218 مکرر - هر گاه طلبکار به دادگاه دادخواست داده دلایل اقامه نماید که مدیون برای فرار از دین قصد فروش اموال خود را دارد، دادگاه می‌تواند قرار توقیف اموال وی را به میزان بدهی او صادر نماید که در این صورت بدون اجازه دادگاه حق فروش اموال را نخواهد داشت.

 

[ꜱᴀʜᴇʟ]

ماده 219 - عقودی که بر طبق قانون واقع شده باشد بین متعاملین و قائم مقام آنها لازم‌الاتباع است مگر اینکه به رضای طرفین اقاله یا به علت ‌قانونی فسخ شود.