در حال تایپ رمان دره‌ تفنگ‌ها | ابوطالب زارع کاربر انجمن یک رمان

[ناهیدزارع]

نام رمان :

دره تفنگ‌ها

نام نویسنده:

ابوطالب زارع

ژانر رمان:

#عاشقانه

ناظر: R O SH A N A K
کد رمان: 5412

خلاصه:
در یکی ازعصر های شب جمعه ، دختری از طوایف ایل عشایر که در دامنه ی کوه بلندی چادر زده‌ بودند، تحت تاثیر فشارهای خانوادگی، تصمیم به خودکشی می گیرد. او تفنگ به دست به سمت‌ دره ای می رود، که سالها ایلش در آنجا اتراق می کردند، او به گذشته اش بر می گردد تا تصمیمش را نهایی کند...

 

[ANAM CARA]

«به نام داعیه‌ی سر متن‌ها»

نویسنده‌ی عزیز، ضمن خوش‌آمد گویی، سپاس از انتخاب این انجمن برای منتشر کردن رمان خود،
خواهشمندیم قبل از تایپ رمان خود قوانین زیر را به دقت مطالعه فرمایید!
قوانین جامع تایپ رمان

آموزش قرار دادن رمان را در تاپیک زیر دنبال کنید.
نحوه‌ی قرار دادن رمان در انجمن برای مطالعه کاربران

[COLOR=rgb(184, 49...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[ناهیدزارع]

عصر پنجشنبه، خود را در سایه‌‌ی کوه، خاکستری نشان می‌داد. صدای پایش در کنار چادر، علف ها را به کنجکاوی وا می‌داشت. چادرها، کلاغ‌های پراکنده‌ای به نظر می‌رسیدند که در دامن کوه نشسته بودند. چشمه‌ها، قلپ قلپ کنان، از میان سنگ‌ها راه باز می‌کردند و خروشیدن را می‌آموختند. سبزه‌ها به پای نمناکی خاک عطر می‌افشاندند و صمیمیت نشان می‌دادند. آواز پرنده‌های وحشی، که در بین انگشتان کوه لانه کرده بودند، به پایین سرازیر می شدند. رود همچنان در صدای زنان ایل چنگ نوازی می کرد. صدای به‌به بره‌ها و بزغاله‌ها در پای سیاه چاله‌ها‌، نماهنگی زیبا ساخته بود.
خورشید از روبروی چادرها سلام می‌داد و هر غروب در پشت آنها فرو می‌رفت و به بیداری فردا فکر می‌کرد .
نسیم، بازیگوشانه در سینه دره می‌پیچد و از شانه کوه بالا...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[ناهیدزارع]

بی‌بی در گوشه ‌ی چادر به جدا کردن پشم‌ها بر سر شانه خم شده بود. خمیدگی‌اش از خم ابروی او می‌گذشتند تا گذر زمان را ترسیم کند.
تجربه زیر پینه‌های دست پیرزن سر بلند کرده بودند و راه را بر کک و مک‌های نشسته در پشم‌ها بسته بودند. پیرزن سرگرم گذشته‌اش بود و زیر لب کلمات را می‌جوید.
صدای موزونی در چادر گر گرفته بود. نگاه او بی‌بی را در سایه چادر بدرقه می‌کرد. تا بیشتر به کارش دلگرم شود زمزمه‌ی پیرزن آواز سالیان دوری بود که عاشق شده بود و هیچ‌گاه پس از آن کسی نتوانسته بود جای خالی عشقش را پر کند.
کنار چادر مشک‌های آب آویزان بودند و تفنگ پدر در چادر به خواب رفته بود. چیزی برای گفتن نداشت ،دیشب دلش را حسابی خالی کرده بودند. سربی باروت در گوشه‌ی لبانش گویای شبی نفس گیر بود .
نگاه دختر به تفنگ...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[ناهیدزارع]

تفنگ رابه سینه‌اش چسباند و خوب به ياد آورد وقتی پدرش باشوق تمام، نفس‌هایش را از زیر سبيل‌های بزرگ و کلفتش بیرون می‌داد و با غرور می‌گفت:
-صدای تفنگ، صدای مرد ایل است... صدای کوچ است... صدای ییلاق... صدای قشلاق است... .
آنجا که قطار فشنگ‌ها از گردنه‌ی شانه‌اش تا پیچ کمرش سوت می‌کشيدند و او را همراهی می‌کردند.
اشک از چشمان آیلار سرازیر شد. زندگی در ایل یعنی فرمانبرداری و سکوت در برابر مرد سیاه چادرش، بی‌آنکه اعتراضی در میان باشد.
تصمیم با تفنگ بود. هرکس را که می‌خواست عروس یا داماد می‌کرد و به بدرقه‌اش می‌رفت.
گریه ی آیلار سکوت سرد چادر را شکست. بی‌بی، دلنگران دختر را می پایید.
چروک‌های پیشانیش دوست داشتند زبان باز کنند و داستان هزار و یک شب دردهای بی‌بی را بازگو کنند.
زبان ظریفش حالا در...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[ناهیدزارع]

آیلار برگشت واز پشت روسری گلنارش بی‌بی را تماشا کرد. اسرارش در صندوقچه‌ی کنار دست بی‌بی پنهان شده‌ بود. کسی به یک پيرزن شک نمی‌کرد که عشق در آستین او جا گرفته باشد. آن هم پیرزنی که زبان تفنگ را براحتی ترجمه می کرد.
نوشته های کسری برای آیلار سند مهمی بود از عشق او و اندیشه‌هایش در زمینه آزادی زنان ایل به سمت دگرگونه زیستند.
بر کنار روسری گلنارش یک مداد طلایی آویزان بود به نشانه ی دوست داشتن کسری و احترام او به انديشه‌هايش.
پدر آیلار چه می‌دانست که عشق می‌تواند قبل از خواب در سینه‌ی دخترش جا باز کند و چشم او را تا سحر گاه بیدار نگاه دارد. دست دخترش را بگیرد و زیر درختان بلوط وانار ته دره ببرد و بر تخته سنگی بنشاند و گرم صحبت‌شان شمع‌ها آب شوند و گرگ ها به رابطه ی پنهانی‌شان احترام...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[ناهیدزارع]

شب جمعه بود و این‌بار فرق می‌کرد. این شب، باید تا صبح گریه بزاید و شیون زنان، رگ‌های خشکیده‌ی سینه‌ی کوه را نرم کنند و شیر از لب هر بچه فرو بریزد.
پدر باید می‌فهمید که معامله‌ای گرانی کرده است و حس غرورش تا ساعتی دیگر با آب‌های رود به پای علفزارها پخش‌ می.شود.
مادرش را تجسم کرد که چگونه از حال می‌رود و زنان طایفه‌اش، دوباره او را به هوش می‌آوردند و شانه‌هایش را ماساژ می‌دادند و به زبان ترکی‌شان در اندوه او شریک می‌شدند. او گونه‌هایش را می‌خراشید و رود رود کنان بر زانوی خود دست ستم می‌زد و ناله‌اش دل بچه‌هایش رابه درد می‌آورد. حس می‌کرد که چگونه سیاه چادرش، رخت عزای او می‌شود.

آیلار تفنگ به دست از چادر خارج شد و گریه هایش با قدم‌هایش هماهنگ شدند تا زانوهایش را یاری کنند که از پا...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[ناهیدزارع]

کسری از او پرسیده بود: کدام کتاب را بیشتر دوست دارد؟
و او بی‌آنکه فکر کند، گفته بود تاریخ.
کسری لبخند زده بود و به نشانه‌ی صحیح بودن سری تکان داده بود و توضیح داده بود که این تاریخ است که زندگی ما را برای آینده گان روایت می کند.
***
آیلار سر به تفنگ گذاشت.
سایه‌ی بلند و تیره رنگ کوه، در گرگ ومیش هوا حل شد.
زمزمه‌اش به روی زانوهایش می‌ریختند... البته... البته این تاریخ است که می‌تواند پیغام من را به گوش دختران ایلم برساند .
اگر من یک افسانه شوم، همیشه در تاريخ جاری خواهم بود. چه دخترانی که پیش از من آمدند و حالا نامی از آنها
نیست. البته... که تاریخ دوست داشتنی هست... .
دست هایش دوست داشتند از آغوش تفنگ دور شوند و انگشتانش حلقه در گردن مداد بيندازند و چند خطی از آخرین حس لحظات زندگیش را...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.