دلنوشته مجموعه دلنوشته‌های گمشده در بعد جسمانی | مهتاب کاربر انجمن یک رمان

[Мехтаб резаят]

نام مجموعه دلنوشته: گمشده در بعد جسمانی
نام نویسنده: هیتا
مقدمه: خودتونم خوب می‌دونید که آدم وقتایی که یه حس خاص رو چندین و چندبار تجربه می‌کنه، دلش می‌خواد درموردش بنویسه! منم یه حسی شبیه به اسم دلنوشته‌م دارم و گاهی وقتا نمی‌دونم چی شده و چرا حس خاصی رو تجربه می‌کنم.
به هرحال! هر چی که هست... دلم می‌خواد اینجا بنویسم. از خودم، خودشان.

 

[HAKIMEH.MZ]

•| بسم رب القلم |•
آنچه از دل برآید، لاجرم بر دل نشیند...

نویسنده‌ی عزیز، بی‌نهایت خرسندیم که دلنوشته‌های زیبایتان را در انجمن «یک رمان» به اشتراک می‌گذارید.
خواهشمندیم پیش از پست‌گذاری و شروع دلنوشته‌، قوانین بخش «دلنوشته‌های کاربران» را به خوبی مطالعه بفرمایید.
***
قوانین بخش دلنوشته‌ی کاربران"
پس از گذشت حداقل ۲۰ پست از دل‌نوشته، می‌توانید در تاپیک زیر...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Мехтаб резаят]

یه مدت تلاش می‌کردم بفهمم فلسفه وجود ما چیه... اصلاً چرا آدم‌ها به وجود اومدند؟
ولی کتاب‌های فلسفه، انقد یه قضیه رو می‌پیچوندن که از فهمیدن این قضیه صرف نظر کردم و سعی کردم زندگیم رو با روال عالی پیش ببرم.
هر چند با این حال، هنوز هم نمی‌دونم چرا داریم زندگی می‌کنیم!

 

[Мехтаб резаят]

بعضی وقت‌ها که به خودم توی آیینه نگاه می‌کنم، حس می‌کنم پروسه‌ی رشد آدمیزاد خیلی عجیبه!
قد می‌کشه، چهره‌ش تغییر می‌کنه، صداش عوض میشه...
و از همه مهم‌تر، افکار و عقایدش از این رو به اون رو میشه.

 

[Мехтаб резаят]

گاهی وقت‌ها یهو احساس غریبگی عجیبی بهم دست میده! انگار اطرافم رو نمی‌شناسم، خودم رو نمی‌شناسم، آهنگی که دارم گوش میدم رو هم نمی‌شناسم. قسمت بد ماجرا اینه که خیلی مشتاق دونستن دلیل این اتفاق هستم؛ ولی تا الان چیزی نفهمیدم.

 

[Мехтаб резаят]

گاهی وقتا، انقد حس خستگی می‌کنم که دلم می‌خواد از جسمم بیام بیرون و خودمو از دور نگاه کنم، از دور کنترلش کنم.

 

[Мехтаб резаят]

احساس عجیبی نسبت به دستام دارم. مثل یه چنگال متحرک و وحشتناک میمونه که کارامو باهاش انجام میدم.

 

[Мехтаб резаят]

احساس اینکه انگار داری توی آب فرو میری، بدون اینکه کمبود اکسیژن رو حس کنی و فقط مات محیط مشکی اطراف آب شفاف بشی... .

 

[Мехтаб резаят]

انقد حس دلتنگی، بد و عجیبه که گاهی فکر می‌کنم شاید اگه روح بودم، انقدا دلتنگ نمی‌شدم. دلتنگ کسایی که با تمام وجودشون برای من وقت گذاشتن و به رشد و توسعه‌م کمک کردن؛ ولی من بخاطر جبر محیط، باید رها کنم.

 

[Мехтаб резаят]

گاهی اوقات انقد خوشحالم که دلم میخواد از این جسمم بیام بیرون و باله برقصم.