شاعر‌پارسی اشعار امیرخسرو دهلوی

[Hilary]

ابر می بارد و من می شوم از یار جدا​

چون کنم دل به چنین روز ز دلدار جدا​

ابر و باران و من و یار ستاده به وداع​

من جدا گریه کنان، ابر جدا، یار جدا​

سبزه نوخیز و هوا خرم و بستان سرسبز​

بلبل روی سیه مانده ز گلزار جدا​

ای مرا در ته هر موی به زلفت بندی​

چه کنی بند ز بندم همه یکبار جدا​

دیده از بهر تو...​

​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Hilary]

​

صد هزاران آفرین جان آفرین پاک را​

کافرید از آب و گل سروی چو تو چالاک را​

تلخ می گویی و من می بینمت از دور و بس​

زهر کی آید فرو، گر ننگرم تریاک را​

غنچه دل ته به ته بی گلرخان خونست از آنک​

بوستان زندان نماید، مردم غمناک را​

چون ترا بینم، هم از چشم خودم در رشک، از آنک​

بوستان زندان نماید، مردم غمناک...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Hilary]

مرا در دیست اندر دل که درمان نیستش یارا​

من و دردت، چو تو درمان نمی خواهی دل ما را​

منم امروز، و صحرایی و آب ناخوش از دیده​

چو مجنون آب خوش هرگز ندادی وحش صحرا را​

شبت خوش باد و خواب مستیت سلطان و من هم خوش​

شبی گر چه نیاری یاد بیداران شبها را​

ز عشق ار عاشقی میرد، گنه بر عشق ننهد کس​

که بهر غرقه کردن عیب نتوان کرد دریا را​

بمیرند و برون ندهند...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Hilary]

گه از می تلخ می کن آن دو لعل شکرافشان را​

که تا هر کس به گستاخی نبیند آن گلستان را​

کنم دعوی عشق یار و آنگه زو وفا جویم​

زهی عشق ار به رشوت دوست خواهم داشتن آن را​

بران تا زودتر زان شعله خاکستر شود جانم​

نفس بگشایم و دم می دهم سوزاک پنهان را​

بریدم زلف او را سر که هنگام پریشانی​

شهادت گوید آن زاهد چو دید آن کافرستان را​

نهان با خویش می گویم که...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Hilary]

زمانه شکل دگر گشت و رفت آن مهربانیها​

همه خونابه حسرت شدست آن دوست گانیها​

عزیزانی که از صبحت گران تر بوده اند از جان​

چو بر دلها گران گشتند بردند آن گرانیها​

نشان همدمان جایی نمی بینم، چه شد آری​

زمانه محو کرد از سر دگر ره آن گرانیها​

کنون در کنج مهمان زمین اند آنکه دیدستی​

پریرویان زیور کرده را در میهمانیها​

چو مشک ما همه کافور شد از سردی...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Hilary]

بیم است که سودایت دیوانه کند ما را​

در شهر به بدنامی افسانه کند ما را​

بهر تو ز عقل و دین بیگانه شدم آری​

ترسم که غمت از جان بیگانه کند ما را​

در هجر چنان گشتم ناچیز که گر خواهد​

زلفت به سر یک مو در شانه کند ما را​

زان سلسله گیسو منشور نجاتم ده​

زان پیش که زنجیرت دیوانه کند ما را​

زینگونه ضعیف ار من در زلف تو آویزم​

مشاطه به جای مو در شانه کند ما را​

من...​

​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Hilary]

آن طره به روی مه بنهاد سر خود را​

از خط غبار آن رخ پوشیده خور خود را​

چون دید گل رویش در صحن چمن، زان گل​

ایثار قدومش کرد از شرم زر خود را​

مانند قدش بستان چون دید سهی سروی​

زیر قدمش سبزه بنهاد سر خود را​

دیدم به رقیب او بنشسته سگ کویش​

گفتم که فلان اکنون و ایافت خر خود را​

ای ناصح بیهوده چندین چه دهی پندم​

بگذار مرا بگذار، می خار سر خود را​

زان بند قبا...​

​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Hilary]

​

چنانی در نظر نظارگان را​

که رونق بشکنی مه پارگان را​

چنان نالان همی گردم به کویت​

که دل خون می شود نظارگان را​

تو در خواب خوش و من بی تو هر شب​

شمارم تا سحر سیارگان را​

زبس کاین رنج من به می نگردد​

ز من بگرفته دل غمخوارگان را​

دوای درد من بر تست،...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Hilary]

صبا نو کرد باغ و بوستان را​

پیاله داد نرگس ارغوان را​

به خط سبز، صحرا نسخه برداشت​

سواد روشن دارالجنان را​

سحرگاهان چکید از قطره ابر​

گلوتر گشت مرغ صبح خوان را​

مزاج از قطره ها خشک کرد نرگس​

چو بیماری که یابد ناردان را​

بنفشه کوژ پیش سر گویی​

تواضع می کند پیر و جوان را​

مگر...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Hilary]

​

گل من سبزه زاری کرد پیدا​

زمانه نوبهاری کرد پیدا​

در این موسم که از تأثیر نوروز​

جهان نو روزگاری کرد پیدا​

ز کوه ابر سنگ ژاله افتاد​

زر گل را، عیاری کرد پیدا​

شدم موی و فرو رفتم به رویش​

همانم خارخاری کرد پیدا​

نهانی خارخاری داشت آن شوخ​

...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.