متون و دلنوشته‌ها رادیو کپشن"

[mobina84]

از یک سنی به بعد آنقدر بزرگ‌میشوی که رفتن آدم‌ها تورا بهم نمی ریزد .
دلتنگی وجود دارد اما مثل یک‌مار چنبره نمی زند دور گلویت .از یک سنی به بعد با نبودن یا تغییر آدم‌ها کنار می آیی .
نه که عذاب نکشی نه که نبودن کسی که به او باور داری آزارت ندهد نه ...
بلکه یاد میگیری با این دلتنگی ها و غم ها زندگی کنی و شاید به نحوی به آن تخفیف بدهی ...
مثل یک درخت تنها که در جنگل زندگی نمی‌کند و جایی بسیار متفاوت تر از جایی که باید باشد رشد می‌کند تو یاد میگیری با ریشه های تنیده در اندوه در جایی غیر معمول به زندگی ادامه دهی‌.

-عادله زمانی

 

[mobina84]

از هرچيز، اندکى به‌جا مى‌ماند؛ کمی از دانه‌هاى قهوه در شيشه، چند نخ سيگار در پاكت و كمى درد در آدمى...

-تورگوت اويار

 

[mobina84]

ای اندوه!
آیا زانوانت از زانو زدن بر سینه هامان به درد نیامد؟!

-امین معلوف

 

[mobina84]

من گاهی خَسته می‌شوم، می‌رَنجم، ناامیدی را تجربه می‌کنم و حساسیت‌هایی دارم. این‌چیزها بخشی از صفاتِ انسانیِ من است. نمی‌توانم از «انسان بودن» انصراف بدهم.

-معین دهاز

 

[mobina84]

باید کسی آرام در گوشمان بگوید:
«خیلی به رویاهای خود نزدیک هستی، طاقت بیاور، هیچ تا مقصد نمانده، خورشید می‌تابد، اگر تاریک هستی...»

-نرگس صرافیان طوفان‌

 

[mobina84]

بخوان آوازِ تلخت را
ولیکن دل به غم مَسپار...

-اخوان ثالث

 

[mobina84]

وای بر حال نگاهی که پی دل برود...

-صائب‌ تبریزی

 

[mobina84]

"کسی که باید برود، خواهد رفت"
حالا تو هِی در را قفل کن،
روی یخچال، بزرگ و خوش خط بنویس:
"دوستت دارم"،
روی تخت، جنگلی از گل‌های سرخ بکار
و برایش آهنگ مورد علاقه‌اش را زمزمه کن.
کسی که باید برود
با پا که نه،
از درون می‌رود...
چشم باز می‌کنی و می‌بینی باید با نبودنش کنار بیایی،
مثل پیرمردها
که با آلزایمر...!

-مهدی صادقی

 

[mobina84]

احتمالاً "گراهام بل" هم عاشق بوده كه تلفن را ساخته؛
وگرنه
به عقل هيچ آدمی نمی‌رسيد
كه می‌توان حضور گرم كسی را
از سيم‌های سرد عبور داد!

-شهره عنقا