در حال تایپ رمان مسخ لطیف | کوثر حمیدزاده کاربر انجمن یک رمان

.Kitty. · 8/4/24

کد رمان: 5609
ناظر:

Mobina.yahyazade

خلاصه:
مارتین معلم جوانی است که زمان زیادی به دنبال مادر گمشده‌اش می‌گردد و امیدوار است که او را روزی پیدا می‌کند. با آشکار شدنِ هویت موجوداتی شگفت‌آور و جان دادن دوباره به طلسمی دیرینه، او را توسط افسانه‌ها به بیراه می‌کشند. آیا مارتین با قلبی مملوء از امید و عشق به کام زشتی و ناپسندی کشیده می‌شود؟ حال او مانده است در معامله‌ای محال میان خودش و مردی ناآشنا شبیه به خودش، مردی دارای طینت نحسی از دیار ناخجستگی.

YEGANEH SALIMI · 8/4/24

«به نام داعیه‌ی سر متن‌ها»

نویسنده‌ی عزیز، ضمن خوش‌آمد گویی، سپاس از انتخاب این انجمن برای منتشر کردن رمان خود،
خواهشمندیم قبل از تایپ رمان خود قوانین زیر را به دقت مطالعه فرمایید!
قوانین جامع تایپ رمان

آموزش قرار دادن رمان را در تاپیک زیر دنبال کنید.
نحوه‌ی قرار دادن رمان در انجمن برای مطالعه کاربران

و...

.Kitty. · 8/4/24

مقدمه:

مارتین :

بنظرم، آدما مثل ستاره‌ها می‌مانند. ستاره‌ها پس از تولد، میلیاردها سال به درخشش چشم‌گیرشان ادامه می‌دهند تا زمان مرگشان فرا برسد. ابری از گاز و غبار متراکم می‌شود و ستاره‌ی جوان را به وجود می‌آورد. برخی از ستاره‌ها بزرگ می‌شوند و غول‌ها آبی را تشکیل می‌دهند. که پس از انفجار، اَبَر نواختری از آن‌ها بر جای می‌ماند که در آخر به سیاهچاله تبدیل می‌شود.
ستاره‌های کوچک‌تر، در پایان عمرشان منبسط می‌شوند و به صورت غول‌های قرمز در می‌آیند و سپس انقباض پیدا می‌کنند و کوتوله های سفید را می‌سازند که با نور کم و ضعیف در آسمان می‌درخشند.

.Kitty. · 8/4/24

"۱۵ دسامبر۱۹۹۱"
فورکس(Forks) شهری کوچک در ایالت واشینگتن"

سنگینی ترس، همانند خفه کردن بختک' نفس‌گیر بود. پتو را با تقلا از پاهایش دور می‌کرد و روی فرش به خودش می‌پیچید.
- بلند شو، بیدار شو، پسر وقتش رسیده! وقتش رسیده که تو به خود واقعیت برگردی، به چیزی که تو بهش تعلق داری. زمان زیادی برای تو باقی نمونده، زمان زیادی برای مسخ کردنت باقی نمونده!
و با یک پنجه‌ی تیزی که بافت‌های صورتش را از هم گسسته بود؛ با گلوی فشرده و دهانی خشک فریادی می‌زند و از دنیای خواب به خودش می‌آید.
از روی تختش نیم‌خیز می‌شود. نفس‌های کش‌دار و گرم را از بینی استخوانی‌اش به سرعت بیرون می‌دهد و همچنان تمام هوای اتاق را به ریه‌هاش می‌کشد؛ گویا در اتاق نیمه تاریک اکسیژنی نبود. ظاهراً از ترس و رُعب مشعش...

.Kitty. · 9/4/24

در اوج سکوت تنها صدای تپیدن قلبش را می‌شنید و نام خدای مسیح را زیر لب زمزمه می‌کرد؛ اما وقتی که صحنه‌ی روبه‌رو را می‌بیند، تمام ترس و استرسش به‌ یکباره می‌ریزد، نفسی راحت از سر آسودگی بیرون می‌دهد و با تک سرفه‌ای صدای گرفته‌اش را صاف‌تر می‌کند.
- تو این‌جا چه کار می‌کنی لارا؟ اون هم این ساعت شب؟!
لارا درحالی که در دستش ساندویچ و با دست دیگرش قوطی آبجو را نگه داشته بود، کمرش را از یخچال جدا کرد و با چشم‌های خوابالود نگاهی گذرا به مارتین انداخت و خود را به میز غذاخوری حلقه‌ای که گوشه‌ای از آشپزخانه بود نزدیک کرد؛ لب‌های سرخ پفکی‌اش را بهم زد و درحالی که لقمه‌ی بزرگی را در دهان داشت با دهنی پر و نامفهوم گفت:
- گشنم شده بود.
مارتین همچنان نفس راحتی می‌کشید، چنگی به موهای پرپشت مشکی‌رنگش...

.Kitty. · 9/4/24

با تنی سست روی تخت گوشه‌ی اتاق‌ش ولو شد. خیره‌شدن به سقف باعث می‌شد تمام افکار بهم ریخته‌ی مبهم در ذهن‌ش را به‌هم بدوزد. نُه الا هشت سالی می‌شود؛ شاید هم بیشتر از همه‌ی آن روز‌ها را با اتفاقات مُعقد گذرانده بود. قطعا با ذهن مشوش و پر از علامت سوال قرار نبود دوباره بخوابد. با یک پوزخندی تلخ از جایش بلند می‌شود و با حالی دردمند پشت میز کارَش می‌نشیند و نگاهی گذرا به کاغذهای بهم ریخته می‌اندازد. تکه کاغذهایی حاوی متن‌ها و نقاشی‌های کشیده شده‌ی توسط خودِ مارتین مربوط به آن روز حادثه و نکته برداری راجبه کابوس‌های پی در پی و حتی این موجود وحشت‌آور را خط به خط روی کاغذهای کاهی ثبت کرده بود. دیوار پر بود از کاغذهای روزنامه‌‌ و صفحات کتاب مطالب مطابق آن اتفاق، دستش را رقت‌آور بر تیتر بزرگ...

.Kitty. · 9/4/24

همیشه این جمله را به زبان می‌آورد. این شهر پر بود از رازهای نهفته. پایدون‌های تندی به دوچرخه می‌زند و خودش را کشان‌کشان از پیچِ جاده‌های سرد و بی‌روح شهر رد می‌کند. نفس سرد فرو برده را با ذرات بخار گرم بیرون می‌داد. شال‌گردن پاییزی رنگ را دور دهانش می‌پیچد و با چشمانی ریز مسیر را چشم انداز، کاوش می‌کرد.
برای رسیدن به کافه‌ی بالای تپه با دو‌چرخه، زمان زیادی را صرف می‌کرد؛ اما به هر‌ حال مارتین از این کار لذت می‌برد؛ خصوصاً با دیدن عظمت درخت‌های کاج و گل‌های زرد بابونه‌ احساس آرامش می‌کرد. با سوت زدن و آواز خواندن بلاخره خود را به کافه می‌رساند. از دوچرخه پیاده می‌شود، دست‌هایش را در جیب‌هایش فرو می‌برد و عمیق در تفکراتش خاطرات کهنه را در این کافه مرور می‌کند. این تنها موروث ارزشمندِ...

.Kitty. · 9/4/24

با حرص جک را مدام صدا می‌زند اما جک سخت مشغول کار کردن بود. پوفی می‌کشد و سعی می‌کند خشم آتشین درونش را خفته‌تر کند؛ کاغذ و قلم را از کنار صندوق سفارشات برمی‌دارد و مقابل مشتری جوانی که از شیشه‌های مات، منظره‌ی زیبای شهر را نگاه می‌کرد، قرار می‌گیرد.
مارتین با اخم‌های کمرنگ نیم نگاهی می‌اندازد سپس با تک‌ سرفه‌ای نگا‌ه‌های دخترک را به خودش جلب می‌کند. چشم‌های درشت شهلایی‌اش با برخورد کردن به تیله‌های خوش‌رنگ مارتین از حدقه بیرون می‌زند و در اوج تحیر مارتین را برانداز می‌کند‌؛ اما لام‌ تا‌ کام کلمه‌ای از زبانش بیرون نمی‌آید‌.
- سفارشتون!؟
جک از راه می‌رسد و شرمنده نگاهی به مارتین می‌اندازد.
- ببخشید آقای اَگنس این کار رو خودم باید انجام می‌دادم.
مارتین با بی‌تفاوت نگاه سردش را از مشتری...

.Kitty. · 17/4/24

لبخند‌هایش باعث می‌شد، مارتین به تک تک اجزای آن دقت کند به خال ریز کنار لب‌هایش به مژه‌‌های بلند و پرپشتش حتی به خم و حالت ابروانش و جوری که از فضای کافه لذت می‌برد؛ بعد از گذشت دقایق نه چندان طولانی از جایش آرام برخاست و به سمت قسمت صندوق داری رفت، پول سفارش خود را پرداخت می‌کند و با یک خداحافظی کوتاه از کافه خارج می‌شود.
مارتین هنوز هم درگیر اسم این دختر بود؛ آن‌‌قدر به مغزش فشار آورد که بلاخره ساعت‌ها گلاویزشدن با افکار خود ناخواسته با صدای بلندی در آشپزخانه اسمش را اعلام می‌کند" کاترینا" ؛ اما با واکنش‌های متعجب جک و سلن خجالت زده می‌شود و خود را مشغول انجام کارش می‌دهد.
ماه هاله‌ای از نورش را روی شهر تابیده بود.
شب از راه می‌رسد، اما مارتین هنوز هم با جک و سلن درگیر کار در کافه...

.Kitty. · 17/4/24

سرش را بالا می‌گیرد و به سوسو زدن ستاره‌ها زل می‌زند. ماه گاهی خود را لای ابرهای حریری قایم می‌کرد و دوباره با درخشش بیشتری می‌تابید. جاده‌ی طویل خالی را می‌نگرد؛ تنها او بود در آن جاده‌ی پر از فراز و نشیب، به مرز بین جنگل و شهر که همان درختان کاج بود، زل می‌زند. درست مرز بین مرگ و زندگی بود. درحالی که در افکار خود غوطه‌ور بود دوچرخه به طور ناگهانی متوقف می‌شود و مارتین از دوچرخه به زمین می‌خورد پشت سر هم پشتک می‌زند.
- آخ... تن و بدنم شکست!
هنگامی که به بدنش کش و قوسی می‌داد، سمت دوچرخه‌ی نقره‌ای رنگش می‌رود و با بررسی کردن اجزایش متوجه می‌شود، زنجیر دوچرخه از جایش در رفته است و چرخ دوچرخه کاملا داغون شده بود، کلافه با پا محکم به چرخ‌های دوچرخه می‌زند.
- لعنتی! الان وقتش بود.
به جزء...

در حال تایپ رمان مسخ لطیف | کوثر حمیدزاده کاربر انجمن یک رمان

گزینه‌های بیشتر

.Kitty.

امضا : .Kitty.

YEGANEH SALIMI

امضا : YEGANEH SALIMI

.Kitty.

امضا : .Kitty.

.Kitty.

امضا : .Kitty.

.Kitty.

امضا : .Kitty.

.Kitty.

امضا : .Kitty.

.Kitty.

امضا : .Kitty.

.Kitty.

امضا : .Kitty.

.Kitty.

امضا : .Kitty.

.Kitty.

امضا : .Kitty.

موضوعات مشابه

کاربران بازدید کننده از موضوع (تعداد: 0)

کاربران در حال مشاهده موضوع (تعداد: 1, کاربر: 0, مهمان: 1)