وان شات وان‌شات طلا با قاف| مهسا آریا کاربر انجمن یک رمان

[(Luna)]

عنوان: طلا با قاف
ژانر: #اجتماعی #درام
نویسنده: مهسا آریا
خلاصه:یک زوج در محضر درحال طلاق گرفتن هستند، اما ناگهان حادثه‌ای غیرمنتظره‌ رخ می‌دها که طلاق بهم می‌خورد.​

 

[(Luna)]

زندگی را هرگونه زندگی کنی، تو را آزمایش می‌کند؛ اگر آن را سخت بگیری، او هم به تو سخت می‌گیرد، ولی اگر آسان بگیری، روی زیبایش را نشانت خواهد داد!
***
دستمال کاغذی خیسی را که از صبح در دستانم فشار داده بودم را به چشمانم کشیدم، گویی امروز این چشم‌ها قصد خشک شدن ندارند. نفسی را که نمی‌دانستم بالاخره کی و چگونه به اتمام می‌رسد را با شتاب به بیرون فرستادم تا شاید اشک‌هایم کمتر گونه‌های محو شده‌ام را خیس کند. محضردار با مثل تمام کسانی که این مدت حال مرا دیده بودند، مرا با شماتت نگاه می‌کرد و هر لحظه ابروهای مشکی پرپشتش‌ بهم نزدیک‌تر می‌شد.
بالاخره دست از نگاه کردن به خیابان برداشت و با فاصله یک صندلی کنار من نشست. نفسش را بیرون فرستاد و پرسید:
- من راضی، این راضی...شاهد برای دو...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[(Luna)]

چشمانش از تعجب گشاد شدند، لبانش از هم باز شدند تا لبخند بزند، اما‌ از ته دل خندید. دستش را روی صندلی که بین ما قرار داشت، گذاشت و خود را به سمتم کشید.
- انقدر‌ من رو نترسون‌ طلا! من تو رو به دست آوردم و هر وقت بخوام از دست میدم‌...الان هم می‌خوام از دست بدم! هیچ ترسی هم از روی دیگه‌ات ندارم...هر کاری خواستی، انجام بده؛ حتی اگه خواستی، می‌تونی من رو بکشی!
نیشخندی زد و سرجایش نشست. دست بر جیب کت برندش‌ برد و پاکت سیگارش را درآورد. سیگار را به محضردار‌ نشان داد:
- اجازه هست؟
محضردار عینک طبی با فرم مشکی‌اش را از چشمانش برداشت. خودکار را روی میز گذاشت، اما جوری گذاشت که صداش پشت مرا لرزاند.
- مطمئنی اومدی طلاق بگیری؟ اینجا رو با کجا اشتباه گرفتی؟ احترام به جهنم، احترام این زن...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[(Luna)]

ناخن‌های بلندم پوست سفیدم را اذیت‌ می‌کرد، فشار ناخن‌ها پوستم را همچون شمشیر برش می‌داد. صبرم تمام شده بود، دیگر لغتی به اسم صبر در واژه‌نامه مغزم یافت نمی‌شد.
ناخن‌هایم را رها کردم‌، دیگر توانی برای فشار دادن آن‌ها نداشتم. از روی صندلی بلند شدم و به سمت میز محضردار رفتم. محضردار با تعجب به چهره درهم و بی‌احساس من نگاه کرد.
- چی شده دخترم؟ چیزی لازم داری دخترم؟
دخترم؟! چرا کسی منو بعنوان دخترش قبول نداشت؟ چرا من رو کنار گذاشتن، فقط برای یه اشتباه؟ مگه این اشتباه راه جبران نداره؟ مگه خدا نمیگه تو توبه کن، من می‌بخشم؟ پس چرا به من مهلت توبه نداده بودند؟
- دخترم حالت خوبه؟
- ها؟
صدایی که از ته چاه هم بالا نمی‌آمد، خود مرا هم متعحب کرده بود، چه برسد به محضردار! صدای نحس و شومش...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.