مطالب جالب مطالب جالب | قطعه‌های کتاب

[اِنزوا؛]

«برای نخستین بار حس کرد که میان او و همهٔ کسانی که دور او بودند گرداب ترسناکی وجود داشته که تا کنون به آن پی نبرده بود.»
سه قطره خون /صادق هدایت

 

[اِنزوا؛]

«مگر نمی دانید آدم هایی هستند که روحشان مدام در تب و تاب است؟ پیاپی، هم به خیال و رویا احتیاج دارند و هم به جنب و جوش و فعالیت، هم به پاک ترین عواطف و هم به وحشیانه ترین لذت ها، به همین خاطر هم به انواع تفنن ها و دیوانگی ها تن می دهند. »
از کتاب مادام بواری/گوستاو فلوبر

 

[اِنزوا؛]

«از سمت تخت‌خواب‌شان صدای زمزمه‌ها‌یشان را می‌شنوم. چون دیگر آینده‌ای ندارند از گذشته‌شان حرف می‌زنند. وقتی خیلی دویده باشیم و نفسمان بند آمده باشد، برمی‌گردیم و راهی را که دویده‌ایم اندازه می‌گیریم.»
میرا/کریستوفر فرانک

 

[اِنزوا؛]

«شاید رد شدن از آنها که می‌شناسیم و دوستشان داریم احساس گناه می‌آورد. حتی وقتی آرزوهایمان را به ویرانی بکشانند و ما را در فضایی تاریک، سرگردان رها کنند.»
دستم را به نزدیک‌ترین سایه می‌دهم/مژگان شعرباف

 

[اِنزوا؛]

«هیچ آدمی نمی تواند مدت درازی صورت اصلی خود را به خویش بنمایاند و صورت دیگری از خود را به مردم. مگر آن که سرانجام به حیرانی بیفتد و از خود بپرسد کدام یک از این صورت ها واقعی است؟ »
داغ ننگ/ناتانیل هاثورن

 

[اِنزوا؛]

«نه چشم‌ها و نه لب‌ها، پذیرنده‌ترین چیز انسانی، فقط و فقط آغوش است.»
گوژپشت نتردام/ویکتور هوگو

 

[اِنزوا؛]

«دوست‌ داشتن از عشـق برتر است. عشـق یک جوشش کور است و پیوند از سر نابینایی، امّـا دوست‌داشتن پیوندی خودآگاه و از روی بصیرتی روشن و زلال. عشـق بیشتر از غریزه آب میخورد و هرچه از غریزه سر زند بی‌ارزش است و دوست داشتن از روح طلوع می‌کند و تا هرکجا که روح ارتفاع یابد، دوست داشتن نیز با آن اوج می‌یابد.»
دوست داشتن از عشق برتر است/ علی شریعتی

 

[اِنزوا؛]

«چرا نباید صریح بگویم که دوست داشته شدن از سوی کسی که دوستش میداری آن حس و حالتی است که در واژه‌ی عام و عادیِ خوشبختی نمیگنجد!»
سلوک/دولت آبادی

 

[اِنزوا؛]

«زندگی همچون جرقه ایی بین دو منبع تاریکی یکسان است. تاریکی قبل از تولد و تاریکی پس از مرگ و چقدر عجیب است که ما انقدر اندک برای تاریکی اول و آنقدر زیاد نگران تاریکی بعدی هستیم.»
درمان شوپنهاور/اروین یالوم

 

[اِنزوا؛]

«حقیقت، آیینه‌ای بود که از آسمان و از دست خدا به زمین افتاد و شکست، هر کس تکه‌ای از آن را برداشت، خود را در آن دید، گمان کرد حقیقت نزد اوست. حال آنکه حقیقت نزد همگان پخش بود.»
فيه ما فيه/مولانا