شاعرغیرپارسی اشعار جان اشبری

[ماهی قرمز؛]

فقط ديروز که بر می گشتم
اينطور مثل يک بادمجان
با اين اتاق، این فضا و تمام آسمان با هر آنچه در آن است
ناسازگاری روشنی داشتم
هيچ چيز آنقدر قدرت ندارد
برای تدبير اين زندگی
که با موجودات ريزش اداره می شود
پس ما آرام لباسهايمان را می پوشيم ديوانه در يک لحظه
و زندگی با تمام اين حرفها شروع می شود
برای اينکه بدانيم امروز شبيه کدام روز است
در زندگيمان آنقدر زندگی نمی کنيم
آجرها لبخند می زنند
چون راحتمان گذاشته اند
هرگونه که می خواهيم با آنها حرف بزنيم
و پلنگ مثل يک چای رقيق می درخشد
بيدار شدم
صورتم مچاله از رويايی خيس و درهم
خراب بود به خاطر خواب
هر رويا بافته می شود از سرشت غم
از فريادها و تپش ها
که در اين يکی زياد بود، زياد
من يک خواب گزار می خواهم تا تعبيرش کند
و با سوالهای...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.