شاعرغیرپارسی اشعار دایان دی پریما

[ماهی قرمز؛]

اکتبر بود كه عاشقت شدم
پشت موهایت پنهان شده بودی
و سایه‌ات را
بر گوشه‌های این خانه می‌راندی
در نوامبر هجوم آوردی
و هوای بالای تختم را
از رویا آکندی
فریادهایی یاری‌طلبانه
در گوش جانم طنین افکند
در دسامبر دستانت را گرفتم
یک بعد از ظهر، نور رفت و بازگشت
در سحرگاه ساحلی در اسکاتلند
با آواز تو
حالا ژانویه است، تو محو می‌شوی
در وجود همزادت
جواهراتی بر شنلش، سایه ی تو بر برف
بر باد می‌لغزی
نسیمی بلورین
آوازهای تازه‌ات را
از پنجره ی اتاق‌های غم‌انگیز، بلند و زیبامان
می‌رباید.​

 

[ماهی قرمز؛]

برای تو
دیگر دست در دماغ وسوسه‌کننده‌ام نمی‌کنم
یا ناخن‌های خوشمزه‌ام را نمی‌جوم.
برای تو
دندان‌هایم را محکم می‌کنم
و یک تشک می‌خرم.
برای تو
سوسک مورد علاقه‌ام را می‌کشم
که در وسایل چوبی
کنار میز طراحی زندگی می‌کند.​