- ارسالی‌ها
- 1,765
- پسندها
- 34,370
- امتیازها
- 61,573
- مدال‌ها
- 36
«یلدا» یعنی یک دوستت دارم طولانی از لب‌هایی که یک سال سکوت کرده بودند.
شاعرانه مه نوا "سرود سپیده‌دمان"
- نویسنده موضوع Łacrîmosã
- تاریخ شروع
- پاسخ‌ها 5
- بازدیدها 187
- کاربران تگ شده هیچ
- ارسالی‌ها
- 9,501
- پسندها
- 40,685
- امتیازها
- 96,873
- مدال‌ها
- 41
- مدیر
- #2
در زمهریر شب،
آنجا که نور در سردی خاک فرو می‌ریزد،
پرسفونه، گل سرخِ بهشت،
در چنگال‌های سردِ سرنوشت،
از دستان دیوی با قلبی سیاه
به جهان سایه‌ها فرو کشیده می‌شود.
***
آسمان در مرثیه‌ای مه‌آلود،
زاری می‌کند،
هر گامی که پرسفونه بر دل سرد خاک می‌نهد،
صدای شکستن گل‌های بهار
در قلب زمین می‌پیچد.
***
او، فرزند آفتاب،...
آنجا که نور در سردی خاک فرو می‌ریزد،
پرسفونه، گل سرخِ بهشت،
در چنگال‌های سردِ سرنوشت،
از دستان دیوی با قلبی سیاه
به جهان سایه‌ها فرو کشیده می‌شود.
***
آسمان در مرثیه‌ای مه‌آلود،
زاری می‌کند،
هر گامی که پرسفونه بر دل سرد خاک می‌نهد،
صدای شکستن گل‌های بهار
در قلب زمین می‌پیچد.
***
او، فرزند آفتاب،...
امضا : Kalŏn
- ارسالی‌ها
- 9,501
- پسندها
- 40,685
- امتیازها
- 96,873
- مدال‌ها
- 41
- مدیر
- #3
در آن دشت‌های باستانی،
در دل مه‌هایی که خورشید را می‌بلعند،
تایتان‌ها، خدایان پیشین،
با غرشی همچون طوفان،
به نبردی سرنوشت‌ساز گام نهادند.
***
آسمان می‌لرزید از خشمِ آن پهلوانان،
و زمین، چون دلیلی برای لرزیدن،
در زیر پاهایشان درهم شکست.
کوه‌ها، ستون‌های جهان،
در صدای شکسته‌شان،
به سوی آسمان...
در دل مه‌هایی که خورشید را می‌بلعند،
تایتان‌ها، خدایان پیشین،
با غرشی همچون طوفان،
به نبردی سرنوشت‌ساز گام نهادند.
***
آسمان می‌لرزید از خشمِ آن پهلوانان،
و زمین، چون دلیلی برای لرزیدن،
در زیر پاهایشان درهم شکست.
کوه‌ها، ستون‌های جهان،
در صدای شکسته‌شان،
به سوی آسمان...
امضا : Kalŏn
- ارسالی‌ها
- 571
- پسندها
- 5,083
- امتیازها
- 21,973
- مدال‌ها
- 23
- مدیر
- #4
به جای صعود به قله‌ی جادویی نور، بر روی شانه‌های سرد و نمور قلمرو سایه‌ها فرود آمد.
آپولون پیانو را برداشت و سعی کرد با رقص انگشتانش بر روی آن صفحه سیاه و سفید، که برایش تداعی نور و تاریکی بود، زیباترین موسیقی‌اش را برای جاری شدن به گوش‌های خواب رفته سایه‌های نمور بنوازد.
در قلمرویی که راستی بخاطر عدم اثبات بی‌گناهی، مجرم شناخته شده و با سکوت نابجایش، در...
آپولون پیانو را برداشت و سعی کرد با رقص انگشتانش بر روی آن صفحه سیاه و سفید، که برایش تداعی نور و تاریکی بود، زیباترین موسیقی‌اش را برای جاری شدن به گوش‌های خواب رفته سایه‌های نمور بنوازد.
در قلمرویی که راستی بخاطر عدم اثبات بی‌گناهی، مجرم شناخته شده و با سکوت نابجایش، در...
امضا : ᎩᎧᏦᎩᏗ
- ارسالی‌ها
- 571
- پسندها
- 5,083
- امتیازها
- 21,973
- مدال‌ها
- 23
- مدیر
- #5
صدای نازک الهه عشق در معبد بزرگ طنین انداخت و سکوتش را در هم شکست
- بزرگواران و نیکو سیرتان اینک می‌خواهم در پیشگاه زئوس کبیر که شاهد بر آشکار و نهان ماست، در این روز فرخنده، پیوند عشق را میان این دو جوان جاری سازم.
چشم های نیلگونش را به آنها دوخت و حینی که دامن سپید و نگارین شده با ذرات طلای لباسش را بالا گرفته بود تا زمین نخورد، مقابل...
- بزرگواران و نیکو سیرتان اینک می‌خواهم در پیشگاه زئوس کبیر که شاهد بر آشکار و نهان ماست، در این روز فرخنده، پیوند عشق را میان این دو جوان جاری سازم.
چشم های نیلگونش را به آنها دوخت و حینی که دامن سپید و نگارین شده با ذرات طلای لباسش را بالا گرفته بود تا زمین نخورد، مقابل...
امضا : ᎩᎧᏦᎩᏗ
- ارسالی‌ها
- 830
- پسندها
- 3,827
- امتیازها
- 17,773
- مدال‌ها
- 13
- سن
- 21
- مدیر
- #6
درختی در باغ هست که در خیالاتم میوه داده و نامی ندارد،
من آن را درخت سکوت می‌نامم.
آوازهای ناگفته در زیر برگ‌هایش جای دارد
خسته و خاموش، برگ‌های آن را ناظر می‌دارم
بالاتر از شاخه‌ها، کفشدوزک‌ها پرواز می‌کنند
آنان نماد امیدند، اما در من بیداری نمی‌آورند.
اوقاتی هست که برگ‌های خشکش را شمرده،
به این فکر می‌کنم که...
من آن را درخت سکوت می‌نامم.
آوازهای ناگفته در زیر برگ‌هایش جای دارد
خسته و خاموش، برگ‌های آن را ناظر می‌دارم
بالاتر از شاخه‌ها، کفشدوزک‌ها پرواز می‌کنند
آنان نماد امیدند، اما در من بیداری نمی‌آورند.
اوقاتی هست که برگ‌های خشکش را شمرده،
به این فکر می‌کنم که...