دیالوگ نویسی تمرین دیالوگ نویسی | فاطمه محمدی اصل کاربر انجمن یک رمان

[میم.فـــا๛]

- همه‌ِ آدمای این کره‌ خاکی بدون استثنا مثل کاغذن همیشه بهشون می‌گفتم آدمای کاغذی آخه‌ با هر بادی می‌لرزن با هر بارونی نازک و خیس وَ بعد پاره می‌شن هر باریم که با پاکن اشتباهاتشون رو پاک می‌کنن بیشتر رد اون اشتباه به جا میمونه!
- پس خودتو ضعیف میدونی؟
- نه هرگز من برای خودم یه آدم جدید ساختم، یه آدم از ذات سنگ که نه باد و بارون نه طوفانو نه هیچ اشتباهی بتونه از پا بندازتش.
- ولی عشق من تونست آدم سنگیت رو آب کنه!
- قبولش دارم چون هیچ سپری در مقابل عشق نساختم بلاخره مطمئن بودم عشق اونقدرا قوی هست که شیطان هم در مقابلش سجده کنه؛ اصلا می‌دونی چیه شاید روزی شیطان عاشق خدا بود برای همین مقابل کسی به جز اون سجده نکرد... .

 

[میم.فـــا๛]

- یه آرزو کن.
- حالت خوب بشه.
- یه آرزو برای خودت!
- خانوادم زندگی آرومی داشته باشن.
- نمی‌فهمی میگم یه آرزو برای خودت.
- به اونی که دوست دارم برسم و بتونم آسوده خنده قشنگش رو ببینم، خدای من گریه نکن تو الان باید بخندی.
- این اشک شوقه دیوانه، بگو ببینم خنده‌های بین گریم چی اونم قشنگه؟
- نخیرم خیلی زشته اصلا همه اشڪات مال من به شرطی ڪه خنده‌هاتم مال خودم باشه!