دلنوشته مجموعه دلنوشته نجوای پنهان | به قلم سونیا

[قاتل]

به نام سکوتی که فریاد می‌زند
اثر: نجوای پنهان
به قلم: SONIYA_RPR
ژانر: مذهبی

دیباچه:
در دلِ شب‌هایی که ستاره‌ها از شرمِ غیبت خاموش می‌شوند، واژه‌ها به سجده می‌افتند تا از کسی بگویند که هست، بی‌آن‌که دیده شود. اینجا زمزمه‌ی قلب‌هایی‌ست که در سایه‌سارِ نیامدن، به نورِ آمدن ایمان دارند.
در خلوت شب‌های بی‌قراری،
دلی به یاد تو می‌تپد،
ای غایب از نظر،
حاضر در قلب‌ها.​

 

[Ftm.gh]

•| بسم رب القلم |•
آنچه از دل برآید، لاجرم بر دل نشیند...

نویسنده‌ی عزیز، بی‌نهایت خرسندیم که دلنوشته‌های زیبایتان را در انجمن «یک رمان» به اشتراک می‌گذارید.
خواهشمندیم پیش از پست‌گذاری و شروع دلنوشته‌، قوانین بخش «دلنوشته‌های کاربران» را به خوبی مطالعه بفرمایید.
***
قوانین بخش دلنوشته‌ی کاربران"
پس از گذشت حداقل ۲۰ پست از دل‌نوشته، می‌توانید در تاپیک زیر...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[قاتل]

در سرزمینی که زمان از تپش ایستاده، صدایی از دور می‌آید؛ نه از جنس باد، نه از جنس خاک. او هست، اما نیست؛ می‌آید، اما دیر. قصه‌ی کسی‌ست که در نبودش، بودن معنا می‌گیرد.

 

[قاتل]

تو را ندیده‌ام، اما دیده‌ام در خواب‌های بی‌مرز.
هر شب، ردّی از تو در آسمان می‌کشم، با انگشتِ دعا.
تو را در دلِ اشک‌هایم حس کرده‌ام، بی‌تماس و بی‌صدا.
هر تپش، طنینِ نام توست در تالارِ سینه‌ام.
تو را در سایه‌سارِ نیامدن پرستیده‌ام، با نورِ یقین.

 

[قاتل]

تو را در آینه‌ی غیبت دیدم، با چشمانی از حضور.
هر لحظه، تو را از نو نوشتم، با جوهرِ انتظار.
تو را در دلِ خاک کاشتم، و از آسمان باران خواستم.
با هر آه، تو را به جهان نزدیک‌تر کردم.
تو را در دلِ نبودنت بیشتر یافتم.

 

[قاتل]

تو را در صدای اذان شنیدم، زمزمه‌ای از دور.
هر واژه، پلی بود به سوی تو و هر سکوت، پرتگاهی از من.
تو را در دلِ دعاهایم پیچیدم، تا از گزندِ فراموشی در امان باشی.
با هر شب، تو را از نو خواستم، بی‌پاسخ و بی‌پایان.
تو را در گهواره‌ی امید خواباندم، تا بیدار شوی با ظهور.

 

[قاتل]

تو را در دلِ شعرها جا دادم، تا جاودانه شوی.
هر بیت، نغمه‌ای بود از تو، در کوچه‌های ذهنم.
تو را در آغو*شِ نبودنت حس کردم، پررنگ‌تر از بودن.
با هر تپش، تو را به زندگی بخشیدم.
تو را در سایه‌سارِ نیامدن خواباندم، تا جهان بلرزد.

 

[قاتل]

تو را در دلِ شب‌های بی‌پنجره دیدم، با نوری از درون.
هر ستاره، نشانی بود از تو، گم‌شده در آسمانم.
تو را در آغو*شِ واژه‌ها بو*سیدم، بی‌ل*ب و بی‌مرز.
با هر سکوت، تو را فریاد زدم، تا جهان بشنود.
تو را در دلِ اشتیاق دفن کردم، و هنوز نفس می‌کشی.

 

[قاتل]

تو را در دلِ طوفان جست‌وجو کردم، با چشمانی از صبر.
هر قطره‌ی باران، نام تو را زمزمه می‌کرد بی‌صدا.
تو را در سکوتِ خاک شنیدم، با گوش‌هایی از یقین.
با هر طلوع، تو را از شب بیرون کشیدم.
تو را در دلِ نبودنت، به بودن رساندم.

 

[قاتل]

تو را در دلِ کوه‌ها صدا زدم، پژواکی از امید.
هر سنگ، نشانی از تو داشت، بی‌نقش و بی‌نام.
تو را در دلِ رودها نوشیدم، با عطشی از عشق.
با هر موج، تو را به ساحلِ ظهور رساندم.
تو را در دلِ نرسیدن، به وصال رساندم.