You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser.
شعرکده ** غمکده **
-
نویسنده موضوع
.ARMIN
-
تاریخ شروع
-
پاسخ‌ها
3,248
-
بازدیدها
29,795
-
کاربران تگ شده
هیچ
| خرد هر کجا گنجی آرد پدید | | ز نام خدا سازد آنرا کلید |
| خدای خرد بخش بخرد نواز | | همان ناخردمند را چاره ساز |
| رهائی ده بستگان سخن | | توانا کن ناتوانان کن |
| نهان آشکارا درون و برون | | خرد را به درگاه او رهنمون |
| برارنده‌ی سقف این بارگاه | | نگارنده نقش این کارگاه |
| ز دانستنش عقل را ناگزیر | | بزرگی و دانائیش دلپذیر |
| به حکم آشکارا به حکمت نهفت | | ستاینده حیران ازو وقت گفت |
| سزای پرستش پرستنده را | | تولا بدو مرده و زنده را |
...
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.
| خدایا توئی بنده را دستگیر | | بود بنده را از خدا ناگزیر |
| توئی خالق بوده و بودنی | | ببخشای بر خاک بخشودنی |
| به بخشایش خویش یاریم ده | | ز غوغای خود رستگاریم ده |
| تو را خواهم از هر مرادی که هست | | که آید به تو هر مرادی به دست |
| دلی را که از خود نکردی گمش | | نه از چرخ ترسد نه از انجمش |
| چو تو هستی از چرخ و انجم چه باک | | چو هست آسمان بر زمین ریز خاک |
| جهانی چنین خوب و خرم سرشت | | حوالت چرا شد بقا بر بهشت |
| از این خوبتر بود نباشد دگر | | |
...
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.
| محمد که بی‌دعوی تخت و تاج | | ز شاهان به شمشیر بستد خراج |
| غلط گفتم آن شاه سدره سریر | | که هم تاجور بود و هم تخت گیر |
| تنش محرم تخت افلاک بود | | سرش صاحب تاج لولاک بود |
| فرشته نمودار ایزد شناس | | که مارا بدو هست از ایزد سپاس |
| رساننده ما را به خرم بهشت | | رهاننده از دوزخ تنگ زشت |
| سپیده دمی در شب کاینات | | سیاهی نشینی چو آب حیات |
| گر او بر نکردی سر از طاق عرش | | که برقع دریدی برین سبز فرش |
| ره انجام روحانی او دادمان | | ره آورد عرش... |
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.
| به هر مدتی گردش روزگار | | ز طرزی دگر خواهد آموزگار |
| سرآهنگ پیشینه کج رو کند | | نوائی دگر در جهان نو کند |
| به بازی درآید چو بازیگری | | ز پرده برون آورد پیکری |
| بدان پیکر از راه افسونگری | | کند مدتی خلق را دلبری |
| چو پیری در آن پیکر آرد شکست | | جوان پیکری دیگر آرد بدست |
| بدینگونه بر نو خطان سخن | | کند تازه پیرایه‌های کهن |
| زمان تا زمان خامه‌ی نخل بند | | سر نخل دیگر برآرد بلند |
| چو گم گردد از گوهری آب و رنگ | | دگر گوهری سر برآرد ز... |
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.
| چو فیاض دریا درآمد به موج | | ز کام صدف در درآرد به اوج |
| از آن ابر کاتش در آب افکند | | زمین سایه بر آفتاب افکند |
| دگر باره دولت درآمد به کار | | دل دولتی با سخن گشت بار |
| فرو رفت شب روز روشن رسید | | شباهنگ را صبح صادق دمید |
| دگر باره بختم سبک خیز شد | | نشاط دلم بر سخن تیز شد |
| چو دولت دهد بر گشایش کلید | | ز سنگ سیه گوهر آید پدید |
| همه روز را روزگارست نام | | یکی روزدانه‌ست و یک‌روز دام |
| چو فرمان ده نقش پرگار کن | | به فرمان من کرد... |
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.
| شنیدم که بالای این سبز فرش | | خروسی سپیداست در زیر عرش |
| چو او برزند طبل خود را دوال | | خروسان دیگر بکوبند بال |
| همانا که آن مرغ عرشی منم | | که هر بامدادی نوائی زنم |
| برآواز من جمله مرغان شهر | | برارند بانگ اینت گویای دهر |
| نظامی ز گنجینه بگشای بند | | گرفتاری گنجه تا چند چند |
| برون آر اگر صیدی افکنده‌ای | | روان کن اگر گنجی آکنده‌ای |
| چنین نزلی ار بخت روزی بود | | سزاوار گیتی فروزی بود |
| چو بر سکه شاه بستی زرش | | همان خطبه خوان باز... |
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.
| زهی آفتابی که از دور دست | | به نور تو بینیم در هر چه هست |
| چراغ ارچه باشد هم از جنس نور | | جز او را به او دید نتوان ز دور |
| نه آن شد کله داری پادشاه | | که دارد به گنجینه در صد کلاه |
| کله داری آن شد که بر هر سری | | نهد هر زمان از کلاه افسری |
| دماغی که آن در سر آرد غرور | | ز سرها تو کردی به شمشیر دور |
| چو عالی بود رایت و رای شاه | | همش بزم فرخ بود هم سپاه |
| توئی رایت از نصرت آراسته | | تردد ز رای تو برخاسته |
| کیان گر گذشتند ازین... | | |
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.
| به این گل که ریحان باغ منست | | در ایوان تو شب چراغ منست |
| برآرای مجلس برافروز جام | | که جلاب پخته‌ست در خون خام |
| تو می‌خور بهانه ز در دوردار | | مرا لب به مهرست معذوردار |
| به آن جام کارد در اندیشه هوش | | همه ساله می‌خوردنت باد نوش |
| دلت تازه با داو دولت جوان | | تو بادی جهان را جهان پهلوان |
| قران تو در گردش روزگار | | میفتاد چون چرخ گردان ز کار |
| بلندیت بادا چو چرخ کبود | | که چرخ از بلندی نیاید فرود |
| دو تیغی‌تر از صبح شمشیر تو | | |
...
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.
| سخن را نگارنده‌ی چرب دست | | بنام سکندر چنین نقش بست |
| که صاحب دوقرنش بدان بود نام | | که بر مشرق و مغرب آوردگام |
| به قول دگر آنکه بر جای جم | | دو دستی زدی تیغ چون صبح‌دم |
| به قول دگر کو بسی چیده داشت | | دو گیسو پس و پیش پیچیده داشت |
| همان قول دیگر که در وقت خواب | | دو قرن فلک بستد از آفتاب |
| دیگر داستانی زد آموزگار | | که عمرش دو قرن آمد از روزگار |
| دگر گونه گوید جهان فیلسوف | | ابومعشر اندر کتاب الوف |
| که چون بر سکندر سرآمد زمان | | |
...
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.
| گمان بودشان کانچه قرنش دراست | | نه فرخ فرشته که اسکندر است |
| از این روی در شبهت افتاده‌اند | | که صاحب دو قرنش لقب داده‌اند |
| جز این گفت با من خداوند هوش | | که بیرون از اندازه بودش دو گوش |
| بر آن گوش چون تاج انگیخته | | ز زر داشتی طوقی آویخته |
| ز زر گوش را گنجدان داشتی | | چو گنجش ز مردم نهان داشتی |
| بجز سرتراشی که بودش غلام | | سوی گوش او کس نکردی پیام |
| مگر کان غلام از جهان درگذشت | | به دیگر تراشنده محتاج گشت |
| تراشنده استادی آمد... | | |
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.
