You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser.
شعرکده ** غمکده **
-
نویسنده موضوع
.ARMIN
-
تاریخ شروع
-
پاسخ‌ها
3,248
-
بازدیدها
29,794
-
کاربران تگ شده
هیچ
| ز شاخی عندلیبی کرد پرواز | | به دیگر گلبنی شد نغمه پرداز |
| چو تیغ عشق جانش غرق خون ساخت | | هوس را مرهم زخم درون ساخت |
| ز غم چون خویش را آزاد پنداشت | | به روی یار نو این نغمه برداشت |
| که چند از رنج بی‌حاصل کشیدن | | ز جام عشق خون دل چشیدن |
| به سودای یکی افسوس تاکی | | تمنای کنار و بوس تاکی |
| چمن یکسر پر از گلهای زیباست | | به یک گل اینهمه آشوب بیجاست |
| عنان بدهم به خود کامی هوس را | | به کام دل برآرم هر نفس را |
| نشینم هر دمی بر شاخساری | | |
...
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.
| خوشا بی‌صبری عشق درون سوز | | همه درد از درون و از برون سوز |
| چو عشق آتش فروزد در نهادی | | به خاصیت بر او آب است بادی |
| در آن هنگام کاستیلای عشق است | | صبوری کمترین یغمای عشق است |
| ز عاشق چون برد صبر و قرارش | | به پیش آرد خیال وصل یارش |
| چو چندی با خیالش عشق بازد | | پس آنگه از وصالش سرفرازد |
| بسی عشق اینچنین نیرنگ دارد | | که گاهی صلح و گاهی جنگ دارد |
| بقای وصل خامی آورد بار | | دوام هجر جان سوزد به یکبار |
| که هریک زین دو چون باید... | | |
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.
| عجب دردیست خو با کام کردن | | به نا گه زهر غم در جام کردن |
| به سر بردن به شادی روزگاران | | به ناگه دور افتادن ز یاران |
| عجب کاریست بعد از شهریاری | | در افتادن به مسکینی و خواری |
| ز اوج کامکاری اوفتادن | | به ناکامی و خواری دل نهادن |
| خوشی چندان که در قربت فزون تر | | به مهجوری دل از غم پر ز خون تر |
| شود هر چند افزون آشنایی | | فزون تر گردد اندوه جدایی |
| اگر چه کوهکن از جام شیرین | | ندید از تلخکامی کام شیرین |
| وصال او دمی یا بیشتر بود | | |
...
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.
| اثرها دارد این آه شبانه | | ولی گر نیست عاشق در میانه |
| عجبها دارد این عشق پر افسون | | ولی چون عاشق از خود رفت بیرون |
| چو بیخود از دلی آهی برآید | | درون تیرگی ماهی برآید |
| چو بیخود آید از جانی فغانی | | شود نامهربانی مهربانی |
| چو عاشق را مراد خویش باید | | به رویش کی در وصلی گشاید |
| نداند کز محبت با خبر نیست | | همی نالد که با عشقم اثر نیست |
| دلی باید ز هر امید خالی | | درون سوز، آرزوکش، لاابالی |
| که تا با تلخ کامی‌ها برآید | | مگر... |
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.
| شنیدم عاقلی گفتا به مجنون | | که برخود عشق را بستی به افسون |
| که عاشق لاغر است و زرد و دلتنگ | | ترا تن فربه است و چهره گلرنگ |
| جوابش داد آن دلداده‌ی عشق | | به غرقاب فنا افتاده‌ی عشق |
| که بینی هرکجا رنجور عاشق | | نباشد عشق با طبعش موافق |
| مرا این عاشقی دلکش فتاده‌ست | | محبت با مزاحم خوش فتاده‌ست |
| به طبع آتشین ناخوش نماید | | که عشق آبست اگر آتش نماید |
| چو من در عاشقی چون خاک پستم | | کجا از آب عشق آید شکستم |
| اگر چهرم چو گل بینی چه باک... | | |
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.
| چو آن مه بر فراز بیستون شد | | تو گفتی مه به چرخ بیستون شد |
| تفرج را خرام آهسته می‌کرد | | سخن با کوهکن سربسته می‌کرد |
| نخستین گفتش ای فرزانه استاد | | که کار افکندمت با سنگ و پولاد |
| ندانم چونی از این رنج و تیمار | | گمانم این که فرسودی در این کار |
| به سنگت هست چون پولاد پنجه | | و یا چون سنگی از پولاد رنجه |
| من این پولاد روییها نمودم | | که با سنگت چو پولاد آزمودم |
| چو می‌بینی ز فرهنگی که داری | | درین ره مومی از سنگی که داری |
| جوابش داد آن پولاد... | | |
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.
| اگر خواهی بماند راز پنهان | | به دل آن راز پنهان ساز چو جان |
| مکن راز آشکارا تا توانی | | که اندر محنت و اندوه مانی |
| حکیم این راز را خود پرده در شد | | که رازی کن دو بیرون شد سمر شد |
| که گل چون راز خویش از پرده بگشاد | | به اندک فرصتی در آتش افتاد |
| در اول نکهت و تابش ببردند | | در آخر ز آتشی آبش ببردند |
| چو کان از کیسه بیرون یک گهر داد | | تن خود را به راه سد خطر داد |
| نخستش پیکر از پولاد سودند | | وزان پس گوهرش یغما نمودند |
| چو راز کوهکن چون کوه شد... | | |
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.
| بهار دلکش و باغ معانی | | چنین پیدا کند راز نهانی |
| که شیرین آن بهار گلشن راز | | بهاران شد به دشتی غصه پرداز |
| بهشتی کوثر اندر چشمه سارش | | دم عیسی نهان در نوبهارش |
| فضایش چون سرای می‌فروشان | | هوایش چون دماغ باده نوشان |
| همه صحرا گرفته لاله و گل | | خروش ساری و دستان بلبل |
| زبان سوسنش از گفت خاموش | | که آهنگ تذوراتش کند گوش |
| به پای چشمه با گلهای شاداب | | فروغ آتش افزون گشته از آب |
| ز سنگش لاله‌های آتشین رنگ | | برآورده برون چون... |
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.
| که از ما آفرین بر آن خداوند | | که نبد در خداوندیش مانند |
| خداوندی که هست آورد از نیست | | جز او از نیست هست آور، دگر کیست |
| سپهر از وی بلند و خاک از او پست | | بلند و پست را او می‌کند هست |
| یکی را طبع آتشناک داده‌ست | | یکی را مسکنت چون خاک داده‌ست |
| یکی را بار نه کرد و قوی دست | | یکی را بارکش فرمود و پا بست |
| یکی را گفت رو آتش بر افروز | | یکی را گفت چون خاشاک می‌سوز |
| یکی را توتی شهد و شکر کرد | | یکی را قوت دل خون جگر کرد |
| به خسرو داد مغروری که... | | |
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.
| بهر جا وصل از دوری نکوتر | | بجز یک جا که مهجوری نکوتر |
| رهد عطشان ز مردن آب خوردن | | بجز یک جا که بهتر تشنه مردن |
| چه جا آنجا که یار آید ز در باز | | برای آنکه بر دشمن کند ناز |
| ز یاران رنج به کاو بر تن آید | | که بهر گوشمال دشمن آید |
| غذا به گر خورم از پهلوی خویش | | کز آن گسترده خوان بهر بداندیش |
| به ار خون جگر باشد به جامم | | که ریزد ساغر غیری به کامم |
| ز شبهای سیه چندان نسوزم | | که شمع از آتش غیری فروزم |
| ولی غیرت هم از راهی نه... | | |
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.
