شعرکده غمکده

.ARMIN · 5/4/20

آن چیست یکی دختر دوشیزه‌ی زیبا		از بوی و مزه چون شکر و عنبر سارا
زو بوسه بیابی اگر او را بزنی کارد		هر چند تو با کارد بوی آن تن تنها
چون کارد زدیش آنگه پیش تو بیفتد		مانند دو کاسه که بود پر ترحلوا

.ARMIN · 5/4/20

.ARMIN · 5/4/20

بر من بیچاره گشت سال و ماه و روز و شب		کارها کردند بس نغز و عجب چون بلعجب
گشت بر من روز و شب چندانکه گشت از گشت او		موی من مانند روز و روی تو مانند شب
ای پسر گیتی زنی رعناسب بس غرچه فریب		فتنه سازد خویشتن را چون به دست آرد عزب
تو ز شادی خندخند و نیستی آگاه ازان		او همی بر تو بخندد روز و شب در زیر لب
چون خوری اندوه گیتی کو فرو خواهدت خورد؟		چون کنی بر خیره او را کز تو بگریزد طلب؟
چون طمع داری سلب بیهوده زان خونخواه دزد		کو همی کوشد همیشه کز تو برباید سلب؟

...

.ARMIN · 5/4/20

...

.ARMIN · 5/4/20

ای روا کرده فریبنده جهان بر تو فریب،		مر تو را خوانده و خود روی نهاده به نشیب
این جهان را بجز از بادی و خوابی مشمر		گر مقری به خدای و به رسول و به کتیب
بر دل از زهد یکی نادره تعویذ نویس		تا نیایدش از این دیو فریبنده نهیب
بهره‌ی خویشتن از عمر فرامشت مکن		رهگذارت به حساب است نگه‌دار حسیب
دامن و جیب مکن جهد که زربفت کنی		جهد آن کن که مگر پاک کنی دامن و جیب
زیور و زیب زنان است حریر و زر و سیم		مرد را نیست جز از علم و خرد زیور و زیب
کی شوی عز و شرف بر سر تو...

.ARMIN · 5/4/20

ای آنکه جز طرب نه همی بینمت طلب		گر مردمی ستور مشو، مردمی طلب
بر لذت بهیمی چون فتنه گشته‌ای		بس کرده‌ای بدانکه حکیمت بود لقب
چون ننگری که چه می‌نویسد بر این زمین		یزدان به خط خویش و به انفاس تیره‌شب؟
بنویسد آنچه خواهد و خود باز بسترد		بنگر بدین کتابت پر نادر عجب
اندیشه کن یکی ز قلمهای ایزدی		در نطفها و خایه‌ی مرغان و بیخ و حب
خطی پدرت و دیگر مادرت و تو سوم		خطیت بیدو دیگر سیب و سوم عنب
خطیت اسپ و دیگر گاوست و خر سوم		خطیت بارو دیگر برگ...

.ARMIN · 5/4/20

این جهان خواب است، خواب، ای پور باب		شاد چون باشی بدین آشفته خواب؟
روشنی‌ی چشم مرا خوش خوش ببرد		روشنیش، ای روشنائی‌ی چشم باب
تاب و نور از روی من می‌برد ماه		تاب و نورش گشت یکسر پیچ و تاب
پیچ و تابش نور و تاب از من ببرد		تا بماندم تافته بی‌نور و تاب
آفتابم شد به مغرب چون بسی		بر سرم بگذشت تابان آفتاب
جز شکار مردم، ای هشیار پور،		نیست چیزی کار این پران عقاب
این عقاب از کوه چون سر برزند		از جهان یکسر برون پرد غراب
گرد...

.ARMIN · 5/4/20

ای غریب آب غریبی ز تو بربود شباب		وز غم غربت از سرت بپرید غراب
گرد غربت نشود شسته ز دیدار غریب		گرچه هر روز سر و روی بشوید به گلاب
هر درختی که ز جایش به دگر جای برند		بشود زو همه آن رونق و آن زینت و آب
گرچه در شهر کسان گلشن و کاشانه کنی		خانه‌ی خویش به ار چند خراب است و یباب
مرد را بوی بهشت آید از خانه‌ی خویش		مثل است این مثلی روشن بی پیچش و تاب
آب چاهیت بسی خوشتر در خانه‌ی خویش		زانکه در شهر کسان گرم گهان پست و جلاب
این جهان، ای پسر، اکنون به مثل...

.ARMIN · 5/4/20

ای باز کرده چشم و دل خفته را ز خواب،		بشنو سال خوب و جوابی بده صواب:
بنگر به چشم دل که دو چشم سرت هگرز		دیده‌است چشمه‌ای که درو نیست هیچ آب
چشمه است و آب نیست، پس این چشمه چون بود؟		این نکته‌ای است طرفه و بی‌هیچ پیچ و تاب
گاهی پدید باشد و گاهی نهان شود		دادم نشانی‌ای به مثل همچو آفتاب

.ARMIN · 5/4/20

بر تو این خوردن و این رفتن و این خفتن و خاست		نیک بنگر که، که افگند، وز این کار چه خواست
گر به ناکام تو بود این همه تقدیر، چرا		به همه عمر چنین خواب و خورت کام و هواست؟
چون شدی فتنه‌ی ناخواسته‌ی خویش؟ بگوی،		راست می‌گوی، که هشیار نگوید جز راست
ور تو خود کردی تقدیر چنین بر تن خویش		صانع خویش تو پس خود و، این قول خطاست
راست آن است که این بند خدای است تورا		اندر این خانه و، این خانه تو را جای چراست
به چرا فتنه شدن کار ستور است، تورا		این همه مهر بر این جای چرا، چون و...

شعرکده ** غمکده **