شعرکده ** غمکده **

[.ARMIN]

رهی سوار و جوان و توانگر از ره دور		به خدمت آمد، نیکو سگال و نیک اندیش
پسند باشد مر خواجه راپس از ده سال		که: باز گردد پیر و پیاده و درویش؟

□

ای لک، ار ناز خواهی و نعمت		گرد درگاه او کنی لک و پک
یخچه بارید و پای من بفسرد		ورغ بر بند یخچه را ز فلک

□

 

[.ARMIN]

بسا که م**س.ت درین خانه بودم وشادان		چنان که جاه من افزون بد از امیر و ملوک
کنون همانم و خانه همان و شهر همان		مرا نگویی کز چه شدست شادی سوک؟

□

زان می، که گر سرشکی ازان درچکد به نیل		صدسال م**س.ت باشد از بوی او نهنگ
آهو به دشت اگر بخورد قطره‌ای ازو		غرنده شیر گردد و نندیشد از پلنگ

□

می لعل پیش آر و پیش من آی		به یکدست جام و به یکدست چنگ
از آن می مرا ده، که از عکس او		چو یاقوت گردد به فرسنگ...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

یکی که خوبان را یکسره نکو خوانند		دگر که: عاشق گویند عاشقان را نام
دریغم آید چون مر ترا نکو خوانند		دریغم آید چون بر رهیت عاشق نام
مرا دلیست که از غمگنی چو دور شود		به غمگنان شود و غم فراز گیرد وام

□

 

[.ARMIN]

دریغ آن که گرد کرد با رنج		کزو نیست بهر من جز سوتام
هلا! رودکی از کس اندر متاب		بکن هر چه کردنیست بامدام
که فرغول برندارد آن روز		که بر تخته ترا سیاه شود فام

□

 

[.ARMIN]

اگر امیر جهاندار داد من ندهد		چهار ساله نوید مرا که هست خرام؟
همه نیوشه‌ی خواجه به نیکویی و به صلح		همه نیوشه‌ی نادان به جنگ و کار نغام

□

چون کسی کردمت بدستک خویش		گنه خویش بر تو افگندم
خانه از روی تو تهی کردم		دیده از خون دل بیاگندم
عجب آید مرا ز کرده‌ی خویش		کز در گریه‌ام، همی خندم
چو در پاش گردد به معنی زبانم		رسد مرحبا از زمین و زمانم
به صورت و نوا و بصیت معانی		طرب بخش روحم، فرحزای...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

بیا، دل و جان را به خداوند سپاریم		اندوه درم و غم دینار نداریم
جان را ز پی دین و دیانت بفروشیم		وین عمر فنا را بره غزو گزاریم
بد ناخوریم باده، که مستانیم		وز دست نیکوان می بستانیم
دیوانگان بی هشمان خوانند		دیوانگان نه‌ایم، که مستانیم

□

جمله صید این جهانیم، ای پسر		ما چو صعوه، مرگ برسان زغن
هر گلی پژمرده گردد زو، نه دیر		مرگ بفشارد همه در زیر غن

 

[.ARMIN]

هست بر خواجه پیخته زفتن		راست چون بر درخت پیچد سن
این عجبتر که: می نداند او		شعر از شعر و خنب را از خن
مادر می را بکرد باید قربان		بچه‌ی او را گرفت و کرد به زندان
بچه‌ی او را ازو گرفت ندانی		تاش نکویی نخست و زو نکشی جان
جز که نباشد حلال دور بکردن		بچه‌ی کوچک ز شیر مادر و پستان
تا نخورد شیر هفت مه به تمامی		از سر اردی بهشت تا بن آبان
آن گه شاید ز روی دین و ره داد		بچه به زندان تنگ و مادر قربان
چون بسپاری به حبس بچه‌ی...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Saba.Ar]

آن مرد پر از شور و غزل ، بعد تو جان داد
این آدم کوکی ، جسدی پشت نقاب است

یا مشکل ارســال پیام ، از دل مــا بود
یا منبــع گیــرنده ی قلـب تو خراب است

زایـیــده ی دردیـم و به بار آمـده ی عشق
در مکتب ما ، عشق فقط ، حرف حساب است

یک جمله بگو دلبرکم ! … حرف دلت چیست ؟
عاشق شده این شاعر و … دنبال جواب است

 

[Saba.Ar]

ترسم که تو هم یار وفادار نباشی
عاشق کش و معشوق نگه دار نباشی

من از غم تو هر روز دو صد بار بمیرم
تو از دل من هیچ خبردار نباشی

 

[Saba.Ar]

ای آنکه دوست دارمت اما ندارمت
بر سینه می فشارمت اما ندارمت

ای آسمان من که سراسر ستاره ای
تا صبح می شمارمت اما ندارمت

در عالم خیال خودم چون چراغ اشک
بر دیده می گذارمت اما ندارمت

می خواهم ای درخت بهشتی، درخت جان
در باغ دل بکارمت اما ندارمت

می خواهم ای شکوفه ترین مثل چتر گل
بر سر نگاه دارمت اما ندارمت