شعرکده ** غمکده **

[.ARMIN]

جهانا چنینی تو با بچگان		که گه مادری و گاه مادندرا
نه پاذیر باید ترا نه ستون		نه دیوار خشت و نه زآهن درا

□

به حق نالم ز هجر دوست زارا		سحر گاهان چو بر گلبن هزارا
قضا، گر داد من نستاند از تو		ز سوز دل بسوزانم قضا را
چو عارض برفروزی می‌بسوزد		چو من پروانه بر گردت هزارا
نگنجم در لحد، گر زان که لختی		نشینی بر مزارم سوکوارا
جهان اینست وچونینست تا بود		و همچونین بود اینند، یارا
به...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

حاتم طایی تویی اندر سخا		رستم دستان تویی اندر نبرد
نی، که حاتم نیست با جود تو راد		نی، که رستم نیست در جنگ تو مرد

□

چون بچه‌ی کبوتر منقار سخت کرد		هموار کرد پر و بیوگند موی زرد
کابوک را نخواهد، شاخ آرزو کند		وز شاخ سوی بام شود بازگرد گرد

 

[.ARMIN]

مرد مرادی، نه همانا که مرد		مرگ چنان خواجه نه کاریست خرد
جان گرامی به پدر باز داد		کالبد تیره به مادر سپرد
آن ملک با ملکی رفت باز		زنده کنون شد که تو گویی: بمرد
کاه نبد او، که به بادی پرید		آب نبد او، که به سرما فسرد
شانه نبود او، که به مویی شکست		دانه نبود او، که زمینش فشرد
گنج زری بود درین خاکدان		کو دو جهان را به جوی می‌شمرد
قالب خاکی سوی خاکی فگند		جان و خرد سوی سماوات برد
جان دوم را، که ندانند خلق

...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

زلف ترا جیم که کرد؟ آن که او		خال ترا نقطه‌ی آن جیم کرد
وآن دهن تنگ تو گویی کسی		دانگکی نار به دو نیم کرد
فرشته را ز حلاوت دهان پر آب شود		چو از حرارت می‌دلبرم لبان لیسد
روان ز دیده‌ی افلاکیان شود جیحون		نصال تیرت اگر قبضه‌ی کمان لیسد
به خاک خفته‌ی تیغ تو از حلاوت زخم		زبان برآورد و زخم را دهان لیسد

□

ملکا، جشن مهرگان آمد		جشن شاهان و خسروان آمد
خز به جای ملحم و خرگاه		بدل باغ و بوستان آمد

...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

بود اعور و کوسج و لنگ و پس من

نشته برو چون کلاغی بر اعور

□

نگارینا، شنیدستم که: گاه محنت و راحت		سه پیراهن سلب دوست یوسف را به عمر اندر
یکی از کید شد پر خون، دوم شد چاک از تهمت		سوم یعقوب را از بوش روشن گشت چشم تر
رخم ماند بدان اول، دلم ماند بدان ثانی		نصیب من شود در وصل آن پیراهن دیگر؟

□

 

[.ARMIN]

بر رخش زلف عاشقست چو من		لاجرم همچو منش نیست قرار
من و زلفین او نگونساریم		او چرا بر گلست و من بر خار؟
همچو چشمم توانگرست لبم		آن به لعل، این به لل شهوار
تا به خاک اندرت نگرداند		خاک و ماک از تو بر ندارد کار
رک، که با اندشار بنمایی		دل تو خوش کند به خوش گفتار
باد یک چند بر تو پیماید		اندر آتش روا شود بازار
لعل می را ز درج خم پرکش		در کدو نیمه کن، به پیش من آر
زن و دخترش گشته مویه کنان		رخ کرده به...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

مرا جود او تازه دارد همی		مگر جودش ابرست و من کشتزار
مگر یک سو افکن، که خود هم چنین		بیندیش و دیده‌ی خرد برگمار
ابا برق و با جستن صاعقه		ابا غلغل رعد در کوهسار
نه ماه سیامی، نه ماه فلک		که اینت غلامست و آن پیشکار
نه چون پور میر خراسان، که او		عطارا نشسته بود کردگار

□

 

[.ARMIN]

اگر گل آرد بار آن رخان او، نه شگفت		هر آینه چو همه می‌خورد گل آرد بار
به زلف کژ ولیکن به قد و قامت راست		به تن درست ولیکن به چشمکان بیمار

□

گر شود بحر کف همت تو موج زنان		ور شود ابر سر رایت تو توفان بار
بر موالیت بپاشد همه در و گوهر		بر اعادیت ببارد همه شخکاسه و خار

□

 

[.ARMIN]

ای خواجه، این همه که تو خود می‌دهی شمار		بادام تر و سیکی و بهمان وباستار
مارست این جهان و جهان جوی مارگیر		از مارگیر مار برآرد همی دمار

□

ای عاشق دل داده بدین جای سپنجی		همچون شمنی شیفته بر صورت فرخار
امروز به اقبال تو، ای میر خراسان		هم نعمت و هم روی نکو دارم و سیار
درواز و دریواز فرو گشت و بر آمد		بیمست که: یک بار فرود آید دیوار
دیوار کهن گشته بپرداز بادیز		یک روز همه پست شود، رنجش بگذار
آن خجش ز گردنش در...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

کاروان شهید رفت از پیش		و آن ما رفته گیر و می‌اندیش
از شمار دو چشم یک تن کم		وز شمار خرد هزاران بیش
توشه‌ی جان خویش ازو بربای		پیش کایدت مرگ پای آگیش
آن چه با رنج یافتیش و بذل		تو به آسانی از گزافه مدیش
خویش بیگانه گردد از پی سود		خواهی آن روز مزد کمتر دیش
گرگ را کی رسد صلابت شیر؟		باز را کی رسد نهیب شخیش؟

□