شعرکده ** غمکده **

[.ARMIN]

در انتظار خوابم و صد افسوس

خوابم به چشم باز نميآيد

اندوهگين و غمزده مي گويم

شايد ز روي ناز نمي آيد

چون سايه گشته خواب و نمي افتد

در دامهاي روشن چشمانم

مي خواند آن نهفته نامعلوم

در ضربه هاي نبض پريشانم

مغروق اين جواني معصوم

مغروق لحظه هاي فراموشي

مغروق اين سلام نوازشبار
در بوسه و نگاه و همآغوشي

 

[.ARMIN]

وقتی که دیگرنبود...
من به بودنش نیازمندشدم...
وقتی که دیگررفت...
من به انتظارآمدنش نشستم....
وقتی که دیگرنمی توانست ...
مرادوست بدارد..
من اورادوست داشتم..
وقتی اوتمام کرد....
من شروع کردم.....
وقتی اوتمام شد....
من آغازشدم....
وچه سخت است تنهامتولدشدن....
مثل تنهازندگی کردن...
مثل تنهامردن!
‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‌
‌‌

 

[.ARMIN]

چند سالی می شود مــن خـــاطرم آزرده است
یک نفر قــلب مــــرا دزدید و با خود برده است

خانه غــــمگین، قـــاب خالی، ساعتی درگیر خـواب
روی قـــالی تک تک گل هایمان پژمـــرده است

غــصه خـــوردن را رهـــا کردم ولی این روزها
ذره ذره گم شدم، چون غصه من را خورده است

بی خـــیالم، بی خـــیالِ بی خـــیال از رفتنت
ظاهرا شـــادم ولیکن باطنم افــــسرده است

" آمدی جـــانم به قـــربانت ولی حــالا چــرا؟ "
دیر کردی، شهـــریار قصه هایت مــــرده است...

 

[.ARMIN]

اگر بسویت این چنین دویده ام

به عشق عاشقم نه بر وصال تو

به ظلمت شبان بی فروغ من

خیال عشق خوشتر از خیال تو

کنون که در کنار او نشسته ای

تو و ش*ر..اب و دولت وصال او!

گذشته رفت و آن فسانه کهنه شد

تن تو ماند و عشق بی زوال او!

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

باید كسی باشد شبی ماتم بگیرد
وقتی نبودم صورتش را غم بگیرد

باید كسی باشد كه عكس خنده ام را
در لابه لای گریه اش محكم بگیرد


چشمش به هر كوچه خیابانی بیافتد
باران تنهاتر شدن، نَم نَم… بگیرد

ی شهر را با خاطراتش در نَوَردَد
آینده اش را سایه ای مبهم بگیرد

از گریه‌های او خدا قلبش بلرزد
از گریه‌های او نفسهایم بگیرد

من! جای خالی باشم و او هم برایم
هر پنج شنبه شاخه ای مریم بگیرد

 

[.ARMIN]

نمی دونی تو این روزا چقدر از زندگی سیرم

دارم می میرم از اینکه تو رفتی و نمی میرم

نمی دونی تو این روزا چقدر یاد تو می افتم

ته دنیام نزدیکه نگاه کن کی بهت گفتم

کجا باید برم بی تو، تویی که قدّ ِ دنیامی

که هر جایی رو می بینم نبینم پیش چشمامی

برم هر جای این دنیا شبم با بغض دمسازه

آخه هر جا یه چیزی هست منُ یاد تو بندازه

نمی دونم تو این برزخ کی از این درد می میرم

نمی دونم چرا یک شب فراموشی نمی گیرم

منُ اینجا بکُش وقتی قراره تازه رویا شی

اگه تا آخر دنیا قراره تو دلم باشی….

 

[.ARMIN]

دلتنگـ.ـم دلتنگِ ڪسے ڪہ

دلتنگــےاش راهر لحظہ گلایـ.ـہ

مے ڪند و بهـ.ـانہ مے گیرد

انصاف نیست انتـ.ـهاے ایڹ

همہ دلتنگـ.ـے این همہ بهانہ

این همہ حــ.ـسرت وصال نباشد...

 

[.ARMIN]

عشق با یک مژه برهم زدنی می آید
مثل عطری ست که از پیرَهنی می آید

بی خبر از غم واندوه ،خروشان و رهاست
چون نسیمی که به سوی گوَنی می آید

این دل آشوبگر ِ دلشده ی حادثه باز
گیسو آشفته به هر انجمنی می آید

از دلِ خسته ی هر صخره ی دور افتاده
هر شب آوای خوش ِ کوهکنی می آید

باز هم پنجره از خاطره ها می گوید
باز هم کوچه به دیدار زنی می آید

 

[.ARMIN]

ِنـازنیـنـا نـازِ تـو دانـی چـه بـا مـا می کنـد؟
سر،شکن طفلی بُوَد،کارخود حاشامی کند

بـر زمیـنـم مـی زنــد، بـرآسمـانــم مـی بــرد
شعبـده بـازیسـت، تردستـیِ زیبـا می کند

عـالـمی دیگر به خـود دارد نگاهت گوئیـا
عالمی را محو خود،چشم فریبـا می کند

ازسرِ زلـفت چـه گـویم بـا بهین پیرایشی
محشری بردوش و برآن قدِّ رعنـامی کند

دست مشّاطه مریزاد،از کجا دانـد مگـر؟
زلـف کج برچهرهٔ خوبـان چه غوغـامیکند

شانه کمترکن،که دلهای فراوان بسته است
سـربـه دارو دل پریشان آن چلیپا می کند

روی ماهت جلوه گردرمحفل آرائی چه خوش
جلوه ی جانان مجلس مصفا می کند

 

[.ARMIN]

رفتی از این ویرانه یار ناسپاس من؛
کردی فراموشم عزیز بی حواس من !

یک لحظه هم طعم حضورت را نفهمیدم
در خانه ی بیگانه پیچید عطر یاس من ،

عادت ندادی این من دیوانه را بر خویش
دلتنگی امشب گشته حسّ ناشناس من

می خواستم محکم بمانم ساکت و مغرور
بر هم زد این وابستگی، جول و پلاس من

مخفی نمی ماند از امشب در دلم چیزی
رو می شود با حال بد، هر برگ آس من

گفتم که خیلی خسته ام گفتند عبرت گیر
لعنت به تو کردی جهانی را کلاس من !

یک شب گرفتم توی آغوشم لباست را
عطر تو جا مانده از آن شب بر لباس من

من هستم و لعنت به دلتنگیم بعد از تو
خوشبخت باشی لااقل! حق ناشناس من..