شعرکده ** غمکده **

[.ARMIN]

به خاطر مردم است که می‌گویم
گوش هایت را کمی نزدیک دهانم بیار

دنیا
دارد از شعرهای عاشقانه تهی می‌شود
و مردم نمی‌دانند
چگونه می‌شود بی هیچ واژه ای
کسی را که این همه دور است
این همه دوست داشت

 

[.ARMIN]

در این هستی غم انگیز
وقتی حتی روشن كردن یک چراغ ساده «دوستت دارم»
كام زندگی را تلخ می‌كند

وقتی شنیدن دقیقه ای صدای بهشتی‌ات
زندگی را تا مرزهای دوزخ می‌لغزاند
دیگر نازنین من
چه جای اندوه؟
چه جای اگر؟
چه جای كاش؟
و من…

این حرف آخر نیست!
به ارتفاع ابدیت دوستت دارم
حتی اگر به رسم پرهیزکاری های صوفیانه
از لذت گفتنش امتناع كنم

 

[.ARMIN]

هرگز بود آدمی بدین زیبایی؟		یا سرو بدین بلند و خوش بالایی؟
مسکین دل آنکه از برش برخیزی		خرم تن آنکه از درش بازآیی

□

گیرم که به فتوای خردمندی و رای		از دایره‌ی عقل برون ننهم پای
با میل که طبع می‌کند چتوان کرد؟		عیبست که در من آفریدست خدای

□

کی دانستم که بیخطا برگردی؟		برگشتی و خون مستمندان خوردی
بالله اگر آنکه خط کشتن دارد		آن جور پسندد که تو بی‌خط کردی

...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

□

گر کام دل از زمانه تصویر کنی		بی‌فایده خود را ز غمان پیر کنی
گیرم که ز دشمن گله آری بر دوست		چون دوست جفا کند چه تدبیر کنی؟

□

ای کودک لشکری که لشکر شکنی		تا کی دل ما چو قلب کافر شکنی؟
آن را که تو تازیانه بر سر شکنی		به زانکه ببینی و عنان برشکنی

□

ای مایه‌ی درمان نفسی ننشینی		تا صورت حال دردمندان بینی
گر من به تو فرهاد صفت شیفته‌ام		عیبم مکن ای جان که تو بس...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

سوی خود خوان یک رهم تا تحفه جان آرم تو را		جان نثار افشان خاک آستان آرم تو را
از کدامین باغی ای مرغ سحر با من بگوی		تا پیام طایر هم آشیان آرم تو را
من خموشم حال من می‌پرسی ای همدم که باز		نالم و از ناله‌ی خود در فغان آرم تو را
شکوه از پیری کنی زاهد بیا همراه من		تا به میخانه برم پیر و جوان آرم تو را
ناله بی‌تاثیر و افغان بی‌اثر چون زین دو من		بر سر مهر ای مه نامهربان آرم تو را
گر نیارم بر زبان از غیر حرفی چون کنم		تا به حرف ای دلبر نامهربان آرم تو را

...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

به گردون می‌رسد فریاد یارب یاربم شب‌ها

به گردون می‌رسد فریاد یارب یاربم شب‌ها		چه شد یارب در این شب‌ها غم تاثیر یارب‌ها
به دل صدگونه مطلب سوی او رفتم ولی ماندم		ز بیم خوی او خاموش و در دل ماند مطلب‌ها
هزاران شکوه بر لب بود یاران را ز خوی تو		به شکرخنده آمد چون لبت، زد مهر بر لب‌ها
ندانی گر ز حال تشنگان شربت وصلت		ببین افتاده چون ماهی طپان بر خاک طالب‌ها
جدا از ماه رویت عاشقان از چشم تر هر شب		فرو ریزند کوکب تا فرو ریزند کوکب‌ها
چسان هاتف بجا ماند کسی را دین...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

جوانی بگذرد یارب به کام دل جوانی را		که سازد کامیاب از وصل پیر ناتوانی را
به قتلم کوشی ای زیبا جوان و من درین حیرت		که از قتل کهن پیری چه خیزد نوجوانی را
تمام مهربانان را به خود نامهربان کردم		به امیدی که سازم مهربان نامهربانی را
چه باشد جادهی ای سرو سرکش در پناه خود		تذرو بی‌پناهی قمری بی آشیانی را
مکن آزار جان هاتف آزرده جان دیگر		کزین افزون نشاید خست جان خسته جانی را

 

[.ARMIN]

جان به جانان کی رسد جانان کجا و جان کجا		ذره است این، آفتاب است، آن کجا و این کجا
دست ما گیرد مگر در راه عشقت جذبه‌ای		ورنه پای ما کجا وین راه بی‌پایان کجا
ترک جان گفتم نهادم پا به صحرای طلب		تا در آن وادی مرا از تن برآید جان کجا
جسم غم فرسود من چون آورد تاب فراق		این تن لاغر کجا بار غم هجران کجا
در لب یار است آب زندگی در حیرتم		خضر می‌رفت از پی سرچشمه‌ی حیوان کجا
چون جرس با ناله عمری شد که ره طی می‌کند		تا رسد هاتف به گرد محمل جانان کج

 

[.ARMIN]

تو ای وحشی غزال و هر قدم از من رمیدن‌ها		من و این دشت بی‌پایان و بی‌حاصل دویدن‌ها
تو و یک وعده و فارغ ز من هر شب به خواب خوش		من و شب‌ها و درد انتظار و دل طپیدن‌ها
نصیحت‌های نیک اندیشیت گفتیم و نشنیدی		چها تا پیشت آید زین نصیحت ناشنیدن‌ها
پر و بالم به حسرت ریخت در کنج قفس آخر		خوشا ایام آزادی و در گلشن دویدن‌ها
کنون در من اگر بیند به خواری و غضب بیند		کجا رفت آن به روی من به شوق از شرم دیدن‌ها
تغافل‌های او در بزم غیرم کشته بود امشب		نبودش سوی من هاتف گر آن...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

به بزمم دوش یار آمد به همراه رقیب اما		شبی با او بسر بردم ز وصلش بی‌نصیب اما
مرا بی او شکیبایی چه می‌فرمائی ای همدم		شکیب آمد علاج هجر دانم کو شکیب اما
ز هر عاشق رموز عشق مشنو سر عشق گل		ز مرغان چمن نتوان شنید از عندلیب اما
خورد هر تشنه لب آب از لب مردم فریب او		از آن سرچشمه من هم می‌خورم گاهی فریب اما
به حال مرگ افتاده است هاتف ای پرستاران		طبیبش کاش می‌آمد به بالین عنقریب اما