شعرکده ** غمکده **

[.ARMIN]

ز غمزه، چشم تو یک تیر در کمان نگذاشت		که اول از دل مجروح من نشان نگذاشت
ز بی‌وفایی گل بود مرغ دل آگاه		از آن به گلبن این گلشن آشیان نگذاشت
ز شوق دیدن آن گل، ستم نگر که شدم		رضا به رخنه‌ی دیوار و باغبان نگذاشت
رسید کار به جایی که یار بگذارد		ز لطف بر دل من دستی، آسمان نگذاشت
ز ناز بر دل پیر و جوان در این محفل		کدام داغ که آن نازنین جوان نگذاشت
شکایتی ز سگانت نبود هاتف را		بر آستان تواش جور پاسبان نگذاشت

 

[.ARMIN]

هرگزم امید و بیم از وصل و هجر یار نیست		عاشقم عاشق مرا با وصل و هجران کار نیست
هر شب از افغان من بیدار خلق اما چه سود		آنکه باید بشنود افغان من بیدار نیست
در حریمش بار دارم لیک در بیرون در		کرده‌ام جا تا چو آید غیر گویم یار نیست
دل به پیغام وفا هر کس که می‌آرد ز یار		می‌دهم تسکین و می‌دانم که حرف یار نیست
گلشن کویش بهشتی خرم است اما دریغ		کز هجوم زاغ یک بلبل درین گلزار نیست
سر عشق یار با بیگانگان هاتف مگو		گوش این ناآشنایان محرم اسرار نیست

 

[.ARMIN]

حرف غمت از دهان ما جست		یا آتشی از زبان ما جست
رو جانب دام یا قفس کرد		هر مرغ کز آشیان ما جست
یک‌یک ز نشان فراتر افتاد		هر تیر که از کمان ما جست
آتش به سپهر زد شراری		کز آه شررفشان ما جست
غیر از که شنید سر عشقت		حرفی مگر از دهان ما جست
ز انسان که خورد نسیم بر گل		تیر تو ز استخوان ما جست
هاتف چو شراره‌ای که ناگاه		ز آتش جهد از میان ما جست

 

[.ARMIN]

لبم خموش ز آواز مدعا طلبی است		که مدعا طلبیدن ز یار بی‌ادبی است
حکیم جام جم و آب خضر چون گوید		مراد جام زجاجی و باده‌ی عنبی است
نرنجم ار سخن تلخ گویدم که ز پی		شکرفشان لبش از خنده‌های زیر لبی است
شب از جفای تو می‌نالم و چو می‌نگرم		همان دعای تو با ناله‌های نیمه شبی است
به یک کرشمه‌ی چشم فسونگر تو شود		یکی هلاک یکی زنده این چه بوالعجبی است
برد دل از همه کس نظم او که هاتف را		ملاحت عجمی و فصاحت عربی است

 

[.ARMIN]

ای باده ز خون من به جامت		این می به قدح بود مدامت
خونم چو می ار کشی حلالت		می بی من اگر خوری حرامت
مرغان حرم در آشیان‌ها		در آرزوی شکنج دامت
بالای بلند خوش خرامان		افتاده‌ی شیوه‌ی خرامت
ماه فلکش ز چشم افتاد		دید آنکه چو مه به طرف بامت
نالم که برد بر تو نامم		آن کس که ز من شنید نامت
هر کس به غلامی تو نازد		هاتف به غلامی غلامت

 

[.ARMIN]

گفتم نگرم روی تو گفتا به قیامت		گفتم روم از کوی تو گفتا به سلامت
گفتم چه خوش از کار جهان گفت غم عشق		گفتم چه بود حاصل آن گفت ندامت
هر جا که یکی قامت موزون نگرد دل		چون سایه به پایش فکند رحل اقامت
در خلد اگر پهلوی طوبیم نشانند		دل می‌کشدم باز به آن جلوه‌ی قامت
عمرم همه در هجر تو بگذشت که روزی		در بر کنم از وصل تو تشریف کرامت
دامن ز کفم می‌کشی و می‌روی امروز		دست من و دامان تو فردای قیامت
امروز بسی پیش تو خوارند و پس از مرگ

...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

چه گویمت که دلم از جدائیت چون است		دلم جدا ز تو دل نیست قطره‌ی خون است
تو کرده‌ای دل من خون و تا ز غصه کنی		دوباره خون به دلم پرسیم دلت چون است
نه زلف و خال و رخ لیلی، آن دگر چیز است		که آفت دل و صبر و قرار مجنون است
ز مور کمترم و می‌کشم به قوت عشق		به دوش باری، کز حد پیل افزون است
ز من بریدی اگر مهر بی‌سبب دانم		که این نه کار تو این کار ، کار گردون است
اگر به قامت موزون کشد دل هاتف		نه جرم او که تقاضای طبع موزون است

 

[.ARMIN]

یک گریبان نیست کز بیداد آن مه پاره نیست		رحم گویا در دل بی‌رحم آن مه پاره نیست
کو دلی کز آن دل بی‌رحم سنگین نیست چاک		کو گریبانی کز آن چاک گریبان پاره نیست
ای دلت در سینه سنگ خاره با من جور بس		در تن من آخر این جان است سنگ خاره نیست
گاه گاهم بر رخ او رخصت نظاره هست		لیک این خون گشته دل را طاقت نظاره نیست
جان اگر خواهی مده تا می‌توانی دل ز دست		دل چو رفت از دست غیر از جان سپردن چاره نیست
کامیاب از روی آن ماهند یاران در وطن		بی‌نصیب از وصل او جز هاتف آواره...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

شود از باد تا شمشاد گاهی راست گاهی کج		به جلوه سرو قدت باد گاهی راست گاهی کج
ز بهر کندن خارا برای سجده‌ی شیرین		شدی در بیستون فرهاد گاهی راست گاهی کج
عجب نبود کز آهم قامتش در پیچ و تاب افتد		که گردد شاخ گل از باد، گاهی راست گاهی کج
تو دی می‌رفتی و هاتف به دنبال تو چون سایه		به خاک راه می‌افتاد گاهی راست گاهی کج

 

[.ARMIN]

بی من و غیر اگر باده خورد نوشش باد		یاد من گو نکند غیر فراموشش باد
یار بی‌غیر که می در قدحش خون گردد		خون من گر همه ریزد به قدح نوشش باد
سرو اگر جلوه کند با تن عریان به چمن		شرمی از جلوه‌ی آن سرو قبا پوشش باد
دوش می‌گفت که خونت شب دیگر ریزم		امشب امید که یاد از سخن دوشش باد
ننگ یار است که یاد آرد از اغیار مدام		نام این فرقه‌ی بدنام فراموشش باد
دل که خو کرده به اندوه فراغت همه عمر		با خیالت همه شب دست در آغوشش باد
هاتف از جور تو دم می‌نزند...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.