شعرکده ** غمکده **

[.ARMIN]

ای دل غمزده در سینه ی غمناک سلام

کعبه ی عشق توئی پاک تر از پاک سلام

مرهمی نیست کزآن درد تو آرام شود

ای به زخم همگان مرهم و تریاک سلام

بی سب نیست که دل نام نهادند ترا

هر چه فهم است توئی خانه ادراک سلام

هستی عالم امکان همه از خاک و گلند

همه ی عالم هستی زتو ای خاک سلام

خانه ای در قفس سینه ترا ساخته اند

بنگر این خانه که باغیست پر از تاک سلام

می از آن نوش مرا غصه فراموش کنم

غصه می آورد این می می غمناک سلام

 

[.ARMIN]

1. • من گلی خشکیده در بشکسته گلدانم هنوز
     
     از ازل بیمارم و دنبال درمانم هنوز
     
     در پس یک شیشه ی بشکسته دور از آفتاب
     
     شاخه ای بشکسته در بشکسته گلدانم هنوز
     
     گر چه دلتنگ بهار و بلبل سر گشته ام
     
     در پی سرمای جانسوز زمستانم هنوز
     
     رقص گل در زیر باران دلنوازی میکند
     
     من ولی در حسرت یک قطره بارانم هنوز
     
     از همان روزی که با غم عهد و پیمان بسته ام
     
     تا که هستم بر سر آن عهد و پیمانم هنوز
     
     زنده بودن را فقط احساس ثابت میکند
     
     زندگی را دشمن احساس میدانم هنوز
     
     زندگی یعنی دبستانی که از غم ساختند
     
     من همان شاگرد پیر آن دبستانم هنوز
     
     مانده ام با این همه گوش گران و چشم کور
     
     با که گویم بی سبب در کنج زندانم هنوز

     
     
   
   
   

 

[.ARMIN]

می روم اما بدان یک سنگ هم خواهد شکست

آنچـــــنان که تارو پود قلب من از هــــم گسست

می روم با زخم هـــــایی مانده از یک سال سرد

آن همه برفی که آمـــــد آشـــــــیانم را شکست

می روم اما نگویــــــــی بی وفــــــا بود و نمــــاند

از هجوم سایه هــــا دیگر نگــــــاهم خسته است

راســــــتی : یادت بمــــــــاند از گـناه چشم تو

تاول غــــــربت به روی باغ احســــــاسم نشست

طـــــــرح ویران کـــردنم اما عجیب و ســــــاده بود

روی جلد خاطــــراتم دست طوفــــــان نقش بست

 

[.ARMIN]

من اینجا

باز هم تنهاتر از همیشه

باز خاطراتت

به سمت تنهایی‌ام

هجوم می‌آورند

و باز خاطره های تنهایی‌ام

دیگر خاطره‌ها

به تکرار روزهایم عادت کرده‌اند

دیگر تمامی لحظات زندگیم را می‌شناسند

باز تنها شده‌ام

خاطراتت تمام می‌شوند

سکوت تلخی روزهای خسته‌ام را فرا می‌گیرند

باز تنها می‌شوم

اما نه شاید تنهاتر از همیشه

 

[.ARMIN]

وقتی من تنهایم

همه غصه‌ها

همچو کابوسی وهم انگیز

می‌گیرند مرا در بر خویش

وقتی من تنهایم

همه‌ی شادی‌ها

ناگهان رخت برمی‌بندند از بر من

موقع تنهایی

خنده هم پر می‌کشد

از لب‌هایم

اشک هم، چون رودی

همه شب، جاریست از چشمانم

کاش تنهایی من هم به سرآید باز...

 

[.ARMIN]

و بعد از تو دلم از عطش عشق طغیان کرد

گاه از دو روزنه‌ی رخسارم

گاه در نگاهی پوچ در تاریکی شب‌هایم

گاه در بازدمی اندوهناک که با زحمت

از قفس آزاد شده

و پایانش خدا را شکر می‌گویند

و گاه در وجودم که به هیچ پایانی نمی‌رسید مگر:

تنهایی، تنهایی، تنهایی

 

[.ARMIN]

هواهای دونفره را

تنهایی قدم زدیم

با یاد کسانی که هوای ما را نداشتند...

در غریبانه‌ترین لحظه‌ی تنهایی خود

چشم‌هایم را که در آن دریایی از محبت موج می‌زند

به تو خواهم بخشید

تا هیچ‌گاه به پاکی احساسم شک نکنی

 

[.ARMIN]

وسعت درد فقط سهم من است

باز هم قسمت غم‌ها شده‌ام

دگر آیینه ز من با خبر است

که اسیر شب یلدا شده‌ام

من که بی تاب شقایق بودم

همدم سردی یخ‌ها شده‌ام

کاش چشمان مرا خاک کنید

تا نبینم که چه تنها شده‌ام

 

[.ARMIN]

تو آسمان دنیا هر کسی ستاره داره

چرا وقتی نوبت ماست آسمان جایی نداره؟

واسه من تنهایی درده

درد هیچ کسی را نداشتن

هر گل پژمرده‌ای را تو کویر سینه کاشتن

دیگه باور کردم اینو که باید تنها بمونم

تا دم لحظه مردن شعر تنهایی بخونم

 

[.ARMIN]

چرا وقتی که آدم تنها می‌شه

غم و غصش قد یه دنیا می‌شه

میره یه گوشه پنهون می‌شینه

اونجا رو مثل یه زندون می‌بینه

غم تنهایی اسیرت می‌کنه

تا بخوای بجنبی پیرت می‌کنه