شعرکده ** غمکده **

[.........]

لعنتْ به جنگْ !

اینُ یه پسرْبچّهی افغانْ میگُفْ

که گیوههاشُ

با جُف پاهاشْ

تو میدونِ مینْ جا گذاشته بودْ !

 

[.........]

آنقدر بی خیال از بازنگشتنت گفتی،

که گمان کردم سر به سر ِ این دل ِ‌ساده می گذاری!

به خودم گفتم

این هم یکی از شوخی های شاد کننده ی توست!

ولی آغاز ِ آواز ِ بغض ِ گرفته ی من،

در کوچه های بی دارو درخت ِ خاطره بود!

هاشور ِ اشک بر نقاشی ِ چهره ام

و عذاب ِ شاعر شدن در آوار هر چه واژه ی بی چراغ!

دیروز از پی ِ گناهی سنگین، گذشته را مرور کردم!

از پی ِ تقلبی بزرگ، دفاترِ دبستان را ورق زدم!

باید می فهمیدم چرا مجازاتم کرده ای!

شاید قتل ِ مورچه هایی که در خیابان

به کف ِ کفش ِ من می چسبیدند،

این تبعید ناتمام را معنا...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.........]

یک روز،

بل‌که پنجاه سالِ دیگر

موهای نوه‌ات را نوازش می‌کنی

در ایوانِ پاییز

و به شعرهای شاعری می‌اندیشی

که در جوانی‌ات

عاشقِ تو بود.



شاعری که اگر زنده بود

هنوز هم می‌توانست

موهای سپیدت را

به نخستین برفِ زمستان تشبیه کند

و در چینِ دور چشمانت

حروفِ مقدسِ نقر شده بر کتیبه‌های کهن را بیابد...



یک روز

بل‌که پنجاه سالِ دیگر

ترانه‌ی من را از رادیو خواهی شنید

در برنامه‌ی مروری بر ترانه‌های کهن شاید

و بار دیگر به یادخواهی...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.........]

بالای کوه

منتظرِ یکی از ما بودی!



من لاک‌پشت بودم،

رقیبم خرگوش

و قصه این‌بار

به آن پایانِ پندآمیز ختم نمی‌شد...

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

انسانها وقتی صدای گریه وفریاد، کسی را می شنوند، دیوانه خطابش می کنند، صداهایی که باعث مجنون شدنش بود را نمی شنوند...
کاش، مرهم اگر نیستیم، زخمی روی زخم نباشیم وبه زخمهای نادیده ی کسی نمک نپاشیم.

 

[قند]

مارا به خود کردی رها، شرمی‌نکردی از خدا؟

#مولانا

 

[قند]

بعد از چند ساعت تکستمو سین میکنی میپرسی
داری چیکار میکنی؟
دارم علاقمو به تو از دست میدم تو چیکار میکنی؟

 

[قند]

من تنهایی رو دوس دارم ولی احساس تنهایی رو نه.

 

[قند]

ترسناک تر از آدمایی که مقصرن ولی بلدن تورو مقصر جلوه بدن، نداریم.

 

[قند]

آدم‌‌ بدردنخور از روز اول مشخصه، فقط ما نمیخوایم زود قبول کنیم.