شعرکده -*-*ابیات ناب ناب-*-*

[.ARMIN]

در تیرگی حال من روشن به		می دوست به هر حال و خرد دشمن به
اکنون که عنان عمر در دست تو نیست		در دست تو آن رکاب مرد افکن به

□

 

[.ARMIN]

ای از پری و ماه نکوتر صد ره		دیوانه‌ی تو پری و گمراه تو مه
از من چو پری هوش ربودی ناگه		مردم به کسی چنین کند؟ لا والله

□

 

[.ARMIN]

دی صبح دمان چو رفت سیاره به راه		سیاره‌ی اشک ریخت صد دلو آن ماه
روز از دم گرگ تا برآمد ناگاه		شد یوسف مشکین رسن سیمین چاه

□

 

[.ARMIN]

گفتم پس از آن روز وصال ای دلخواه		شب‌های فراقت چه دراز آمد آه
گفتا شب را در این درازی چه گناه		شب روز وصال است که گردیده سیاه

□

 

[.ARMIN]

تا زلف تو بر بست به رخ پیرایه		بر عارض تو فکند مشکین سایه
ای حور جنان تو پیش من راست بگو		شیر تو که داده است، که بودت دایه؟

□

 

[.ARMIN]

ای گشته دلم در غم تو صد پاره		عیش و طرب از نزد رهی آواره
من خود که بوم؟ کشته‌ای اندر غم تو		شیران جهان چو روبهان بیچاره

□

 

[.ARMIN]

ای با تو مرا دوستی سی روزه		از خدمت تو وصل کنم دریوزه
گفتی که چرا تو آب را نادیده		ای جان جهان سبک کشیدی موزه

□

 

[.ARMIN]

تا آتش عشق را برافروخته‌ای		همچون دل من هزار دل سوخته‌ای
این جور و جفا تو از که آموخته‌ای		کز بهر دل آتشین قبا دوخته‌ای

 

[.ARMIN]

خاقانی اگر به آرزو داری رای		نه دین به نوا داری و نه عقل به جای
عقل از می همچو لعل سنگ اندر بر		دین از زر گل پرست خار اندر پای

□

 

[.ARMIN]

چون مرغ دلت پرید ناگه تو که‌ای؟		چون اسب تو سم فکند در ره تو که‌ای؟
بر تو ز وجود عاریت نام کسی است		چون عاریه باز دادی آنگه تو که‌ای؟

□