شعرکده -*-*ابیات ناب ناب-*-*

[.ARMIN]

بر سر کنم از عشق تو خاک همه کوی		ای برده مرا آتش تو آب از روی
من عاشق زار تو چنانم که مپرس		تو لایق عشق من چنانی که مگوی

□

 

[.ARMIN]

خاقانی اگر در کف همت گروی		هان تا ز پی جاه، چو دونان ندوی
فرزین مشو ای حکیم تا کژ نشوی		آن به که پیاده باشی و راست روی

□

 

[.ARMIN]

یک نیمه ز عمر شد به هر تیماری		تا داد فلک به آخرم دلداری
بر من فلکا تو را چه منت؟ باری		تا عمر به نستدی ندادی یاری

□

 

[.ARMIN]

نفسم جنب غرامت است ای دلجوی		کو تیغ که غسل‌ها توان کرد بدوی
جلاد منا!به آب آن تیغ دو روی		یک راه ز من جنابت نفس بشوی

□

 

[.ARMIN]

ای یافته از فضل خدا تمکینی		گاهی که شود دچار با مسکینی
باید که نوازشی بیابد از تو		از جود رسانی به دلش تسکینی

□

 

[.ARMIN]

خاک ار ز رخت نور برد گه گاهی		منزل به فلک برآورد چون ماهی
ور سرو به قامتت رسد یک راهی		بالا به زمین فروبرد چون چاهی

□

 

[.ARMIN]

از کبر مدار در دل خود هوسی		کز کبر به جائی نرسیده است کسی
چون زلف بتان شکستگی پیدا کن		تا صید کنی هزار دل هر نفسی

□

 

[.ARMIN]

خاقانی اگر پند حکیمان خواندی		پس نام زنان را به زبان چون راندی
ای خواجه به بند زن چرا درماندی		چون تخم غلام‌بارگی بفشاندی

 

[.ARMIN]

چون مجلس عیش سازی استاد علی		جان تو و قطره‌ی می قطربلی
چون باز به طاعت آئی از پاک دلی		یحیی‌بن معاذی و معاذ جبلی

□

 

[.ARMIN]

تا بود جوانی آتش جان افزای		جان باز چو پروانه بدم شیفته رای
مرد آتش و اوفتاد پروانه ز پای		خاکستر و خاک ماند از آن هر دو بجای

□