You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser.
شعرکده -*-*ابیات ناب ناب-*-*
خاقانی اگر بسیج رفتن داری | | در ره چو پیاده هفت مسکن داری |
فرزین نتوانی شدن اندیشم از آنک | | در راه بسی سپاه رهزن داری |
□
ترسا صنمی کز پی هر غمخواری | | بر هر در دیری زده دارد داری |
ز آن زلف صلیب شکل دادی باری | | یک موی کزو ببستمی زناری |
□
عمرم همه ناکام شد از بیکاری | | کارم همه ناساز شد از بییاری |
ای یار مگر تو کار من بگذاری | | وی چرخ مگر تو عمر من باز آری |
□
تا کی به هوس چون سگ تازی تازی | | روباه صفت به حیله سازی سازی |
از لهو و لعب نهای دمی واقف خویش | | ترسم که همه عمر به بازی بازی |
□
آن سنگدلی و سیم دندان که بدی | | ز آن خوشتری ای شوخ زبان دان که بدی |
در کار توام هزار چندان که بدم | | در خون منی هزار چندان که بدی |
□
خاقانی را طعنه زنی هرگاهی | | کو طلبد به نجوید راهی |
حقهی مرجان نشود هر ماهی | | از پس نه ماه نزاید ماهی |
□
گر یک دو نفس بدزدم اندر ماهی | | تا داد دلی بخواهم از دلخواهی |
بینی فلک انگیخته لشکرگاهی | | از غم رصدی نشانده بر هر راهی |
□
از بلبل گل پرست خوش سازتری | | کبکی و ز دراج خوش آوازتری |
در حسن ز طاووس سرافرازتری | | وز قمری نغز گوی طنازتری |
از گردون بر نتابم این بیآبی | | خون شد دل و اشک آتشی سیمابی |
روزی به سرشک و نالهی چون دولاب | | آتش فکنم در فلک دولابی |
□
از عشق صلیب موی رومی رویی | | ابخاز نشین گشتم و گرجی کویی |
از بس که بگفتمش که مویی مویی | | شد موی زبانم و زبان هر مویی |
□