شاعر‌پارسی اشعار فروغی بسطامی

[« «N¡lOo£aR»»]

گر عارف حق بینی چشم از همه بر هم زن
چون دل به یکی دادی، آتش به دو عالم زن

هم نکتهٔ وحدت را با شاهد یکتاگو
هم بانگ اناالحق را بر دار معظم زن

هم چشم تماشا را بر روی نکو بگشا
هم دست تمنا را بر گیسوی پر خم زن

چون ساقی رندانی، می با لب خندان خور
چون مطرب مستانی نی با دل خرم زن

گر دردی از او بردی صد خنده به درمان کن
ور زخمی از او خوردی صد طعنه به مرهم زن

#فروغی_بسطامی

 

[« «N¡lOo£aR»»]

با هیچکس به کشتن من مشورت مکن
ترسم خدا نکرده پشیمان کند تو را...

#فروغی_بسطامی

 

[« «N¡lOo£aR»»]

به گوشه‌ی قفسی
خو گرفته‌ام چندان

که گر رها کُنَدم
ذوقِ آشیانم نیست!

#فروغی_بسطامی

 

[NASTrr]

‌
اندوه تو شد وارد کاشانه‌ام امشب
مهمان عزیز آمده در خانه‌ام امشب

صد شکر خدا را که نشسته‌ست به شادی
گنج غمت اندر دل ویرانه‌ام امشب

من از نگه شمع رخت دیده نورزم
تا پاک نسوزد پر پروانه‌ام امشب

ترسم که سر کوی تو را سیل بگیرد
ای بی‌خبر از گریه مستانه‌ام امشب

#فروغی_بسطامی
‌

 

[NASTrr]

‌
کی رفته‌ای زدل که تمنا کنم تو را

کی بوده‌ای نهفته که پیدا کنم تو را

غیبت نکرده‌ای که شوم طالب حضور

پنهان نگشته‌ای که هویدا کنم تو را

#فروغی_بسطامی

‌

 

[NASTrr]

تا درون آمد غمش
ازسینه بیرون شد نفس

نازم این مهمان که
بیرون کرد صاحب خانه را

#فروغی_بسطامی

‌

‌

 

[NASTrr]

.
ما و هوس شاهد و می تا نفسی هست
کی خوش‌تر از این در همه عالم هوسی هست

ای خواجه بهش باش که با آن لب می‌نوش
گر باده به اندازه ننوشی عسسی هست

گر مرد رهی با خبر از نالهٔ دل باش
زیرا که به هر قافله بانگ جرسی هست

#فروغی_بسطامی‌

‌

 

[NASTrr]

جانی که خلاص از شب هجران تو کردم
در روز وصال تو به قربان تو کردم

صد بار گزیدم لب افسوس به دندان
هر بار که یاد لب و دندان تو کردم

یعقوب نکرد از غم نادیدن یوسف
این گریه که دور از لب خندان تو کردم

زد خنده به خورشید فروزنده فروغی
هر صبح که وصف رخ رخشان تو کردم

#فروغی_بسطامی

‌

 

[NASTrr]

‌
دوش به خواب دیده‌ام روی ندیدهٔ تو را

وز مژه آب داده‌ام باغ نچیدهٔ تو را

قطره خون تازه‌ای از تو رسیده بر دلم

به که به دیده جا دهم تازه رسیدهٔ تو را

با دل چون کبوترم انس گرفته چشم تو

رام به خود نموده‌ام باز رمیدهٔ تو را

من که به گوش خویشتن از تو شنیده‌ام سخن

چون شنوم ز دیگران حرف شنیدهٔ تو را

تیر و کمان عشق را هر که ندیده، گو ببین

پشت خمیده مرا، قد کشیدهٔ تو را

قامتم از خمیدگی صورت چنگ شد ولی

چنگ نمی‌توان زدن زلف خمیدهٔ تو را

شام نمی‌شود دگر صبح کسی که هر سحر

زان خم طره بنگرد صبح دمیدهٔ تو را

خسته طرهٔ تو را چاره نکرد لعل تو

مهره نداد خاصیت، مار گزیدهٔ تو را

ای که به عشق او زدی خنده به چاک سینه‌ام

شکر خدا که دوختم جیب دریدهٔ تو را

دست مکش به موی او مات مشو به روی او

تا...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[NASTrr]

خوشا شبی که به آرامگاه من باشی
من آسمان تو باشم، تو ماه من باشی

کمان نهم به کمان زلف ز نیروی عشق
تو گر نشانهٔ تیر نگاه من باشی

تو را دو زلف شب آسا برای آن دادند
که واقف از من و روز سیاه من باشی

من از دو نرگس م**س.ت تو چشم آن دارم
که آگه از نگه گاه گاه من باشی

به حکم عشق و تقاضای حسن می‌باید
که من گدای تو باشم، تو شاه من باشی

پس از هلاک به خاکم بیا که می‌ترسم
علی الصباح جزا عذرخواه من باشی

اگر چه هیچ امید از تو بر نمی‌آید
همین بس است که امیدگاه من باشی...

#فروغی_بسطامی‌

‌

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.