به نظر من اکثر دخترا دوتا ویژگی دارن که باعث میشه به نویسندگی علاقه مند بشن. یکی صبوری و درونگراییه و یکیش زودرنجی (که در این مورد خاص خودم جزوش محسوب نمیشم:/ )
خب در این شرایط وقتی یه دختر زبون بسته ای عاشق میشه و به خاطر درونگراییش نمی‌تونه به کسی بگه چه حالی داره و از یه طرف دیگه هم خیلی زودرنج و احساساتیه، دلش می‌خواد یه جوری خودشو خالی کنه و هیچ راهی جز نوشتن پیدا نمی‌کنه.
اصولا همه‌ی انسان‌ها وقتی یه چیزی باعث میشه مغزشون رد بده دلشون می‌خواد یه جوری خودشون رو خالی کنن. مثلا خود من اصلا کاری ندارم که رمانم رو کسی می‌خونه یا نه. فقط دلم می‌خواد سوژه‌های ترسناکی که توی مخمه رو با اتفاقایی که برای خودم افتاده قاتی کنم تا به مغزم فشار نیاد.
بنابراین در این شرایط دخترا اصلا براشون مهم...
خب در این شرایط وقتی یه دختر زبون بسته ای عاشق میشه و به خاطر درونگراییش نمی‌تونه به کسی بگه چه حالی داره و از یه طرف دیگه هم خیلی زودرنج و احساساتیه، دلش می‌خواد یه جوری خودشو خالی کنه و هیچ راهی جز نوشتن پیدا نمی‌کنه.
اصولا همه‌ی انسان‌ها وقتی یه چیزی باعث میشه مغزشون رد بده دلشون می‌خواد یه جوری خودشون رو خالی کنن. مثلا خود من اصلا کاری ندارم که رمانم رو کسی می‌خونه یا نه. فقط دلم می‌خواد سوژه‌های ترسناکی که توی مخمه رو با اتفاقایی که برای خودم افتاده قاتی کنم تا به مغزم فشار نیاد.
بنابراین در این شرایط دخترا اصلا براشون مهم...
