مشاعره مشاعر با شعر نو

[m.sina]

من و دل شبی خیالی نشینم تا سحرها به امیدی که شود رُخت عیانی
همه وقت م**س.ت و شیدا که ز عمق دل بگویمت

تو طلوع کردی و عشق باز امد
شعر شکوفه شد
و کبوتر شادی بال زنانم بازگشت

 

[.MOON.]

تو طلوع کردی و عشق باز امد
شعر شکوفه شد
و کبوتر شادی بال زنانم بازگشت

تکه های شکسته ی
آینه یست در تهاجم تزویر
دست های ما شاید

 

[m.sina]

تکه های شکسته ی
آینه یست در تهاجم تزویر
دست های ما شاید

در نگاهت همه مهربانی هاست
قاصدی که زندگی را خبر میدهد
و در سکوتت همه صدا ها
فریادی که بود را تجربه میکند

 

[.MOON.]

در نگاهت همه مهربانی هاست
قاصدی که زندگی را خبر میدهد
و در سکوتت همه صدا ها
فریادی که بود را تجربه میکند

دگر از من چه میخواهی

نمیشد باورم روزی؛ قمر در عقربم باشی
همین را از تو میدیدم که در شبه!

 

[m.sina]

دگر از من چه میخواهی

نمیشد باورم روزی؛ قمر در عقربم باشی
همین را از تو میدیدم که در شبه!

هزار آفتاب خندان در خرام توست
هزار
ستاره‌ گریان در تمنای من
عشق را ای کاش
زبان سخن بود

 

[.MOON.]

هزار آفتاب خندان در خرام توست
هزار
ستاره‌ گریان در تمنای من
عشق را ای کاش
زبان سخن بود

در غُروبِ قاصِدَک کُش !!!
قَلبِ سادَم بَد تَرَک خورد !
... در شِکارِ عاطِفه ها ... ؛
تیر به بالِ شاپَرَک خورد !!

 

[m.sina]

در غُروبِ قاصِدَک کُش !!!
قَلبِ سادَم بَد تَرَک خورد !
... در شِکارِ عاطِفه ها ... ؛
تیر به بالِ شاپَرَک خورد !!

دل اندوهگین شبی است
که مهتاب اش را میجوید
ای کاش عشق را
زبان سخن بود

 

[.MOON.]

دل اندوهگین شبی است
که مهتاب اش را میجوید
ای کاش عشق را
زبان سخن بود

در زدی
باز کردم
سلام کردی
اما صدا نداشتی
به آغوشم کشیدی
اما سایه‌ات را دیدم
که دست‌هایش توی جیبش بود!

 

[m.sina]

در زدی
باز کردم
سلام کردی
اما صدا نداشتی
به آغوشم کشیدی
اما سایه‌ات را دیدم
که دست‌هایش توی جیبش بود!

دست ات را به من بده
دست های تو با من آشناست
ای دیر یافته با تو سخن می گویم
به سان ابر که با توفان
به سان علف که با صحرا
به سان باران که با دریا
به سان پرنده که با بهار
به سان درخت که با جنگل سخن می گوید
زیرا که من
ریشه های تورا دریافته ام
زیرا که صدای من
با صدای تو آشناست

 

[.MOON.]

دست ات را به من بده
دست های تو با من آشناست
ای دیر یافته با تو سخن می گویم
به سان ابر که با توفان
به سان علف که با صحرا
به سان باران که با دریا
به سان پرنده که با بهار
به سان درخت که با جنگل سخن می گوید
زیرا که من
ریشه های تورا دریافته ام
زیرا که صدای من
با صدای تو آشناست

تو بیست شمع خواهی افروخت تابناک

امشب هزار دختر همسال تو ولی

خوابیده اند گرسنه و لخت روی خاک!