شاعر‌پارسی اشعار صامت بروجردی

[ღReyhaneღ]

خواهی اگر مس تن خود کیمیا کنی
غواص وار دریم دریا شنا کنی

باید علی الدوام به گلزار زندگی
چون عندلیب منقبت مرتضی کنی

صغرای این مقدمه شد چیده دررالست
تکلیف این نتیجه تو باید ادا کنی

کبرای وی به عالم امکان کند بروز
گر غوص در معانی قالوا بلی کنی

گردر حقیقت سه موالید بگذری
یکیک توان سعید و شقی را جدا کنی

سهل است اگر که کار خدایی کند علی
باید ز بندگیش تو کار خدا کنی

ای نفس قدرت احدی یا علی مگر
خوانم تو را خدا ز خدایی ابا کنی

با آنکه کن فکان عدم صرف می‌شود
سبابه از اشاره بارض و سما کنی

حکم اربعکس خلقت اشیا کنی رقم
معدوم را وجود و فنا را بقا کنی

کردی به ممکنات خلقت اشیا کنی رقم
معدوم را وجود و فنا را بقا کنی

کردی به ممکنات تجلی ز بزم قرب
تا یاری پسر عم خود مصطفی کنی

وز نوک ذوالفقار سر...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[ღReyhaneღ]

تو را چون جمع شد امروز اسباب توانایی
چرا غافل از اوضاع پریشانی فردایی

جهان و استراحت صحبت سنگ و سبو باشد
چرا بر شیشه عفلت فکندن سنگ دانایی

جهان چو خانه زنبور پرنیشست و نوش وی
تو گویی معدن قندست یادکان حلوایی

به غر قاب فنا افتاده و بازیچه پنداری
به گرداب هلاکت اندرو گرم تماشایی

با فسون عجوز دهر دل را کرده مایل
تویی چون کودک نادان و اورندیست هر جایی

پی سودا در این بازار از سود وز یان بگذر
مگر آسوده در منزل از این بازار باز آئی

چو اسباب شنایت نیست در قلزم مکن ماوی
شنا اگر می‌تواند غوطه‌ورگشتن به دریایی

بود وقت رحیل و توشه بسیار بایستی
که بی‌پایان بود در پیش راه دور صحرایی

برو در سایه نخل امیدی جا و ماوی کن
که چینی میوه عزت از او بی‌نخل خرمایی

چراغی بر افروزان به مشکوه دل ای غافل
که...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.