شاعر‌پارسی اشعار جامی

[Hilary]

بیا ساقی و، طرح نو درفکن!

گلین خشت از طارم خم شکن!

برآور به خلوتگه جست و جوی

به آن خشت، بر من در گفت و گوی!

بیا مطرب و، عود را ساز ده!

ز تار وی‌ام بر زبان بند نه!

چو او پرده سازد شوم جمله گوش

نشینم ز بیهوده گویی خموش

بیا ساقی و، زآن می دلپسند

که گردد از او سفله، همت بلند،

فروریز یک جرعه در جام من!

که دولت زند قرعه بر نام من

بیا مطرب و ز آن نو آیین سرود

که بر روی کار آرد آب‌ام ز رود،

درین کاخ زنگاری افکن خروش!

فروبند از کوس شاهی‌م گوش!

بیا ساقیا، ساغر می بیار!

فلک‌وار دور پیاپی بیار!

از آن می که آسایش دل دهد

خلاصی ز آلایش گل دهد

بیا مطربا! عود بنهاده گوش

به یک گوشمال آورش در خروش!

خروشی که دل را به هوش آورد

به دانا پیام سروش آورد

بیا...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Hilary]

عجب اژدهایی ست کلک دو سر

که ریزد برون گنج‌های گهر

کند اژدها بر در گنج، جای

ولی کم بود اژدها گنج‌زای

شد آن اژدها، گنج در مشت تو

بر او حلقه زد مار انگشت تو

چه گوهر فشان‌اند این گنج و مار

که شد پرگهر دامن روزگار

زهی طبع تو اوستاد سخن!

ز مفتاح کلکت گشاد سخن

سخن را که از رونق افتاده بود

به کنج هوان رخت بنهاده بود،

تو دادی دگر باره این آبروی

کشیدی به جولانگه گفت و گوی

که این مال و جاه ارچه جان‌پرورست،

کمال سخن از همه بهترست

ز من این هنر بس که جان کاستم

به نقش حقایق، دل آراستم

بر این نخل نظمی که پرورده‌ام

به خون دل‌اش در بر آورده‌ام

مصیقل شد آیینه‌سان سینه‌ام

دو عالم مصور در آیینه‌ام

زبان سوده شد زین سخن، خامه را

ورق شد سیه زین رقم، نامه را...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[(فاطمه1381)]

یکی دان و یکی بین و یکی گوی!
یکی خواه و یکی خوان و یکی جوی!

ز هر ذره بدو رویی و راهی‌ ست
بر اثبات وجود او گواهی‌ ست

 

[(فاطمه1381)]

به نام آنکه نامش حرز جان‌ هاست
ثنایش جوهر تیغ زبان‌ هاست

زبان در کام، کام از نام او یافت
نم از سرچشمه انعام او یافت

خرد را زو نموده دم به دم روی
هزاران نکته باریک چون موی


فلک را انجمن‌ افروز از انجم
زمین را زیب انجم ده به مردم

 

[(فاطمه1381)]

الهی! کمال الهی تو راست
جمال جهان پادشاهی تو راست

جمال تو از وسع بینش، برون
کمال از حد آفرینش، برون

بلندی و پستی نخوانم تو را
مقید به اینها ندانم تو را

نه تنها بلندی و پستی تویی
که هستی‌ ده و هست و هستی تویی

 

[(فاطمه1381)]

دم آخر کز آن کس را گذر نیست
سر و کار تو جز با کارگر نیست

بدو آر از همه روی ارادت!
وز او جو ختم کارت بر سعادت!

 

[(فاطمه1381)]

بیا مطربا! پرده‌ای ساز! لیک
به هنجار نیکو و گفتار نیک


به گیتی مزن جز به نیکی نفس
که این است آیین نیکان و بس

 

[(فاطمه1381)]

به دورا دور اگر بیند خطایی
نیارد بر سر من ماجرایی

به قدر وسع در اصلاح کوشد
وگر اصلاح نتواند، بپوشد

 

[(فاطمه1381)]

مرا به هیچ مقامی نبود غیر تو کامی
طواف و سعی که کردم به جستجوی تو کردم

 

[(فاطمه1381)]

دل فارغ ز درد عشق، دل نیست
تن بی‌ درد دل جز آب و گل نیست

ز عالم رویت آور در غم عشق!
که باشد عالمی خوش، عالم عشق

غم عشق از دل کس کم مبادا!
دل بی‌ عشق در عالم مبادا!