سخن بزرگان آلبر كامو

[ALBALO]

خدایان سیزیف را بر آن داشتند تا مدام تخته سنگی را به فراز کوهی رساند و هر بار تخته سنگ به سبب وزنی که داشت باز به پای کوه در می غلتید . خدایان چنین می پنداشتند که کیفری دهشتبارتر از کار بیهوده و نومیدانه نیست.

 

[ALBALO]

بالاترین عذابهای بشر این است که بدون قانون محاکمه شود.
***
من عصیان می کنم . برای این که جهان علی رغم انسان بودن من است.

 

[ALBALO]

این دنیا به این صورتی که ایجاد شده . قابل تحمل نیست. از این روی من به ماه یا خوشبختی و یا به زندگی جاوید محتاجم. به چیزی که شاید دیوانگی باشد ولی متعلق به این دنیا نباشد.

 

[ALBALO]

در کوران زمستان دریافتم که در من . تابستانی شکست ناپذیر وجود دارد.
***
حکمی که درباره دیگران داده اید سرانجام مستقیما باز می گردد و بر چهره شما می خورد و در آنجا ضایعاتی به بار می آورد.

 

[ALBALO]

دوست داشتن یک موجود در این است که پیر شدن با او را بپذیریم.
***
در درون افراد بشر . ستودنی ها بیش از تحقیر کردنی هاست.

 

[ALBALO]

هر افراطی . نیروی زندگی و در نتیجه درد و رنج را کاهش می دهد.
***
شیرجه های نرفته گاهی کوفتگی های عجیبی به جا میگذارند.

 

[ALBALO]

من از آن تافته های جدابافته نبودم که هر توهینی را ببخشایم . اما همیشه در آخر کار آن را از یاد میبردم .آن کس که تصور می کرد که من از او نفرت دارم چون می دید که با لبخندی صمیمی به او سلام می گویم غرق در شگفتی می شد و نمی توانست باور کند. در این حال . بر حسب خلق و خوی خودش . یا بزرگواریم را تحسین و یا بی غیرتی ام را تحقیر می کرد . بی آنکه فکر کند که انگیزه ی من ساده تر از این ها بوده است . من همه چیز حتی نام او را از یاد برده بودم.

 

[ALBALO]

اگر کفشت پایت را می زد و از ترس سخن مردم پابرهنه نشدی و درد را به پایت تحمیل کردی . دیگر در مورد آزادی شعار نده.
***
می دانی دلبری چیست ؟ راهی ست برای گرفتن جواب بله بدون اینکه سوال مشخصی پرسیده باشی.

 

[ALBALO]

دیروز و فردا دست به یکی کردند. دیروز با خاطراتش و فردا با وعده هایش مرا خواب کردند ؛ وقتی چشم گشودم امروز گذشته بود.
***
در نفرت سعادتی نیست.

 

[ALBALO]

وقتی جنایت به دلیل وضع شگرف و واژگونه زمانه ما جامه بی گناهی می پوشد ؛ بی گناهی باید ثابت شود.
***
امروز خم شدم و در گوش بچه ای که مرده به دنیا آمد آرام گفتم :چیزی را از دست ندادی.