شاعرغیرپارسی اشعار مرام المصری

[SAN.SNI]

فراموش نکن
لبخندی بر صورتم بکشی.



چرا فراموش کرده‌ای
پیش از خوابت
چراغ خواسته‌های سوزان مرا
خاموش کنی؟

 

[SAN.SNI]

چشم‌هایی هستند
که نور را نمی‌بینند
خاطراتی، که به یاد نمی‌آیند
لبخندهایی که لذتی نمی‌بخشند
اشک‌هایی که دردی را نمی‌شویند!
کلماتی، که چون سیلی
و احساساتی، که هستند...

روحی هست

که هیچ چیز...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[SAN.SNI]

باخته بود
شبیه مادیانی* پیر
که سوارکاری علیل آن را می‌راند

_________________________________________________________
*«مادیان» لفظی مفرد است و تنها به مادهٔ اسب اطلاق می‌شود.
از مادیان‌ها در تمام ورزش های سوارکاری استفاده می‌شود و معمولاً به‌طور مساوی با همتایان نر خود رقابت می‌کنند؛ هرچند ممکن است برخی مسابقات تنها به یک جنس خاص اجازهٔ رقابت بدهند.

 

[SAN.SNI]

تنها دیوارهایند
که سرجای خود می‌مانند
اما نه
انگار
می‌خواهند خم شوند سمت من.

 

[SAN.SNI]

خانه خسته است
در اتاق‌های فوقانی
دیگر زندگی جریان ندارد
خانه رنج می‌کشد در سکوت...

در گوشه‌ی شمالی خانه
تَرکی‌ست
که توفان در آن دمیده است
و رگه‌های آبی، سبزرنگ از آن جاری‌ست

خانه فلج است...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[SAN.SNI]

غریبه‌ای نگاهم می‌کند
غریبه‌ای همکلامم می‌شود
به غریبه‌ای لبخند می‌زنم
با غریبه‌ای حرف می‌زنم.
غریبه‌ای به من گوش می‌سپارد
و بر غم‌های ساده‌ی او
می‌گریم
[BGCOLOR=rgb(247, 218...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[SAN.SNI]

کمدش را از لباس‌های کهنه پر کرده است
بعد از ظهر
بچه‌ها
با سر و صدا
و نمره‌های پایین‌شان می‌آیند
همسری، که او را رها کرده است
و معشوقی که دیگر
[BGCOLOR=rgb(247...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[SAN.SNI]

نه از قند
و نه از عسل...
او از رنج ساخته شده است
از نگرانی‌ها
خاطره‌ها
و آرزوها
از سختی
و از خشکسالی آب و علف
سرشته با توهمات
و ترس‌ها

 

[SAN.SNI]

مردی که دهان دارد
اما حرف نمی‌زند
لب دارد
اما نمی‌بوسد
مردی که با بینی‌اش هیچ چیزی را نمی‌بوید
با گوش‌هایش چیزی را نمی‌شنود
مردی
با چشمان غمگین
و بازوان بلند
که نمی‌داند
چگونه به آغوش بکشد...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[SAN.SNI]

مانند ولگردی
که تا توانسته خود را پُر کرده
از ترس یک روز بی‌ غذا ماندن
خیره می‌‌شوم به تو
که بر دامنم
سر گذاشته‌ای...