شاعر‌پارسی اشعار محمدتقی بهار

[MOBARAKEH]

امروز نه کس ز عشق آگه چو من است
کز شکر عشقم همه شیرین سخن است
در هر مژه من به ره خسرو عشق
نیروی هزار تیشه کوهکن است.
​

 

[MOBARAKEH]

امشب ز فراق دوست خوابم نبرد
هم دل به سوی شمع و کتابم نبرد
از بس که دو دیده آب حسرت بارد
بیدار نشسته‌ام که آبم نبرد​

 

[MOBARAKEH]

از پشت تریبون دلم عشق چنین گفت
محبوب تو زیباست، قشنگ است، ملیح است
اعضای وجودم همه فریاد کشیدند
احسنت صحیح است، صحیح است، صحیح است​

 

[MOBARAKEH]

بر دامن دشت بنگر، آن نرگس م**س.ت
چشمی به ره و سبزه عصایی در دست
گویی مجنون به انتظار لیلی
از گور برون آمد و بر سبزه نشست​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[MOBARAKEH]

به دل جز غم آن قمر ندارم
خوشم ز آنکه غم دیگر ندارم
کند داغ دلم همیشه تازه
از این مطلب تازه‌تر ندارم​

 

[MOBARAKEH]

زن بود شعر خدا، مرد بود نثر خدا
مرد نثری سره و زن غزلی تر باشد

نثر هر چند به تنهایی خود هست نکو
لیک با نظم چو پیوست نکوتر باشد​

 

[MOBARAKEH]

آن شمع دل افروز من از خانه من رفت
پروای گلم نیست که پروانه من رفت

دارم‌ صدف آسا کف‌ خالی و لب خشک
تا از کفم آن گوهر یک دانه من رفت

چون باغ خزان دیده ز پیرایه فتادم
زبن شاخه پر گل که ز گلخانه من رفت​

 

[MOBARAKEH]

به راه زنان دانه دل مپاش
فریبنده جفت مردم مباش

زن پارسا را مگردان ز راه
که از رهزنی بدتر است این گناه

روان را گناه گران آورد
بس آسیب در دودمان آورد​

 

[MOBARAKEH]

به یزدان نخست آفرین بر شمار
پس آنگ اه دل را به رامش سپار
کت افزایش آید ز یزدان پاک
ز رامش نگردد دلت دردناک​

 

[MOBARAKEH]

به تاریکی از خواب بیدار شو
به نام خدا بر سر کار شو
که شب خیز را کار باشد روا
فزون خواب مردم شود بینوا​