دلنوشته دلنوشته‌ی عاشقانه‌ای برای تویی که نمی‌شناسمت | کار گروهی کاربران انجمن یک رمان

[A.TAVAKOLI❁]

::..به توکل نام اعظمت... بسم الله الرحمن الرحیم..::

نام دلنوشته: عاشقانه‌ای برای تویی که نمی‌شناسمت
نویسندگان: آرزو توکلی و غزل قائلی
مقدمه:
چندیست در شعله‌ی عشقِ معشوقی غریب زِ آشوب گیتی‌مان غربت زدگی آموخته‌ایم، غربتی به رنگ معشوقی که چنگ انداخته بر بندبند وجودمان و در سایه‌ای از هیچ می‌نگرد بغضی را که بر سر نبودش بر گلو جا خوش کرده است!
اینک می‌خوانیم زِ دلی که در پی او از اشک‌هایمان، که نشانیست آشنا از غریب گم شده در شب‌های هویدایی، مایه می‌گذارد‌
و بی‌ابا می‌گذرد...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[G.ASADI]

•| بسم رب القلم |•

آنچه از دل برآید، لاجرم بر دل نشیند...

نویسنده‌ی عزیز، بی‌نهایت خرسندیم که دلنوشته‌های زیبایتان را در انجمن «یک رمان» به اشتراک می‌گذارید.
خواهشمندیم پیش از پست‌گذاری و شروع دلنوشته‌، قوانین بخش «دلنوشته‌های کاربران» را به خوبی مطالعه بفرمایید.
"قوانین بخش دلنوشته‌ی کاربران"

پس از گذشت حداقل ۲۰ پست از دل‌نوشته، می‌توانید در تاپیک زیر درخواست نقد دل‌نوشته بدهید. توجه داشته باشید که دل‌نوشته‌های تگ‌دار نقد نخواهند شد و در صورت تمایل به درخواست نقد، قبل از...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[A.TAVAKOLI❁]

حجم تپنده‌ای در ژرف سینه‌ام دست بر بی‌قراره نهاده است. آری، تو که نباشی از معنای خودش فاصله می‌گیرد، تو که نباشی این قلب برای من قلب نمی‌شود، تنها می‌تپد و از فرط بی‌حوصلگی، تپشش هم میل بازی برداشته است.
تو کیستی که نیستی و نبودنت یک مَنِ توخالی می‌سازد که پر است از هست‌های نیست و یک جهان که سر و ته شده است.

 

[Ghazal.Ghaeli]

غریبگاه آشنایی‌هایم!
در ناگفته‌هایت، گفتن‌هایم را دفن کرده‌ام... در نبودن‌هایت، بودن‌های روزگارم را غرق کرده‌ام...
آخر بی‌نشانم! چه زمان آمدنت واقعه شد، که تناقص شده است، نبودنت؟
در هیاهوی کدامین روز به دستم دادی، پیشکشانه‌ی لمس دستانت را که بی‌اقرار بی‌قرارند؟
مگر قایق فروغ برق غرق شده در نگاهت، چه زمان وصال ما گشت، که در کابوس بیداری رویای چشمانت را طلب داریم؟
تا کجاها روانه بود، رقم رمق دلت، که ناهویدا دلی ربود و در بندبند وجودش اسارت را محکوم ساخت بر گنه‌کاری به جرم بی‌گنهی...
مگر کدام داستان سرایی نشستن به توصیف وصف پریشانی گیسوانت را آغاز ساخت که از برم قصه‌ی آشوبه‌ی جهانم را؟!
در آمد و شد گیتی، آخر چه زمان بر آمدی که بودنت را حس ولی لمس نکردم ؟ چه وقت رخ نشاندی در خاطرم که...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[A.TAVAKOLI❁]

آشنای‌ همیشه ناآشنایم...
نمی‌شناسمت اما درد فراقت عامل مرگ است
بغض رخنه می‌کند در گوشه گوشه‌ی گلویم‌
و نفس در بند کشیده می‌شود
چنان که جانم در حسرت پر کشیدن می‌ماند
و بودن چه لذتی دارد
با نبود تو
و غرق در ژرفای مجهولیت وجود تو
جان شیرینم.‌..‌ جای تو عجیب محفوظ مانده چنان که حفره‌ی درون قلبم زیاد درد دارد!

 

[A.TAVAKOLI❁]

آشنا‌ترینم... و نبودن تو، جهان را در بر می‌گیرد، جهانی که خلاصه شده در قلبی که در نبودنت دل دل می‌زند و چرا دهانم به لعن باز نمی‌شود؟
لعنت به دلی که دل‌‌دل می‌زند برای لمس حضورت... لعنت به دلی که بی‌قرارِ گم‌نشان بودنت است... و هزاران نفرین بر این نفسی که تو نیستی و چنان به بند کشیده می‌شود انگار هیچ وقت زمان رهایی‌اش نبوده، تویی که شاید هیچ وقت نبودی و توهمات این مغزِ مریض هستی، مغزی که جز حول محور وجود محو تو، هیچ گردشی ندارد.