شاعر‌پارسی اشعار مسلم آهنگری

[SAN.SNI]

شاخص و حرمت انسان فقط آزادیست
گوهر عقل نماینده ی هر آبادیست

از نگاه من و تو رنگ جهان یکسان نیست
اختلاف نگرش در علما هم عادیست

بپذیریم که اندیشه ی ذهنی ، ذهنیست
شیر واحد شده ، اندیشه ی استبدادیست

با تفاوت بپذیریم که هستیم همه
در سکوت دگران هم به خدا فریادیست

حق ما نیست که از گریه به جایی برسیم
به جهان راز سلامت ، کُنشی از شادیست

پله پله قدم آهسته گذاریم به مهر
رنج ما از دگران در نگه الحادیست

ما خدای دگران را به قضاوت نبریم
جهت پرچم هر کس به مسیر بادیست​

 

[SAN.SNI]

لبالب می شوم از مهربانی
چون تو را دارم

تو را دارم
لبالب می شود چشمان دیدارم

چه داری اینچنین مستم
پر از " می " می شود دستم

چو دستت را به دستانم
ولو یک لحظه بسپارم

شب و چشم سیاه و
گیسوان مشکین ، چه ترکیبی !

من اما روز ها در خوابِ
هر دو سخت بیدارم

نفس دلتنگیت را دوست دارد
وقت بر گشتن

تو را ای همنفس
با بوسه های داغ بشمارم

چه می شد فرصتی دیگر
به آغوش تو بر گردم

نخواهم لحظه ای هم بر زمینت
باز بگذارم

چه زیبایت نوشته
مثل یک دیباچه ی زرین

تمام فصل فصلت را
سپردی دست افکارم

تو اما مثل شب بو
گوشه ی ایوان تنهایم، نمایانی

منم عاشق ترین همسایه ی
چسبیده بردیوار و ایوانم​

 

[SAN.SNI]

هر زمان کوچه راه ، تنگی هست
بر سر خلق زخم ، سنگی هست

هر کجا سروران سَرِ دارند
یا که ملت اسیر جنگی هست

هر کجا عشق سخت بیمار است
یا حقیقت دچار رنگی هست

هر زمان صحبت از خیا نتهاست
یا سیاست اسیر ننگی هست

دزدی و کجروی ، ریا کاری
ستحاله شده ، زرنگی هست

پیش روی جدال و استفهام
آتش خشم صد تفنگی هست

باغ اندیشه و دگر اندیش
لانه ی گرگ یا پلنگی هست

شعر یک استعاره ی ناب است
گوش شاعر دچار زنگی هست

گر که ضحاک ذهن بیمار است
شعر چون کاوه ی خدنگی هست

شاعری مثل آفریدن هاست
شعر شاید که بیگ بنگی هست

بر بنای زر و فر و تزویر
شعر بنیانکن و گلنگی هست

شاعر ما که اهل بیداریست
شعر هم لحظه ی درنگی هست

آرمان شهر شاعران سبز است
هر طرف رو کنی قشنگی هست

شاعر اما شبیه نقاش است
درد شاعر چو آبرنگی...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[SAN.SNI]

این شهر چرا خالیست ، این کوچه پر از سنگ است ؟
هر خانه که می بینی ، خالی شده از جنگ است

مو سیقی لالایی خوابیده پس از قرنی
این قرن جدید انگار ، با جنگ هماهنگ است

بودای قشنگ شهر ، ترکیده ز بیخ و بن
ناقوس کلیسا ها ، چندیست بد آهنگ است

تو حید زلال اما ، گردیده اسیر شرک
بی رنگ ترین معبد ، آلوده به صد رنگ است

شاید که صلیبی نیست ، یا مرد صلاح الدین
شطرنج سیاست را ، صد حیله و نیرنگ است

دریای خروشان و غوغای مهاجر هاست
خوابیدن کودک ها در ساحل نیرنگ است

از دور تماشائیست ، آن شهر که رویائیست
پس کوچه ی غربی ها ، تاریک و بسی تنگ است

این ما به کجا اکنون ، این جنگ چرا حالا؟
این شهر چرا خونین ، آلوده به هر انگ است

شهری که در او خشتش ، فیروزه به تن دارد
خورشید سفیر ماست ، سیمرغ شباهنگ است...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[SAN.SNI]

در سکوتم ، چه قدر لذت آواز تو هست
زیر و بم های تو و ، زمزمه ی ساز تو هست

تا تو هستی به دلم کوچه ی بن بستی نیست
شهر در نوبت دیدار پر از ناز تو هست

بال بگشای بر این قله ی پیر پدری
که مرا دیر زمانیست که پرواز تو هست

چه کنم رخوت ایام مرا داده سکوت
شاد بختی ، که تو و عشوه و طناز تو هست

نیست ایام غمی ، گرچه که آیند و روند
سر خوشم آخر هر فصل ، سر آغاز تو هست​