- ارسالی‌ها
- 2,029
- پسندها
- 104,761
- امتیازها
- 64,873
- مدال‌ها
- 36
- نویسنده موضوع
- #21
آخرین ویرایش
نویسندگان، مهندسان روح بشریت هستند.
-
تذکر:
نویسندگان عزیز از نوشتن رمان‌هایی با محتوای غیر اخلاقی خودداری کنید. در صورت مشاهده چنین موضوعی صحنه رمان شما بدون تذکر توسط ناظرین حذف خواهد شد.
مواردی که شامل موضوعات غیراخلاقی می‌شود عبارت‌است از:
1. پرداختن به زندگی افرادی با گرایش های خاص مانند (هم‌جنس‌گرایی، ....)
2. بیان صریح عقاید سیاسی در رمان‌ها و زیر سوال بردن چارچوب‌های جامعه اسلامی
3. بیان توصیف صریح جنسی و به کار بردن کلمات ناشایست.
و...
قبل از ایجاد رمانتان موارد زیر را در نظر داشته باشید:
1. اسم رمان خود را طوری انتخاب کنید که داری مصادیق مجرمانه و خلاف عرف جامعه نباشد.
2. از به کار بردن کلمات جنسی و مواردی که با شئونات اسلامی مغایرت دارد، به جد خودداری کنید.
3- برای تایپ رمان می توانید طبق تاپیک آموزشی زیر رمان خود را ارسال کنید:
4. با مطالعه رمان‌های نویسندگان انجمن به آن‌ها امید نوشتن خواهید داد.
داستان کوتاه در حال تایپ داستان کوتاه بیم‌کُش | پوررضاآبی‌بیگلو کاربر یک رمان
- نویسنده موضوع آتابای
- تاریخ شروع
- پاسخ‌ها 37
- بازدیدها 2,619
-
- برچسبها
- بیم بیم کش داستان کوتاه درام
- کاربران تگ شده هیچ
- وضعیت
- ارسالی‌ها
- 2,029
- پسندها
- 104,761
- امتیازها
- 64,873
- مدال‌ها
- 36
- نویسنده موضوع
- #22
آخرین ویرایش
- ارسالی‌ها
- 2,029
- پسندها
- 104,761
- امتیازها
- 64,873
- مدال‌ها
- 36
- نویسنده موضوع
- #23
آخرین ویرایش
- ارسالی‌ها
- 2,029
- پسندها
- 104,761
- امتیازها
- 64,873
- مدال‌ها
- 36
- نویسنده موضوع
- #24
« لینک تاپیک گفتمان آزاد »
« عکس شخصیت‌ها »
***
«بخش ششم: گورخان»
هوا گرم است. عرق کرده‌ام. جامه و حتی آن آویز هم به تنم چسبیده. اگر رضایت می‌داد از داخل شهر بگذریم، هم اسب‌ها را تیمار می‌کردیم و هم خودمان آب و نانی می‌خوردیم؛ اما چه گفت؟ سرش را در جواب این حرفم از غرور بلند کرد و آرام گفت:«جایی نمی‌روم که من را نخواهند. هنوز خویشتن را نباخته‌ام.»
درست همین حرف را زد و باعث شد به اجبار همراهی‌اش کنم؛ ولی کسی که جلوتر می‌راند من بودم.
از بیم رو برگردانم و شهر را نگاه کردم. شالی که تا مشامم را پوشانده بود، پایین کشیدم، دمی عمیق...
« عکس شخصیت‌ها »
***
«بخش ششم: گورخان»
هوا گرم است. عرق کرده‌ام. جامه و حتی آن آویز هم به تنم چسبیده. اگر رضایت می‌داد از داخل شهر بگذریم، هم اسب‌ها را تیمار می‌کردیم و هم خودمان آب و نانی می‌خوردیم؛ اما چه گفت؟ سرش را در جواب این حرفم از غرور بلند کرد و آرام گفت:«جایی نمی‌روم که من را نخواهند. هنوز خویشتن را نباخته‌ام.»
درست همین حرف را زد و باعث شد به اجبار همراهی‌اش کنم؛ ولی کسی که جلوتر می‌راند من بودم.
از بیم رو برگردانم و شهر را نگاه کردم. شالی که تا مشامم را پوشانده بود، پایین کشیدم، دمی عمیق...
آخرین ویرایش توسط مدیر
- ارسالی‌ها
- 2,029
- پسندها
- 104,761
- امتیازها
- 64,873
- مدال‌ها
- 36
- نویسنده موضوع
- #25
آخرین ویرایش
- ارسالی‌ها
- 2,029
- پسندها
- 104,761
- امتیازها
- 64,873
- مدال‌ها
- 36
- نویسنده موضوع
- #26
آخرین ویرایش
- ارسالی‌ها
- 2,029
- پسندها
- 104,761
- امتیازها
- 64,873
- مدال‌ها
- 36
- نویسنده موضوع
- #27
آخرین ویرایش
- ارسالی‌ها
- 2,029
- پسندها
- 104,761
- امتیازها
- 64,873
- مدال‌ها
- 36
- نویسنده موضوع
- #28
آخرین ویرایش
- ارسالی‌ها
- 2,029
- پسندها
- 104,761
- امتیازها
- 64,873
- مدال‌ها
- 36
- نویسنده موضوع
- #29
آخرین ویرایش
- ارسالی‌ها
- 2,029
- پسندها
- 104,761
- امتیازها
- 64,873
- مدال‌ها
- 36
- نویسنده موضوع
- #30
***
«بخش هفتم: داء»
«روزگاری در گورخان، در کبودی شب‌های پیشین، باران چنان باریده بود که بام بالای سرشان از خاک خشک، به گلی لغزنده بدل شد. گورخانی با خود گفته بود حالا که چنان شده، بماند تا خورشید درآید. آن زمان سقف بالای سرش را نو خواهد کرد.
خورشید بارها در آمد؛ اما طاق بالای سرش همان ماند که پیش از آن هم بود. یک روز گورخانی وارد خانه‌اش شد. همان دم سقف ریخت و آسمانِ کبود، بالای سرش پدیدار گشت. بعد گفت سرپناهش برای آن ویران شد که با پای چپش داخل رفت.»
بیم تعریف می‌کرد. می‌گفت تا به چیزی برسد. نمی‌رسید. من هم نمی‌رسیدم.
هفت شبِ پیش، بیم را بی سر و صدا به گورخان کشاندم؛ اما خروج ما از آن آسان نبود.
زن کوتاه قامت، به قصد عبور از گورخان ما را تا وسط شهر برد. ناگاه در میدان...
«بخش هفتم: داء»
«روزگاری در گورخان، در کبودی شب‌های پیشین، باران چنان باریده بود که بام بالای سرشان از خاک خشک، به گلی لغزنده بدل شد. گورخانی با خود گفته بود حالا که چنان شده، بماند تا خورشید درآید. آن زمان سقف بالای سرش را نو خواهد کرد.
خورشید بارها در آمد؛ اما طاق بالای سرش همان ماند که پیش از آن هم بود. یک روز گورخانی وارد خانه‌اش شد. همان دم سقف ریخت و آسمانِ کبود، بالای سرش پدیدار گشت. بعد گفت سرپناهش برای آن ویران شد که با پای چپش داخل رفت.»
بیم تعریف می‌کرد. می‌گفت تا به چیزی برسد. نمی‌رسید. من هم نمی‌رسیدم.
هفت شبِ پیش، بیم را بی سر و صدا به گورخان کشاندم؛ اما خروج ما از آن آسان نبود.
زن کوتاه قامت، به قصد عبور از گورخان ما را تا وسط شهر برد. ناگاه در میدان...
آخرین ویرایش توسط مدیر
- وضعیت
موضوعات مشابه
داستان کوتاه در حال تایپ
داستان کوتاه تبعید از زندگی | یاسمین سعیدی (بهار۷۸) کاربر انجمن یک رمان
