دیالوگ نویسی تمرین دیالوگ‌نویسی | Lornsun کاربر انجمن یک رمان

[mel mel]

- من واقعاً نمی‌خواستم این‌طور صحبت کنم. چرا با کسی که دوستش دارم بد حرف میزنم؟
- خب این از عوضی بودن شماست خانم جوزفسون!
- به نظر شما، عوضی‌ها احساس ندارن؟
- اتفاقاً چون زیاد احساساتی‌ هستن عوضی‌ان! شما با کسی که بهش علاقه‌مند هستین خشن صحبت می‌کنید چون از احساس وابستگی و نیازمند بودن و بی‌توجهی اون شخص به این موضوع عصبی و ناراحت هستین. شما زیادی احساسی هستین خانم!

​

_ از رمان اضمحلال پروانگان

 

[mel mel]

- اون حرف‌هایی که زدی... .
- همشون دروغ بودن به جز اونی که همهٔ انسان‌ها واقعاً دیگه انسان نیستن.

 

[mel mel]

- یه روز به این پی می‌بری که به دنیا اومدی تا خیلی‌ها رو نجات بدی.
- خودم چی؟ خودمم بین این خیلی‌ها هستم؟

 

[mel mel]

- من نمی‌خواستم اینو بگم، من واقعا دلم نمی‌خواست این‌کار رو کنم، این من واقعی نیست.
- از کجا مطمئنی کدومش خود واقعیت هستی؟

 

[mel mel]

- بیا به حرفاش گوش کن، حرفای قشنگی میزنه، مطمئنم طرز فکرت تغییر می‌کنه.
- توی دنیا اتفاقای قشنگی نمیفته که بشه حرفای حقیقیِ قشنگی ازش زد. بیا فقط به این بحث خاتمه بدیم.

 

[mel mel]

- خسته نشدی؟
- من خیلی وقته که خسته شدم ماریس، اون‌قدر که دیگه سعی نمی‌کنم جلوشو بگیرم. اون‌قدر که اجازه میدم غرق بشم و دیگه دست‌وپا نمیزنم، فقط می‌ذارم آروم‌آروم پایین برم.

 

[mel mel]

- چته؟ چرا این‌قدر بدعنق و اخمویی؟
- بهم میگن من خیلی بی‌احساس و پوکرم، آخه من کجام بی‌احساسه؟!
- راست میگن!
- مامان! جدیم. من بی‌احساس نیستم، فقط نمی‌تونم درک کنم چجوری می‌تونن جلوی اون همه آدم گریه کنن و یا مدام از ناراحتیشون بگن. چرا بخاطر اینکه هیچوقت از ناراحتی و گریه کردنام نمیگم باید بهم بگن یا بی‌احساسم یا زیادی سرخوش و خوشبختم که چیزی برای ناراحتی ندارم؟ این اصلاً منطقی نیست!
- خب، آبجی کوچیکه، اشتباه تو اینجاست که فکر می‌کنی مردم منطقی‌ان!

 

[mel mel]

- به نظرم، اینکه میگن کسی متوجه‌ی درد و ناراحتی‌ت نمیشه چرندیات محضه! مطمئنم اونا کاملاً می‌فهمن، فقط نادیده‌اش می‌گیرن... .

 

[mel mel]

- وقتی بهش نزدیک شدم تا بهش کمک کنم یهو هار شد! اون لحظه کاملاً به این یقین رسیدم که سگ‌ها خیلی بهتر از آدمان.
- هه‌هه‌، شوخی بامزه‌ای بود.
- شوخی نبود... .

 

[mel mel]

- من می‌ترسم. نمی‌تونم امتحانش کنم. می‌دونی اگه اوضاع برعکس بشه چقدر برام بد میشه؟
- مهم نیست چه اتفاقی میفته، تا زمانی که از سقوط بترسی، نمی‌تونی اوج بگیری. بچه پرنده‌‌ها هم اولش چندین بار سقوط می‌کنن و اگه این لغزش و افتادن نبود، هرگز شجاعت پرواز رو نداشتن.
- اما... .
- اما تو می‌تونی امتحانش نکنی و برای همیشه تو لونه‌ت به عنوان بچه پرنده‌ی حقیر و ترسو بمونی. همیشه انتخاب‌ها با خودته!