داستان کوتاه در حال تایپ داستان کوتاه دهکده | عسل کیانی کاربر انجمن یک رمان

[Exulansis-]

بسم‌الله‌رحمان‌رحیم
کد: ۳۶۶
ناظر: - HaDiS.Hs -
نام داستان: دهکده
نام‌نویسنده: عسل کیانی
ژانر: #اجتماعی
خلاصه:
خانم معلمی مهربان، از شهر به دهکده می‌رود.
با کودکان خوی خوبی می‌گرد و با زندگی آنها آشنا می‌شود.
دلسوزی‌ها و کمک‌هایی ک به خانواده‌های اون بچه ها می‌کند، باعث میشه در دل مردم دهکده جا بازکند.​

 

[RahaAmini]

«ن وَالْقَلَمِ وَمَا يَسْطُرُونَ»
نویسنده‌ی عزیز، ضمن خوش‌آمد گویی، سپاس از انتخاب این انجمن برای منتشر کردن داستان خود،
خواهشمندیم قبل از تایپ رمان خود قوانین زیر را به دقت مطالعه فرمایید!
قوانین - تاپیک جامع مسائل مربوط به داستان‌کوتاه

و برای پرسش سوالات و اشکالات خود در رابطه با داستان به لینک زیر مراجعه فرمایید!
تاپیک جامع برای مسائل رمان نویسی

برای انتخاب ژانرِ مناسبِ داستان خود به تاپیک زیر مراجعه کنید...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Exulansis-]

سوار ماشین شدم، سرم را از شیشه بیرون بردم و برای مامان بابا و امیر برادرم دست تکان دادم.
مامان آب را پشت سرم ریخت.
سر جایم نشستم و به روبه رو خیره شدم.
کمی نگران بودم، چون تازه قرار بود به آن دهکده بروم و ممکن بود مردم آن دهکده اول از من خوششان نیاید.
باید خودم را با مردم صمیم کنم، این اولین باری است که برای آموزش به دهکده‌ای می‌روم.
حس خاصی داشتم، عاشق سر کله زدن با کودکان بودم.
شناختن آنها سخت بود ولی آرامش خوبی هم داشت.
رو به آقا رضا پسر عمویم چرخیدم و گفتم:
- کی می‌رسیم آقا رضا؟
با لحن مهربانی گفت:
- شاید طرفای هشت برسیم دختر عمو.
خوب بود، زود می‌رسیدیم.
- شرمنده، به زحمت افتادین.
از توی آینه جلو ماشین نگاهی به صورتم انداخت و لبخند ملیحی بر روی لبانش نقش...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Exulansis-]

- دخترعمو؟ تارا خانم؟
فردی داشت صدایم می‌کرد، یکی از چشمانم را با گشودم به فرد نگاه کردم.
رضا بود، ساعت دور مچ راستم را نگاهی کردم.
اوه! ساعت ۹:۳۷دقیقه بود.
سریع از سر جایم بلند شدم.
- کِی رسیدیم؟فکر کنم دیر شد.
- یک ربعی میشه.
پتو را از رویم کنار زدم، از ماشین پیاده شدم و لباس نا می‌زونم را درست کردم.
رضا وسایلی که در ماشین بود را در آورد، کیفم را از روی صندلی عقب برداشتم.
نگاهی به ورودی دهکده انداختم، زیبا و سرسبز بود!
با کمک رضا چمدان‌هایم را به داخل دهکده بردم.
بچه‌های آن محله در کوچه در بازی فوتبال بودند؛
من باید به آنها درس بیاموزم!
یکی از آنها توپش را شوت کرد و به جلوی پایم افتاد.
برش داشتم، به او نگاه کردم که منتظر به من چشم دوخته بود.
کلافه نالید:
-...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Exulansis-]

سری تکان داد و پرسید:
- اسمت چیه؟
کمی مضطرب بودم، قلنج دستانم را شکستم و جواب دادم:
- تارا هستم، تارا کمالی.
دستم را گرفت و گفت:
- خوبه عزیزم، اینجا مواظب خودت باش.
سری تکان دادم و با آرامش گفتم:
- چشم، ممنون.
رضا به سمت‌مان آمد، برگشتم سمت او:
- تارا خانم بیاید بریم تا جایی که قراره بمونیدرو نشونتون بدم.
سری تکان دادم و به آن خانم نگاه کردم:
- من باید برم، خوشحال شدم از هم‌صحبتی با شما.
لبخندی زد که دلم را آرام کرد:
- برو خدا پشت و پناهت.
راه افتادیم سمت یک خانه گلی دو طبقه، دو طرفش پله‌ای داشت که به داخل خانه ختم میشد.
پشت بومش از گل‌های کاغذی پر بود، تاقچه‌ای داشت با گلدون‌های زیبا.
خانمی را دیدم که داشت لباس‌های شسته شده را پهن می‌کرد.
مرا دید و با شوق...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.