شاعرغیرپارسی اشعار محمود درویش

[AINAZ.R]

زندگی از من می‌خواهد

که فراموش‌ات کنم

و این چیزی‌‌ست

که دل‌ام نمی‌تواند بفهمد

((محمود درویش))

مترجم : احمد دریس
​

 

[AINAZ.R]

گمان میکردم آن‌که دوستم دارد

حتی اگر غرق در تاریکی‌ام باشم

دوستم خواهد داشت

حتی اگر پُر از زخم باشم

حتی اگر قادر به دوست داشتن خودم نباشم

او با وجود همه اینها دوستم خواهدداشت

اما نه، هیچکس خود را به مخاطره نمی‌اندازد

و دستش را داخل چاه نِمی برد

تاریکی تنها برای ماست...

((محمود درویش))
​

 

[AINAZ.R]

گفت

خانه‌ ها در غیاب ساکنان‌ شان

خواهند مرد

و سپس به قلبش اشاره کرد

((محمود درويش))
​

 

[AINAZ.R]

و به خویشتن،

در آینه‌ها می‌نگرم:

آیا من اویم؟

((محمود درویش))

ترجمه: صالح بوعذار
​

 

[AINAZ.R]

مرا با اندوهم رها نکن،

زندانی‌ام کن

با دستی که آفتاب می‌ریزد.

((محمود درویش))
​

 

[AINAZ.R]

میانِ چشمان من و ریتا

تفنگى‌ست

و کسى که ریتا را مى‌شناسد

خم مى‌شود و نماز مى‌برد

براى خدایى

که در چشمانى عسلى‌ست.

آه... ریتا

میان ما هزار گنجشک و تصویرست

و وعده‌هاى بسیار

که تفنگى

بر جانشان آتش گشوده است.

((محمود درویش))

ترجمه: موسی بیدج
​

 

[AINAZ.R]

وطن من

پیشانی توست

پس مرا گوش ده

که تو را می‌گویم:

مرا ترک نکن

چونان گیاهی

پشت حصارها

چونان کبوتری مهجور

مرا ترک نکن

چونان ماهِ دل‌شکسته

چونان سیاره‌ای که میان شاخه‌ها به گدایی افتاده‌ست

مرا ترک نکن

آزاد در حزن خویش.

با دستانی که خورشید را جاری می‌کند

از دودکش سلول من

مرا زندانی کن

و اگر از آنِ منی

عادت کن به سوزاندن من

به آتش عشق من به سنگ‌هایم

به زیتونم

به پنجره هایم

به خاکم.

وطن من پیشانی توست

پس مرا گوش ده

که تو را می‌گویم:

مرا ترک نکن...

((محمود درویش))
​

 

[AINAZ.R]

اندکی از تو

بسیاری‌ست از همه چیز...

((محمود درویش))
​

 

[AINAZ.R]

برای اثبات عشقم به تو

چهار شاهد دارم

حال آن که

برای اثبات هر قضیه‌ای دو شاهد لازم است

تپش قلبم

لرزش بدنم

تکیدگی جسمم

بندآمدن زبانم

((محمود درویش))
​

 

[AINAZ.R]

آه،نگهبانان،

خسته نیستید آیا؟

از جست‌و‌جوی نور

در نمکزار ما

خسته نیستید آیا؟

از جست‌وجوی آتش گل سرخ

در زخم‌های ما

آه، نگهبانان،

خسته نیستید آیا؟

((محمود درویش))
​