شاعر‌پارسی اشعار مژگان عباسلو

[SETAYESH.MO]

به من نگو وقتی که رفتم صبور باش؛

به کسی که شنا نمی‌داند

نمی‌گویند در غرق‌شدن عجله نکن!

بی صدا برو و در را پشت سرت ببند

تا من صدای آن پرنده را نشنوم

که نمی‌داند یک نفر با رفتنش

می‌تواند یک شهر را از سکنه خالی کند.

تا تو به ایستگاه برسی

این خانه در سکوت غرق شده‌است.

 

[SETAYESH.MO]

دلتنگم و دلگیر، مگر ابر بهارم؟
کو چاره به جز اینکه در این گوشه ببارم؟

ای قایق توفان‌زده، ای دل! به چه امید
گفتی که تو را باز به دریا بسپارم؟

موجم که شنید از لب ساحل دم آخر:
برگرد، به غیر از تو کسی نیست کنارم

ابرم که بریدم دل از اعماق تهی تا
بر شانه‌ات ای کوه کمی سر بگذارم

دلتنگم و دلگیر ولی چاره ندارم
جز اینکه تو را چون همگان دوست بدارم