اشعار رهاشده کاربران مجموعه اشعار قبر فروید؛ پشت خانه | آمین کاربر انجمن یک رمان

[Birdy]

شامگاه را ببین
پس تا به کی؟
در خزان، محزون؟
تو روحت را به خاک بخشیده‌ای
تا از برگ فروپاشیده‌ی زنگ زده
در روحت بدمد...
و که می‌گوید خدا در آسمان است؟
من خدایی دارم در خاک!
در میان ارواح گرفتار
آزادی می‌بخشد، بسیار...
تار و پود من، در آتش، در فروپاشی عقل
آرام نیست
بالغ نیست
فروید؛ از چه می‌گویی سخن؟
شامگاه را ببین
پس تا به کی؟
پریشان، در میان بی‌خردان؟
و در تقلای زمان
من ایستاده‌ام
در کنار تو
تا بگویی در این آتش
چگونه می‌توان آب شد؟
بی‌آنکه خاکسترشد؟