داستان کوتاه در حال تایپ داستان کوتاه به مثابه‌ی وهمی در اسارت زندگی | نست کاربر انجمن یک‌ رمان

[NASTrr]

کد داستان: 569
ناظر: -Ennui
نام
به مثابه‌ی وهمی در اسارت زندگی
نام نویسنده
#nast
ژانر
#درام
خلاصه
آیا مرا هم از نیستان ببریده‌اند؟ یا از بیستون، با تیشه‌ی فرهاد جدا شده‌ام؟ مثلا فرهاد از داغ عشق مرا نیز در فراق کوه گذاشت! یا دو دیو داستان‌های نظامی زحمت وسوسه‌ی حضور مرا کشیده‌اند؟... نمی‌دانم.
بر...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Mers~]

"والقلم و مایسطرون"
نویسنده‌ی عزیز، ضمن خوش‌آمد گویی، سپاس از انتخاب این انجمن برای منتشر کردن داستان خود،
خواهشمندیم قبل از تایپ رمان خود قوانین زیر را به دقت مطالعه فرمایید!
قوانین **♡ تاپیک جامع مسائل مربوط به داستان‌کوتاه ♡**

و برای پرسش سوالات و اشکالات خود در رابطه با داستان به لینک زیر مراجعه فرمایید!
♧♡ تاپیک جامع برای مسائل رمان نویسی ♧♡

برای انتخاب ژانرِ مناسبِ...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[NASTrr]

"مقدمه"
شاعری یک بیت شعر را گم کرد، دیگر ننوشت. شاه بیت گم شده بود.
میانسالی به زوال می‌رفت که از درز روبالشتی دست دوز مادرش تکه کاغذی افتاد، همان کاغذ گمشده که در تای خود بیتی نهان داشت.
آه که جوانی رفت و شاه بیت را در میانسالی پیدا کرد... اما دیر نشده بود، هنوز عمری باقی بود.
اما آن بیت، شاه بیت نبود...!
شاید در آن زمان یا در تمام عمر شاعرانه‌اش داشت شاه بیت را می‌نوشت؛ یا به دنبال شاه بیت بود. آری تمام عمرش به دنبال شاه بیتی بود که تمام شاعران را در طول تاریخ شاعر کرده بود.
هنوز عمری باقی بود، اما اکنون دیگر دیر شده بود.​

 

[NASTrr]

درحال ویرایش
بخش اول «بخش اول»
آیا شاه بیت را نوشته‌ام؟ گمان می‌کنم که دوست دارم شاه‌بیتم را گم و زندگی را برای پیدا کردن آن سپری کنم اما خوب می‌دانم که هنوز شاه بیتی ننوشته‌ام. البته یک مشکل دیگر هم وجود دارد، من نمی‌توانم شاه بیتم را گم کنم چون اصلاً شاعر نیستم. من یک نقاشم و شعر را بسیار دوست دارم اما شعری را ازبر نیستم.
تمام شب را بالای دیوار آجری خانه نشستم. در شب فقط من بودم و مداد میان انگشتانم. ماه بود و ستارگانش. زیبایی سکوت شب بود و جیرجیرکی دور. شب پر بود از صداهایی که به رسم شب؛ آهسته و سردرگریبان می‌پرخیدند، گویی شب هیولایی است که اگر سربلند کنند آنها را منهدم...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[NASTrr]

کاش موذن تمام عمرم اذانش را طول بدهد. وقتی می‌دهد همه چیز آرام است، حتی حضور مادر. نوای زیبای پرندگان جای تکرار ریتم جیرجیرک را می‌گیرد و دل جای دیگر؛ زیر بامی دیگر سیر می‌کند.
مادر مکث کرد. حتماً طومار جدیدی را قبل از خواب ازبر شده. لا اله الا الله را موذن یک بار می‌گوید، گویا او هم مانند من وخامت ماجرا را احساس کرده و زود ورطه را ترک گفته. من جایی ندارم جز این ورطه پس ماندم بالای همین کنج دورِ دیوار، از پشت دیوار خانه، رو به رو درخت و درخت و درخت، طرفی دیوار خانه‌ی بی‌حیاط(حیات) همسایه و طرفی حیاط پر حیات و خاطره و آرزویِ خانه. شاعرانه است، کاش شاعرانه بماند!
موذن رفت اما من بعد از موذن، زیر لب، ادامه دادم لا اله الا الله؛ لا الـ... همکاری ما به سه...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[NASTrr]

مادر رفت. من آشوب ماندم. در مکث‌های کوتاه مادر جا ماندم، در آن لحظه که نرفت جا ماندم، در آن گوشه‌ی چشم جا ماندم... .
به افق خیره شدم. افق با فاصله‌ی دو متر می‌رسید به آخرین ثمره‌های درخت ترنج که لجوجانه شاخه‌ها را با خود به سمت پایین می‌کشیدند. چه اصراری به ثمر دادن دارند!
مداد را پشت گوشم - شایدم بین موهایم- می‌گذارم، دفتر کوچک میان انگشتانم را محکم‌تر می‌گیرم، همان دست را روی دیوار زیر پایم فشار می‌دهم و بلند می‌شوم.
قدم جلوی قدم می‌گذارم تا از لبه‌ی نازک دیوار، دومتر بعد، به درخت برسم. دست بر پوستش می‌کشم، زبرتر از آن چیزی است که تصور می‌کردم. باید در نقاشی‌هایم این را یادم بماند. باز می‌گردم و دومتر دیوار را پایین می‌پرم، درخت‌ها همیشه خسته بنظر می‌رسند.
به دیوارِ کنارِ...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[NASTrr]

جهت مشاهده متن کامل باید عضو انجمن شوید

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[NASTrr]

جهت مشاهده متن کامل باید عضو انجمن شوید

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.